Κάθε μέρα μου συναγωνίζεται με την προηγούμενη ποια ήταν η πιο πολυάσχολη και γεμάτη υποχρεώσεις. Όσα ημερολόγια, ατζέντες και applications κι αν έχω, αισθάνομαι ότι κάτι έχω ξεχάσει, νιώθω πνιγμένη και χάνομαι στις λίστες των εκκρεμοτήτων και των TO DO.
Ξαπλώνω το βράδυ να κοιμηθώ και ακούω το μυαλό μου να δουλεύει, ακούω τα γρανάζια να τρίζουν και τις σκέψεις να τρέχουν. Και φυσικά αυτό δεν με αφήνει να χαλαρώσω και να κοιμηθώ.
Σκέφτομαι τι έχω να κάνω αύριο, τι δεν έκανα σήμερα, τι έκανα λάθος, νιώθω τύψεις που μίλησα στο τηλέφωνο με την κολλητή μου ή που ήπια λίγο πιο χαλαρά τον καφέ μου. Και όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος από όπου δεν μπορώ να ξεφύγω. Νιώθω αποτυχημένη και το χάος στο μυαλό μου αυξάνεται.
Ψάχνοντας τρόπους να ηρεμήσω, να αδειάσω το μυαλό μου από τα άχρηστα και να χαλαρώσω, αποφάσισα να φροντίσω τον εαυτό μου.
Έδωσα περισσότερο χρόνο σε μένα, χωρίς τύψεις. Φρόντισα να οργανώσω το χώρο μου γιατί ο ανάστατος χώρος που ζούμε και δουλεύουμε δημιουργεί περισσότερη αναστάτωση στο μυαλό μας.
Αφιέρωσα χρόνο στο να διαβάσω. Το διάβασμα αποτέλεσε ένα μέσο διαφυγής για μένα. Επαναπροσδιόρισα τον εαυτό μου, τις αιτίες του άγχους μου και με χαλάρωσε. Και φυσικά άνοιξε τους ορίζοντές μου και τις γνώσεις μου.
Άρχισα να προγραμματίζω την ημέρα μου, να καταγράφω τις υποχρεώσεις μου και να υπολογίζω χρόνο μέσα στην ημέρα ακόμα και για την χαλάρωσή μου, τη γυμναστική μου, χρόνο για μένα. Σε συνέχεια της καταγραφής των υποχρεώσεων και των εκκρεμοτήτων, άρχισα να γράφω, τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς, να κρατάω ημερολόγιο. Με βοήθησε να γράφω τα καλά που είχε η ζωή μου, να σημειώνω γιατί είμαι ευγνώμων και έτσι έχαναν τον τρομακτικό τους χαρακτήρα οι αναποδιές ή οι δυσκολίες που αντιμετώπιζα.
Ξεκίνησα διαλογισμό, όχι απαραίτητα με την αυστηρή έννοια του όρου. Προσπαθούσα μέσα στην ημέρα για λίγα λεπτά να εστιάζω στη στιγμή, να αδειάζω το μυαλό μου από οτιδήποτε άλλο και να ακούω τους ήχους, να μυρίζω τις μυρωδιές και να αισθάνομαι τι με αγγίζει γύρω μου.
Ξεκίνησα να ξυπνάω λίγο πιο νωρίς και να εκμεταλλεύομαι την ησυχία γύρω μου, να έχω λίγα λεπτά να τεντωθώ πριν σηκωθώ και αρχίσω τον μαραθώνιο της μέρας μου. Άλλες μέρες προλάβαινα να καταγράψω κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες που προέκυπταν ή έκανα ένα γρήγορο ζεστό ντους. Έφτιαχνα τον πρώτο καφέ της ημέρας και απολάμβανα τις πρώτες γουλιές στην απόλυτη ησυχία πριν ξυπνήσουν κι οι υπόλοιποι.
Με όλα τα παραπάνω μειώθηκε λίγο η θολούρα, η υπερπληροφόρηση και η κούραση του μυαλού μου. Μην απογοητευτείτε αν δεν σας είναι εύκολο από την αρχή να αλλάξετε συνήθειες ή να εντάξετε νέες στην καθημερινότητά σας. Καθετί καινούργιο θέλει το χρόνο του για να ενταχθεί και να γίνει αποδεκτό στη ζωή σας.
