Ένα πρωί, στον πανέμορφο ανθόκηπό του ο επιφανής μανδαρίνος συζητούσε με τον θεραπευτή του.

Έλεγε: «Θα ήθελα να σου προτείνω ένα νέο τρόπο αποζημίωσής σου. Όσο είμαι καλά θα σε πληρώνω, αν όμως αρρωστήσω χωρίς να με έχεις προειδοποιήσει, τότε θα σταματήσω να σε αποζημιώνω για τις υπηρεσίες σου, μέχρι να γίνω καλά. Συμφωνείς;».

Ο θεραπευτής απάντησε «Αν φτιάξουμε ένα κατάλογο ασθενειών που δεν μπορώ να προβλέψω, για παράδειγμα τις ασθένειες της εκφύλισης, τις ιώσεις, τα ατυχήματα και άλλα που θα σας παρουσιάσω γραπτώς, τότε ναι το θεωρώ λογικό».

«Επειδή, φίλε μου, δεν θέλω να σε βλάψω οδηγώντας σε σε μια κακή και ασύμφορη συμφωνία, θέλεις να μου εξηγήσεις πώς πιστεύεις πως θα τα καταφέρεις;» ρώτησε μυρίζοντας τα περιποιημένα τριαντάφυλλά του ο μανδαρίνος.

«Θα σας γράψω την εξήγησή μου και θα σας την παρουσιάσω σε δύο μέρες».

Και ο θεραπευτής έγραψε την εξής αναφορά:

«Προσεγγίζοντας το σώμα σας, ο πρώτος στόχος μου είναι η αντιμετώπιση των σωματικών εντάσεων. Οι εντάσεις αυτές μπορεί να είναι οι αντανακλάσεις στην περιφέρεια:

– δυσλειτουργιών του αυτόνομου νευρικού συστήματος,
– δυσλειτουργιών εσωτερικών οργάνων (σπλάχνα, οστά, αρθρώσεις, μύες, περιαρθρικοί ιστοί, χαλαρός και οργανωμένος συνδετικός ιστός),
– αγχωτικών καταστάσεων.

Ο διαχωρισμός που κάνω έχει περισσότερο την έννοια της κατάταξης παρά την έννοια της ταξινόμησης. Είναι πλέον γνωστό, ότι τόσο οι σωματικές εκδηλώσεις του άγχους, συνδέονται με την ενεργοποίηση του αυτόνομου νευρικού συστήματος και το αντίστροφο, όσο και το ότι οι εκδηλώσεις άγχους και οι δυσλειτουργίες του αυτόνομου νευρικού συστήματος μπορούν να επηρεάζουν τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων.

Σήμερα, άλλωστε, μιλάμε όλο και περισσότερο για νευρο-ορμονικό σύστημα, μιλάμε όλο και περισσότερο για τις επιδράσεις του εγκεφάλου στο ανοσοποιητικό σύστημα, όλο και περισσότερο αναλύουμε τις επιδράσεις των αγχωτικών καταστάσεων στη λειτουργία αδένων, εσωτερικών οργάνων, υποδοχέων, αλλά και μυών και αγγείων.

Έτσι αυτές οι διαστάσεις που αναφέραμε στην προσπάθεια κατάταξης των αιτίων των σωματικών εντάσεων δεν είναι παρά εκφράσεις του ίδιου συνόλου, εκδηλώσεις της ενότητας του οργανισμού και της αλληλεπίδρασης των δομικών του συστημάτων.

Η γνώμη μου είναι, και σε αυτό συμφωνώ με τους μελετητές των αντανακλαστικών θεραπειών, ότι η επιφάνεια του σώματος αντανακλά οποιαδήποτε δυσλειτουργία των εσωτερικών συστημάτων.

Άλλωστε πολλοί από τους θεωρητικούς διαφορετικών πεδίων της επιστήμης, μιλούν για την πραγματική υπόσταση αυτών των εντάσεων, άλλος με την έννοια της μυϊκής πανοπλίας, άλλος με την έννοια της εξαρτημένης απώθησης, άλλος με την έννοια βράχυνσης και ανωμαλιών στην πλοκή του κολλαγόνου του συνδετικού και μυϊκού ιστού, άλλος με την έννοια της σωματικής δυναμικής μνήμης, γενικότερα όμως αποτελούν μια κλινική πραγματικότητα.

Τα κλινικά αποτελέσματα, τεχνικές τέτοιας φύσης χρησιμοποιούνται από αρχαιοτάτων χρόνων, δείχνουν ότι αυτές οι εντάσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά, με χειρισμούς της περιφέρειας.

Η θέση που υιοθετώ κατά συνέπεια, είναι ότι, αντιμετωπίζοντας τέτοιες εντάσεις στην περιφέρεια, μπορώ να πυροδοτήσω νευρικά κυκλώματα, που θα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα, στους αιτιογόνους παράγοντες αυτών των εντάσεων.

Τα αποτελέσματα παρόμοιων τεχνικών ήταν πολύ ενθαρρυντικά. Πιστεύω ότι οι θεραπευτές, με την εφαρμογή τέτοιων τεχνικών μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά, στο δύσκολο έργο της ιατρικής και θεραπευτικής κοινότητας, που είναι η διατήρηση και βελτίωση της υγείας του ανθρώπου.»

«Στην αναφορά σου αγαπητέ μου φίλε, γράφεις ..ο πρώτος στόχος μου…, υποθέτω κατά συνέπεια πως θα έχεις και δεύτερο στόχο και τρίτο, έτσι δεν είναι;» σχολίασε ο μανδαρίνος.

«Έτσι είναι» απάντησε ο θεραπευτής.

«Ας περιμένουμε λοιπόν την αναφορά σου για τους υπόλοιπους στόχους».