Ο επαγγελματικός κόσμος είναι αρκετά περίπλοκος. Ενώ αναζητούν όλοι την επιτυχία, δεν την αγγίζουν όλοι. Οι παράγοντες που καθιστούν κάποιον περισσότερο πετυχημένο από κάποιον άλλον, είναι πολλοί. Ένας από αυτούς, είναι η στάση μας απέναντι στις κρίσεις που ξεσπούν με τους συναδέλφους μας και πώς τις διαχειριζόμαστε.
1. Οι άνθρωποι είναι παντού ίδιοι.
Για να αποκτήσουμε μια στρατηγική, χρειάζεται να έχουμε κατά νου κάποιες γενικές αλήθειες. Η μεγάλη αισιοδοξία και η μεγάλη απαισιοδοξία, δεν δίνουν κανένα όφελος. Αυτό που είναι κερδοφόρο, είναι το να αποδεχόμαστε την πραγματικότητα καθώς μόνο αυτή η αποδοχή δίνει ρεαλιστική αισιοδοξία. Οι άνθρωποι, είναι παντού το ίδιο. Παντού θα βρούμε ανθρώπους που είναι δημιουργικοί και χαρούμενοι. Θα βρούμε ανθρώπους που είναι δοτικοί και προσφέρουν. Θα βρούμε επίσης γκρινιάρηδες, θα βρούμε ανθρώπους που ζουν από την ίντριγκα, που έχουν αρκετή οργή ή/και τοξικότητα. Η πρώτη μας αποστολή, είναι η ανίχνευση του εργασιακού μας περιβάλλοντος. Να ξέρουμε καλά το ”who is who”. Η αρχή αυτή, είναι και εδώ, το ήμισυ του παντός.
2. Αντιμετωπίζουμε τον κάθε έναν ξεχωριστά.
Τυφλοσούρτες και συνταγές απέναντι σε όλους και σε όλα, δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον, δεν είναι επιτυχημένες όλες οι τακτικές διαχείρισης για όλους. Αφού διακρίνουμε όλους του χαρακτήρες που απαρτίζουν το επαγγελματικό μας περιβάλλον, τότε έχουμε την πολυτέλεια να εφαρμόσουμε διαφορετικό τρόπο συμπεριφοράς στον καθένα ξεχωριστά.
Οι δημιουργικοί και πρόσχαροι άνθρωποι θα τύχουν ίδιας μεταχείρισης. Η προσφορά μας σε αυτούς, θα πολλαπλασιάζει και τη δική τους προσφορά και μέσα σε αυτό το κλίμα αναπτύσσονται παραγωγικές και ευχάριστες συνθήκες. Με τέτοια άτομα μπορούμε να γίνουμε φίλοι. Οι άνθρωποι-συνεργάτες που ακολουθούν τον δρόμο της σύγκρουσης και ξεπερνούν τα όρια της αρμόζουσας συμπεριφοράς, αντιμετωπίζονται αλλιώς. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπούμε στην διαδικασία πολέμου με αυτούς -τουλάχιστον πολέμου, με τη μορφή άμεσης ρήξης. Αν το κάνουμε, τότε επιβεβαιώνουμε μέσα τους τον τρόπο που έχουν επιλέξει.
Η διαχείριση αυτών των ανθρώπων, είναι επιβεβλημένη. Κάτι μεταξύ αδιαφορίας και καλών τρόπων (με αρκετή δόση αποστασιοποίησης) τούς θυμίζει οτι δεν πρόκειται να μπούμε στο ”τρυπάκι” να χαλάσουμε το κλίμα, να θυμώσουμε, να εκτεθούμε και να θεωρηθούμε συνυπαίτιοι για τη δημιουργία αντιπαραγωγικών συνθηκών. Να μην ξεχνάμε ότι αρκετοί από τους ανθρώπους που εργάζονται και έχουν κακούς τρόπους, έχουν έντονα εκδικητικά ένστικτα τα οποία μπορούν να κοστίσουν από προαγωγή, μέχρι θέση εργασίας.
3. Ψύχραιμη και μελετημένη συμπεριφορά.
Στις κρίσεις που ξεσπούν (πχ όταν υπάρχει μια ζημιά για την εταιρεία ή τον οργανισμό που εργαζόμαστε) είναι πολύ πιο πιθανό να αλλάξουν οι υφιστάμενες σχέσεις των εργαζομένων. Όπως είπαμε παραπάνω, οι άνθρωποι είναι παντού οι ίδιοι και επομένως, συνήθως γίνονται παντού, τα ίδια πράγματα.
Είναι γνωστό στους πάντες και δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό, όταν λέμε πως υπάρχουν “κλίκες” και ”πηγαδάκια”. Όταν μια δύσκολη κατάσταση λαμβάνει χώρα στο εργασιακό μας περιβάλλον, όσο και αν μας έρχεται από βαθιά μέσα μας να ρίξουμε το φταίξιμο σε άλλους, ας μην το κάνουμε! Εκείνες οι στιγμές, έχουν ανάγκη από φωνές λογικής που επιθυμούν να γεφυρώσουν χάσματα και καταστάσεις. Η ψυχραιμία είναι απαραίτητη και η διαμεσολάβηση για βελτίωση σχέσεων όλων των εμπλεκόμενων, θα αφήσει πολύ καλή εντύπωση. Με τέτοιες κινήσεις αποφεύγουμε μελλοντικά, να γίνουμε στόχος κακής κριτικής ή ”κουτσομπολιού” καθώς όλοι θα αναγνωρίζουν την εποικοδομητική μας στάση.
Φωτό από: sosyalforum.org
