Ο περισσότερος κόσμος, έχουμε μία συγκεκριμένη “κασέτα” την οποία επαναλαμβάνουμε σε διάφορους φίλους και γνωστούς όταν μας πετυχαίνουν στο δρόμο ή στο τηλέφωνο: ε! εδώ καλά το παλεύουμε… και είναι αλήθεια. Όσο το λέμε, τόσο πιο πολύ μπαίνουμε σε μία περίεργη ψυχολογία γκρίνιας, άγχους, πανικού και στενοχώριας που δεν μας αφήνει περιθώρια στη δημιουργία, τη φαντασία και τη διασκέδαση.

Μόνο οι περισσότεροι φοιτητές είναι πιο χαρούμενοι, γιατί είναι στη φάση της ζύμωσης, στη φάση των επιλογών και επομένως νιώθουν πως μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση, να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα και να αλλάξουν τα δεδομένα.

Μέσα σε όλη αυτή τη δεδομένη πλέον καθημερινότητα του Έλληνα, κράτησα κάτι που είπε μια αγαπημένη συνεργάτης, όταν της είπα ότι «ποιες εξόδους πια, άντε ένα σουβλάκι ή ποτάκι και μέχρι εκεί φτάνει… «και πάλι καλά να λες» μου είπε… «μικρές δόσεις ευτυχίας είναι αυτές για να μπορούμε να τη βγάζουμε».

Και τελικά, όντως αυτό κάνουμε. Οι άνθρωποι έχουμε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και ένα τρόπο να φέρνουμε σε ισορροπία τη ζωή μας. Για αυτό και τα μεζεδοπωλεία, μικρά καφέ, μπαρ με κοκτέιλ και γκουρμέ σουβλακερί ανοίγουν το ένα μετά το άλλο. Για να μας δώσουν μικρές και οικονομικές δόσεις ευτυχίας για να «βγάλουμε» την καθημερινότητά μας και, κατ’ επέκταση, να ξεπεράσουμε την κρίση, τουλάχιστον την ψυχολογική, γιατί την άλλη, την οικονομική, παλεύουν να την ξεπεράσουν οι «ειδικοί» της Βουλής.

Το ίδιο ακριβώς κάνουν και τα κινήματα γύρω από το diy και όλες οι εκπομπές μαγειρικής και ανανέωσης πραγμάτων για μέσα στο σπίτι. Μας δείχνουν εναλλακτικούς τρόπους για να κάνουμε τη δόση ευτυχίας που χρειαζόμαστε.

Βρες λοιπόν το δικό σου τρόπο για να πάρεις τη δόση σου για την ευτυχία!

ΥΓ: όπως λέει ο σοφός λαός η ευτυχία είναι διάλειμμα της δυστυχίας και όλοι έχουμε δικαίωμα για ένα διάλειμμα ;-)

Φωτό από: Freepik