Τα ζώα-αλμπίνοι μπορεί να είναι αρκετά σπάνια έως και μοναδικά, παρόλα αυτά, υπάρχουν σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου, όπως και στα φυτά. Η μοναδικότητα αυτών των ζώων οφείλεται στην έλλειψη μελανίνης, που τα κάνει να έχουν λευκό δέρμα, τρίχωμα και, συνήθως, κόκκινα ή ανοιχτά γαλάζια μάτια. Αυτό οφείλεται στο σπάνιο γεγονός να έχουν κληρονομήσει το γονίδιο του αλφισμού και από τους δύο γονείς τους και έτσι να γεννηθούν με αυτή τη μετάλλαξη. Πολλές φορές, τα ζώα-αλμπίνοι είναι αποτέλεσμα αιμομιξίας.
Τα ζώα με αλφισμό ή αλλιώς αλμπίνοι είναι αρκετά δύσκολο να επιβιώσουν ελεύθερα στη φύση, αφού έχουν μια σειρά από μειονεκτήματα, όπως το ότι είναι ευδιάκριτα και εύκολο θήραμα για τους θηρευτές. Επίσης, είναι κακοί κυνηγοί, αφού συνήθως δεν έχουν καλή όραση και, λόγω απόχρωσης, δεν μπορούν να καμουφλαριστούν ώστε να αιφνιδιάσουν τα θηράματά τους. Επιπλέον, υποφέρουν από την ηλιακή ακτινοβολία, αφού δεν έχουν την απαραίτητη μελανίνη που προστατεύει το δέρμα τους. Για παράδειγμα, ο μοναδικός γορίλας-αλμπίνος, ο Snowflake, πέθανε το 2003 σε ηλικία περίπου 40 ετών (υπερπλήρης ημερών για ένα ζώο με αλφισμό) στο ζωολογικό κήπο της Βαρκελώνης, από καρκίνο του δέρματος.
Η ανθρώπινη απληστία κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα για τα ζώα-αλμπίνους, αφού υπάρχουν διάφοροι συλλέκτες που πληρώνουν ιλιγγιώδη ποσά για να αποκτήσουν ένα εξωτικό και σπάνιο ζώο.
Δείτε παρακάτω μερικά από τα πιο σπάνια και εξωτικά εντυπωσιακά ζώα-αλμπίνους.
Αλιγάτορες
Υπάρχουν αρκετοί αλιγάτορες αλμπίνοι σε ζωολογικούς κήπους σε όλο τον κόσμο. Ένας από τους πιο διάσημους είναι ο Κλοντ, που βρίσκεται στην Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια. Επίσης, επειδή ο αλφισμός είναι κληρονομικός, έχουν εντοπιστεί αρκετοί αλιγάτορες-αλμπίνοι στα έλη της Λουζιάνα των ΗΠΑ. Οι αλιγάτορες-αλμπίνοι, ως ψυχρόαιμα ζώα πρέπει να βρίσκονται στον ήλιο αρκετή ώρα, γι’ αυτό πολλές φορές υποφέρουν από εγκαύματα.
Αξολότλ
Το Αξολότλ είναι ένα είδος σαλαμάνδρας, γνωστό και ως Μεξικάνικο ψάρι που περπατάει. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν περίπου 1000 Αξολότλ αλμπίνοι ελεύθερα στη φύση στην περιοχή Χοτσιμίλκο στο κεντρικό Μεξικό.
Φάλαινες
Ένα από τα πιο σπάνια ζώα στον κόσμο. Η πιο διάσημη φάλαινα-αλμπίνος είναι ο Μίγκαλου, μια μεγάπτερη φάλαινα, ο οποίος θεάθηκε για πρώτη φορά το 1991 και έκτοτε τον έχουν δει μόλις 2-3 φορές. Κανείς δεν γνωρίζει πόσες ακριβώς είναι οι φάλαινες-αλμπίνοι, αφού υπάρχουν αρκετές αναφορές για όρκες-αλμπίνους τις τελευταίες δεκαετίες.
Γουάλαμπι
Τα γουάλαμπι είναι μικρο-μεσαίου μεγέθους καγκουρό που ζουν στην Αυστραλία και την Παπούα Νέα Γουινέα. Υπάρχουν περίπου 1000 γουάλαμπι-αλμπίνοι, 200 από τα οποία βρίσκονται στο νησί Μπρούνι στη θάλασσα της Τασμανίας. Έχουν λευκή γούνα, ροζ μάτια, μύτη και οπλές και πολύ φτωχή όραση.
Σκίουροι
Στην πόλη Όκλεϊ στο Ιλινόις των ΗΠΑ, υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος πληθυσμός από σκίουρους-αλμπίνους και μάλιστα η πόλη είναι τόσο περήφανη για αυτούς, που τους έχει ανακηρύξει σε τοπική ατραξιόν! Τους ταΐζουν, τους φροντίζουν, τα αυτοκίνητα σταματούν για να περάσουν και γενικά απολαμβάνουν την προστασία όλων!
Γαϊδουράκια Ασινάρα
Τα Ασινάρα είναι ένας τύπος γαιδουριών τα οποία ζουν στο νησί Ασινάρα της Σικελίας. Σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού, 140 ζώα, είναι αλμπίνοι ή έχουν λεύκωση (έχουν μερική απόχρωση και κυρίως, δεν έχουν κόκκινα μάτια, χείλη και βλέφαρα). Σχεδόν όλα όμως έχουν το γονίδιο του αλφισμού.
Ουρακοτάγκοι
Υπάρχει μόνο ένας γνωστός ουρακοτάγκος-αλμπίνος, η Άλμπα. Οι αρχές την ανακάλυψαν το 2017 σε άσχημη κατάσταση φυλακισμένη σε ένα κλουβί στο ένα χωριό του Βόρνεο. Ήταν ήδη 5 ετών. Μετά από εκτεταμένες θεραπείες και διαδικασία κοινωνικοποίησης με άλλους ουρακοτάγκους, το 2019 αφέθηκε ελεύθερη στη φύση στο Εθνικό Πάρκο στο Βόρνεο και πλέον έχει μια φυσιολογική ζωή. Παρακολουθείται τακτικά από κτηνίατρους, ενώ φυλάσσεται από τους ένοπλους φρουρούς του πάρκου.
Πύθωνες
Ένα από τα πιο κοινά και πανέμορφα ζώα-αλμπίνοι είναι οι πύθωνες της Βιρμανίας. Το φυσικό τους χρώμα είναι καφέ-πράσινο, αλλά οι αλμπίνοι έχουν ένα εντυπωσιακό λευκό-κίτρινο χρώμα με κόκκινα μάτια.
Ελάφια
Τα ελάφια-αλμπίνοι είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσουν ελεύθερα στη φύση. Συνήθως το κοπάδι δεν τα αποδέχεται γιατί διακρίνονται εύκολα και αποτελούν κίνδυνο και για τα υπόλοιπα μέλη. Οι πιθανότητες ένα ελάφι να γεννηθεί με αλφισμό είναι 1 στις 20.000.
Λευκές τίγρεις και λιοντάρια
Οι λευκές τίγρεις και τα λευκά λιοντάρια δεν είναι ακριβώς αλμπίνοι αλλά έχουν λεύκωση, η οποία είναι μια υποκατηγορία του αλφισμού. Τα ζώα έχουν τη λευκή απόχρωση στο δέρμα και στη γούνα τους αλλά τα μάτια τους είναι φυσιολογικά και δεν έχουν προβλήματα όρασης, οπότε βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα από τα ζώα με αλφισμό. Μάλιστα, επειδή οι λευκές τίγρεις και τα λιοντάρια είναι πολύ εντυπωσιακά, οι εκτροφείς διασταυρώνουν συγγενικά ζώα με στόχο να γεννηθούν και άλλα λευκά ζώα, με όποια προβλήματα αυτό συνεπάγεται λόγω της αιμομιξίας.
Άλλα εντυπωσιακά ζώα με λεύκωση, είναι τα λευκά παγώνια, οι «χρυσές» ζέβρες, τα ανοιχτόχρωμα κοάλα και οι λευκοί πιγκουίνοι.
Δείτε μερικά εντυπωσιακά ζώα-αλμπίνους στο βίντεο που ακολουθεί:
