Γρηγόριος Ξενόπουλος
Μυστικοί Αρραβώνες
Εκδόσεις Μίνωας
Νομίζω ότι είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Ξενόπουλου που διαβάζω. Respect! Tι εκπληκτικό μυθιστόρημα!
Πρόκειται για έναν συγγραφέα που όχι μόνο ξέρει να χειρίζεται θαυμάσια τη γλώσσα, αλλά και να αποκαλύπτει την ψυχή του άντρα και της γυναίκας καλύτερα κι από ψυχολόγο.
Το θέμα του μυθιστορήματος είναι ένα δίλημμα, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που διακόπτεται απότομα, εξαιτίας μιας τραγικής ειρωνείας της τύχης.
Ο Ανάστης, νεαρός καλλιτέχνης είναι κρυφά αρραβωνιασμένος με την παιδική του φίλη Καίτη. Γεμάτος όνειρα και ιδεολογία ονειρεύεται να γίνει ο σημαντικότερος Έλληνας ζωγράφος. Είναι μποέμ, κοινωνικός, εξωστρεφής και λατρεύει να ζωγραφίζει.
Τυχαία μπαίνει στη ζωή του η νεαρή Θάλεια, θαυμάστρια του έργου του, που σύντομα τον ερωτεύεται. Μεταξύ τους αρχίζουν να ανταλλάσσουν κρυφά ερωτικές επιστολές, παρόλο που ο έρωτάς τους παραμένει πλατωνικός.
Εξαιτίας οικογενειακού πένθους, η Καίτη μένει κλεισμένη στο σπίτι και έτσι ο Ανάστης, ανενόχλητος, κυκλοφορεί στα κοινωνικά καλέσματα μόνος, όπου συναντά τη Θάλεια. Η κοπέλα γίνεται μούσα του και, όσο τη συντντά, το καλλιτεχνικό του ταλέντο ξετυλίγεται.
Όμως ο Ανάστης συγκαταλέγεται στους αναποφάσιστους άνδρες. Ζει ένα μεγάλο δίλημμα: ποια να διαλέξει; Ενώ είναι συνεπαρμένος και αγαπά τη Θάλεια, δεν τολμάει να χωρίσει την Καίτη και να το πει στους γονείς της. Όχι μόνο πιέζεται ο ίδιος ψυχολογικά, αλλά δημιουργεί άγχος και στις δύο κοπέλες. Η μεν Καίτη υποψιάζεται την παρουσία άλλης γυναίκας, η δε Θάλεια, μαθαίνοντας για την ύπαρξη της αρραβωνιαστικιάς, συντρίβεται.
Κάποια στιγμή, η εξαδέλφη της Θάλειας, για να δώσει ένα τέλος στη σχέση του Ανάστη με την Καίτη, κλέβει δύο φλογερά γράμματα του Ανάστου προς τη Θάλεια και τα στέλνει στον πατέρα της Καίτης. Θυμωμένος ο Ανάστης, χωρίς να ξέρει την αλήθεια ούτε καν να ρωτήσει ποιος έστειλε τα γράμματα στον πεθερό του, νομίζει ότι τα έστειλε η Θάλεια και τη σιχαίνεται τόσο πολύ που παντρεύεται αμέσως την Καίτη.
Όμως η Καίτη ρουφάει την ενέργειά του. Είναι ζηλιάρα και τον θέλει αποκλειστικά για κείνην. Μαζί θα κάνουνε εννέα παιδιά αλλά ο Ανάστης θα χάσει τον εαυτό του, τη ζωή του, τα ιδανικά του, το ταλέντο του για τη ζωγραφική, θα σταματήσει να ζωγραφίζει ή να εργάζεται, θα χάσει τους φίλους του και θα γίνει ένας μπαμπάς που κάνει παρέα με τα πεθερικά του.
Ενώ, αν είχε διαλέξει τη Θάλεια, θα μπορούσε να τα ζήσει όλες τις πτυχές της ζωής του, καλλιτεχνία, ιδανικά, έρωτα και οικογένεια.
Περνούν δεκαοχτώ χρόνια και η παντρεμένη πια Θάλεια, που ζει με την οικογένειά του στο εξωτερικό, επιστρέφει στην Ελλάδα και ψάχνει τον Ανάστη. Στη συνάντησή τους, εκείνη είναι τώρα σαραντάρα και αυτός πενηντάρης, η συγκίνηση είναι μεγάλη. Όταν όμως ο Ανάστης ρωτάει τη Θάλεια γιατί έστειλε εκείνα τα γράμματα στον πεθερό του, η απάντηση της αθώας Θάλειας τον συντρίβει.
Γυρίζει σπίτι του κι αρχίζει να κλαίει για τη χαμένη του ζωή, το χαμένο του ιδανικό, τη χαμένη του ευτυχία.
Με εκπληκτική μαεστρία, ο Ξενόπουλος περιγράφει τις αμφιταλαντεύσεις του Ανάστου, που κολακεύεται από το θαυμασμό της Θάλειας και στη συνέχεια την αγαπάει, ενώ ταυτόχρονα δεν θέλει να χάσει και τη σιγουριά κι αγάπη της Καίτης.
Άλλο ένα θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο είναι ότι οι άνθρωποι που διασταυρώνονται στους δρόμους της ζωής, έχουν τόσο διαφορετική επιρροή στον άλλον. Ας πούμε, η Θάλεια είναι από εκείνους που ζουν μια εξευγενισμένη αγάπη, εμπνέοντας τον έρωτά τους, χαρίζοντάς του την ελευθερία του και δίνοντας στα όνειρά του φτερά. Ενώ η Καίτη, είναι από τους πιεστικούς χαρακτήρες, που περιορίζουν τον άλλον, η χειριστική γυναίκα που θέλει, στο όνομα δήθεν της αγάπης της, να ελέγχει και την αναπνοή ακόμα του άντρα της.
Πολύ δυνατές οι διαφορές, οι εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων, οι αυταπάτες και οι δισταγμοί τους, ειδικά του Ανάστου. Ο Ξενόπουλος παραθέτει διαλόγους, σκέψεις ή συναισθήματα των ηρώων του, με εξαιρετική ενσυναίσθηση, ευαισθησία και παρατήρηση, αναδεικνύοντας τη γνώση της ανθρώπινης φύσης και το πώς ακριβώς σκέφτονται οι γυναίκες ή οι άντρες.
Τέλος, ένα ακόμα στοιχείο της ιστορίας είναι οι παρεξηγήσεις που δημιουργούνται, από παρορμητικά συμπεράσματα στις σχέσεις, εκεί που δεν υπάρχει ανοιχτή επικοινωνία και που οι ήρωες κρύβουν την αληθινή τους διάθεση.
Σας λέω, είναι ένα αριστούργημα, αυθεντικό, γνήσιο, μια ωδή στις τοξικές αλλά και στις δημιουργικές σχέσεις και στις διαφορές τους.
Διαβάστε το οπωσδήποτε! Αξίζει!
Πηγή: www.vivlio.gr
Φωτό από: https://gr.depositphotos.com
