Σε αυτή την αριστοκρατική πόλη-λιμάνι που ενέπνευσε συγγραφείς και σκηνοθέτες, κάθε βήμα είναι και μια ανακάλυψη καθώς στρίβεις σε λάθος στενά ή ανοίγεις κλειστές πόρτες. Η Ταγγέρη ό,τι έχει να σου πει, θα σου το πει ψιθυριστά.
Όσοι την έχουν επισκεφθεί θα σου πουν ότι η Ταγγέρη δεν “φωνάζει” τις ομορφιές της. Ό,τι έχει να σου πει, θα σου το πει ψιθυριστά όσο θα χάνεσαι στα φιδογυριστά δρομάκια της μεσαιωνικής παλιάς πόλης, της medina. Περπατώντας τη Rue de la Liberté, την πολυσύχναστη αρτηρία που θα σε οδηγήσει στην καρδιά της πόλης, θα μάθεις να κάνεις “σλάλομ” ανάμεσα σε καροτσάκια πλανόδιων που μεταφέρουν από νερό σε πλαστικά άσπρα μπουκάλια χλωρίνης μέχρι ματσάκια από φρέσκια μέντα που θα χρησιμοποιηθεί στην παρασκευή τσαγιού.
Η Ταγγέρη είναι όμορφη αλλά πιο σοφιστικέ από το Μαρακές, γι’αυτό και στους ξένους επισκέπτες δείχνει ταυτόχρονα οικεία αλλά και απόμακρη. Σε αυτή την αριστοκρατική πόλη-λιμάνι κάθε βήμα είναι και μια ανακάλυψη καθώς χάνεσαι σε λάθος στενά ή ανοίγεις κλειστές πόρτες. Οι θαυμαστές της λένε πως είναι τολμηρή, βρώμικη και “’άσωτη” και την παρομοιάζουν με τη Νάπολη ή τη Μασσαλία. Καρφιτσωμένη στην άκρη της βόρειας Αφρικής, η Ταγγέρη βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Ισπανία, στο στενό του Γιβραλτάρ. Το 1923, 11 χρόνια αφού το Μαρόκο έγινε γαλλικό προτεκτοράτο, η Γαλλία συμφώνησε να “μοιραστεί” την Ταγγέρη με τους συμμάχους της κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Σουηδία και τη Μ. Βρετανία. Έτσι, ξεκίνησε η χρυσή εποχή της πόλης ως διεθνούς ζώνης όπου τα πάντα επιτρέπονταν, τα πάντα πωλούνταν και αγοράζονταν, υπό την “προστασία” των Ευρωπαίων. Στην ομορφιά της δεν άργησαν να ενδώσουν λόγιοι και ποιητές όπως οι Αμερικανοί William S. Burroughs, Allen Ginsberg και Jack Kerouac ή ο συνθέτης Paul Bowles, ο οποίος τελικά δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Η Ταγγέρη έχασε την παλιά της αίγλη από το 1956, όταν Γαλλία και Ισπανία την επέστρεψαν στο Μαρόκο: πελώρια ξενοδοχεία χτίστηκαν στην παραλία ξεκινώντας μια περίοδο άναρχου τουρισμού.
Αν για κάτι ξεχωρίζει η Ταγγέρη είναι οι αντιθέσεις της. Εδώ τα πάντα μοιάζουν ταιριαστά: οι γυναίκες που κατεβαίνουν στην πόλη από τα ορεινά χωριά με τα γαϊδουράκια τους για να πουλήσουν την πραμάτεια τους στο παζάρι, οι έφηβες ντυμένες σαν τις Spice Girls με κοντά μπλουζάκια και πλατφόρμες, οι μανάδες τους με καλυμμένο όλο το σώμα και οι έφηβοι Άραβες με νάιλον ποδοσφαιρικά σορτς μέσα από τις κελεμπίες τους. Και φυσικά, υπάρχει και μια ολόκληρη κοινότητα από Αγγλίδες ξενοδόχους και σπιτονοικοκυρές με φανταχτερό ντύσιμο αλλά και σύζυγοι πρώην Γάλλων διπλωματών που παρέμειναν στην πόλη. Μαζί τους και διεθνείς σχεδιαστές, διακοσμητές, ζωγράφοι και φωτογράφοι που καταφτάνουν από όλο τον κόσμο αναζητώντας την έμπνευση σε αυτή τη μυστηριώδη πόλη-λιμάνι του Μαρόκου.
Τι να κάνετε
Χαθείτε στα παζάρια της medina.
Στη Boutique Majid, ο Abdelmajid Rais El Fenni, θα σου πει ότι όταν ήταν παιδί στα τέλη της δεκαετίας του ’60 κέρδιζε 5 δηνάρια τη βραδιά αδειάζοντας τα τασάκια στα πάρτι της πάμπλουρης αμερικανίδας, Barbara Hutton. Σήμερα πουλάει τα καλύτερα παραδοσιακά υφάσματα σε όλο το Μαρόκο (66 Rue Zankat El Mouahidini; 212-9/938-892). Εξαιρετικά χαλιά θα βρείτε στο Coin de l’Arts Berbers (53 Rue Zankat El Mouahidini; 212-9/938-094), στο μικροσκοπικό Madini σας περιμένουν αιθέρια έλαια σε κρυστάλλινα μπουκάλια (14 Rue Sebou; 212-9/934-388) ενώ στο Secret des Plantes το προσωπικό θα σας εξηγήσει υπομονετικά όλες τις θεραπευτικές χρήσεις των βοτάνων (50-52 Rue des Almohaden; 212-9/939-585).
Επισκεφτείτε το Grand Hôtel Villa de France.
Το θρυλικό ξενοδοχείο της Rue de Hollande είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της πόλης και αξίζει να το δείτε έστω και εξωτερικά. Αν ανοίγατε, πάντως, τα παντζούρια του δωματίου 35, θα αντικρίζατε ακριβώς τη θέα που έβλεπε ο Ανρί Ματίς καθώς ζωγράφιζε τη Grand Socco, την κεντρική πλατεία της πόλης.
Τα μουσεία.
Δείτε το Μουσείο Μεσογειακών Πολιτισμών της Kasbah, που στεγάζεται στο Dar el-Makhzen του 17ου αιώνα, το πρώην παλάτι του σουλτάνου και φιλοξενεί συλλογές από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι το 19ο αιώνα. Έχετε υπόψη ότι οι πληροφορίες είναι στα γαλλικά και αραβικά (Place de la Kasbah; 212-9/932-097). Ιδιαίτερο είναι και το Μουσείο της Αμερικανικής διπλωματικής αποστολής, που στεγάζεται σε κομψή πενταώροφη έπαυλη. Το Μαρόκο ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την ανεξαρτησία των ΗΠΑ και ο σουλτάνος Moulay Suleyman χάρισε αυτό το κτίριο του 18ου αιώνα στη χώρα, που στέγαζε το αμερικανικό προξενείο και σήμερα είναι μουσείο. Μεταξύ άλλων, θα δείτε έργα του Yves Saint Laurent αλλά και ένα δωμάτιο αφιερωμένο στον Paul Bowls, τον αμερικανό συνθέτη που συνδέθηκε άρρηκτα με την πόλη (8 Zankat America; 212-9/935-317).
Μονοήμερη στην Asilah.
Η ολόλευκη πόλη στις όχθες του Ατλαντικού, περίπου 40 χλμ νότια της Ταγγέρης, μοιάζει με κυκλαδίτικο χωριό που ξεγλίστρησε από το Αιγαίο. Η τορτίγια, η παέγια και το κρασί Rioja που σερβίρονται στα περισσότερα εστιατόρια θυμίζουν το ισπανικό παρελθόν της πόλης, που το καλοκαίρι ξυπνά από το λήθαργο και γεμίζει Μαροκινούς και Ισπανούς που κάνουν διακοπές στις όμορφες παραλίες της. Η medina της είναι πιο καθαρή και πιο εύκολη να την περπατήσει κανείς από εκείνη της Ταγγέρης ενώ μαγευτική είναι και η βόλτα στο παραλιακό μέτωπο.
Πηγή: arttravel.gr
