Η κυρία χωρίς καμέλιες αποφάσισε να γίνει κυρία με καμέλιες, χωρίς βέβαια να έχει την παραμικρή σχέση με το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά.

Αν και προτιμώ (σωστά μαντέψατε, είμαι η κυρία) τα αρωματικά καλλωπιστικά φυτά (τριανταφυλλιές, γαρυφαλλιές, γιασεμιά, μπουγαρίνια, φούλια, γαρδένιες, νυχτολούλουδα, μοσχομπίζελα, ζουμπούλια, φρέζιες), οι καμέλιες και τα κυκλάμινα αποτελούν τις εξαιρέσεις στον αρωματικό μου κανόνα.

Τα κυκλάμινα τα προτιμώ άγρια και όχι σε γλάστρα. Αλλά τις καμέλιες … αχ! (βαθύς αναστεναγμός) τις καμέλιες τις οραματίζομαι τεράστια φυτά σε μεγάλα βαρέλια, σαν αυτά που είχε η θεία μου Κασσιανή στην Πάτρα. Η τύχη μου με τις καμέλιες ή μάλλον η τύχη των αγορασμένων καμελιών στα χέρια μου αποτελούν τη μελανή σελίδα της κηπουρικής μου δεινότητας. Κάτι συμβαίνει και παρά την κάθε είδους βοήθεια που έχουν πάρει, οι καμέλιες δεν έχουν ευδοκίμηση στα χέρια μου.

Έτσι φέτος αποφάσισα να ακολουθήσω την πάγια οικογενειακή τακτική για τον πολλαπλασιασμό της καμέλιας και της γαρδένιας: το γυάλινο ποτήρι με καμέλια από σπίτι και όχι από φυτώριο. Αυτό σημαίνει ότι τα κλαδάκια με ανθισμένες καμέλιες που μου έφερε μία γνωστή φυτεύονται σε γλαστράκι με καστανόχωμα και καλύπτονται με αναποδογυρισμένο γυάλινο ποτήρι. Τα κλαδάκια παραμένουν στο αυτοσχέδιο αυτό θερμοκήπιο μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, οπότε γίνονται και τα αποκαλυπτήρια του νέου φυτού.

Εννοείται ότι τα κλαδάκια ποτίζονται κανονικά στο μεσοδιάστημα. Ο χρόνος αναμονής, μου φαίνεται πολύ μακρύς, αλλά έτσι ένοιωθα και όταν έβλεπα τα θερμοκήπια της άλλης θείας, της Αλεξάνδρας, να προστατεύουν τα κλαδάκια από γαρδένιες και καμέλιες στον τεράστιο κήπο της. Όπως τότε, στις παιδικές καλοκαιρινές διακοπές μου στην Πάτρα, έτσι και τώρα, ο κακός δαίμονας με γυροφέρνει να σηκώσω τώρα το ποτήρι (πράγμα που απαγορεύεται ρητώς και δια ροπάλου) για να δω την εξέλιξη του φαινομένου. Από την άλλη, νοιώθω μια παιδική χαρά. Η πρόκληση να δημιουργήσω το δικό μου φυτό, προσαρμοσμένο στις συνθήκες του μπαλκονιού μου, είναι ένα μοναδικό συναίσθημα που ξεπερνά την ανυπομονησία. Όπως καταλαβαίνετε, εφόσον ο πολλαπλασιασμός της καμέλιας είναι παράδοση σε μια οικογένεια με κυρίες με καμέλιες, δεν θα μπορούσα να αποτελέσω την εξαίρεση. Κι έτσι αναμένω με ανυπομονησία στο ακουστικό μου (δηλαδή στο μπαλκόνι μου) μέχρι τον Οκτώβριο.

ΥΓ.: Αν δεν το ξέρετε, η καμέλια (camelia japonica) ανήκει στην ίδια οικογένεια με το φυτό του τσαγιού (camelia sinensis). Η καμέλια είναι θάμνος, αλλά γίνεται δένδρο αν βρεθεί σε κατάλληλες συνθήκες και υπάρχουν περίπου 250 διαφορετικά είδη καμέλιας!

Φωτογραφία από:
Wikipedia