Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου στις 14 Αυγούστου του 1851 και πέθανε στην Αθήνα στις 15 Σεπτεμβρίου του 1938. Είναι ο πιο διακεκριμένος γλύπτης της νεότερης Ελλάδας και γόνος οικογένειας φημισμένων Τηνίων μαρμαρογλυπτών

• Ο Γιαννούλης, ο μεγαλύτερος από τα πέντε αδέλφια του, είχε έφεση στην μαρμαρογλυπτική και βοηθούσε τον πατέρα του στα έργα που ετοίμαζε για διάφορες εκκλησίες. Οι γονείς του τον προόριζαν για έμπορο, αλλά ο ίδιος τελικά αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική.
• Το 1876 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου άνοιξε δικό του εργαστήριο. Το 1877 άρχισε να δουλεύει το πιο διάσημο γλυπτό του, την Κοιμωμένη για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
• Το 1878 η Σοφία Αφεντάκη, πέθανε από φυματίωση ενώ ήταν μόνο 18 ετών. Τότε ο πατέρας της Γεώργιος Αφεντάκης ζήτησε από τον Γιαννούλη Χαλεπά να φτιάξει ένα άγαλμα για το μνήμα της. Έτσι δημιουργήθηκε η περίφημη Κοιμωμένη του Χαλεπά.

Υπάρχει, όμως, ένας μύθος πίσω από το άγαλμα και τη Σοφία Αφεντάκη.

Ένα λογοτεχνικό αφήγημα, βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα αλλά όχι σε πραγματικά γεγονότα ήταν η αιτία να πιστεύεται ότι η Σοφία Αφεντάκη πέθανε από τη στενοχώρια της για τον ανεκπλήρωτο έρωτά της για τον τενόρο Τζιοβάνι Ματέο Μάριο, έναν έρωτα που είχε απαγορεύσει ο πατέρας της. Η Σοφία ήταν πολύ όμορφη κοπέλα και περιζήτητη νύφη. Εκείνη, όμως, σε ένα ταξίδι στην Ιταλία με τον πατέρα της, γνωρίζει τον Τζιοβάνι Ματέο Μάριο και ερωτεύονται παράφορα. Ο πατέρας της αποδοκιμάζει αυτόν τον έρωτα και η Σοφία πεθαίνει από τον καημό της. Ο τενόρος σύμφωνα με το αφήγημα αυτοκτόνησε όταν έμαθε ότι η αγαπημένη του πέθανε.

Η πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα είναι, όμως, πως η νεαρή κοπέλα πέθανε από την ασθένεια που μάστιζε την εποχή, τη φυματίωση και πως ο ιταλός τενόρος έφυγε στα 68 του από ισχαιμικό επεισόδιο, ενώ στο πλάι του είχε την οικογένειά του και τις κόρες του.

Φωτό από: γλυπτοθηκη – WordPress.com