Σπύρος Πετρουλάκης
Αυγή
Εκδόσεις Μίνωας
Έτσι κι αρχίσεις να διαβάζεις αυτό το βιβλίο, δεν μπορείς να το σταματήσεις παρά μόνο αν φτάσεις στην κορύφωση του δράματος.
Το καινούριο μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη, είναι ένα προσκύνημα σε μια ιστορική εποχή που δίχασε και πόνεσε όλη την Ελλάδα, στην εποχή του Εμφυλίου.
Η δεκαεφτάχρονη Κατερίνα Παπακώστα, με το ψευδώνυμο Αυγή, βγαίνει στο βουνό με τους αντάρτες και αφήνει την οικογένειά της. Εκεί γνωρίζει τον Αιμίλιο Αϊβαλιώτη, ένα Καλύμνιο που βρέθηκε και αυτός στη δίνη του πολέμου. Ο έρωτάς τους είναι σφοδρός και κεραυνοβόλος. Όμως, σύντομα η ζωή τούς χωρίζει. Εκείνη συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία σε μια μικρή κόλαση, στο νησί Τρίκερι, απέναντι από το Βόλο, έναν τόπο εξορίας όσων δεν έχουν υπογράψει δήλωση μετάνοιας. Άγνωστο πού οδήγησαν εκείνον.
Στη σημερινή εποχή, μια οικογένεια πηγαίνει εκδρομή στο Τρίκερι. Η νεαρή κόρη, η Αναστασία, μια έφηβη που βαριέται αφόρητα την επίσκεψή της στο μικρό νησί, βρίσκει, καθώς ψάχνει τα κρυμμένα της τσιγάρα μέσα σε μια κουφάλα δέντρου, ένα μισοκατεστραμμένο ημερολόγιο. Το ημερολόγιο έχει γραφτεί από τη νεαρή Αυγή, εβδομήντα χρόνια πριν, στον τόπο του μαρτυρίου της, και είναι οι αναμνήσεις της από όσα ζει στο νησί της εξορίας. Καθώς η κόρη με τον πατέρα, που είναι δημοσιογράφος, διαβάζουν το κείμενο της Αυγής, ξετυλίγονται μπροστά τους βασανιστήρια, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, σαδιστικές συμπεριφορές και στέρηση κάθε ανθρώπινης αξίας.
Όμως, κάθε ανατροπή που αποκαλύπτεται στην ιστορία, συνδέει την οικογένεια της Αναστασίας με τα θύματα και τους θύτες της εποχής, με δεσμούς αίματος. Πατέρας και κόρη, σε συνεργασία με τις γνωριμίες του δημοσιογράφου, προσπαθούν να ανακαλύψουν στοιχεία για το τι απέγινε η Αυγή, αν κατάφερε να γλυτώσει το θάνατο και, αν ζει, πού βρίσκεται εβδομήντα χρόνια μετά.
Συναρπαστικό βιβλίο, γεμάτο αγωνία, ανθρώπινο πόνο και αγάπη. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις πού αρχίζουν τα αληθινά γεγονότα της εποχής. Οι διάλογοι είναι τόσο φυσικοί και οι χαρακτήρες πειστικοί, τα συναισθήματα αυθεντικά, που είναι σαν να παρακολουθήσεις νοερά μια ταινία.
Ίσως το καλύτερο μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη. Θα έλεγα γιατί και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τον Εμφύλιο, ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, είναι με σεβασμό και αντικειμενικότητα, προσθέτει βάρος και συγκίνηση στην αριστοτεχνικά γραμμένη δράση.
Θα το απολαύσεις και θα ευχαριστηθείς όλα τα συναισθήματα που θα σού γεννήσει: αγωνία, οργή, χαρά, τρυφερότητα, ανάταση.
Το κύριο συναίσθημα που επικρατεί είναι η συγχώρεση σε πολλές από τις σχέσεις και σε διαφορετικές περιπτώσεις, που φέρνει στον αναγνώστη δάκρυα στα μάτια, για το μεγαλείο της ψυχής του ανθρώπου.
Πηγή:www.vivlio.gr
Φωτό από: https://depositphotos.com/gr/
