Υπάρχουν πολλά θέματα και αντικείμενα για τα οποία πιστεύω ότι όλοι έχουν μια άποψη να εκφράσουν, ακόμα κι αν δε τη ζητήσεις. Και τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι στην Ελλάδα έχουμε μια άποψη και μια γνώση για τα πάντα!

Νικητής όμως σε αυτόν τον άτυπο διαγωνισμό, βγαίνουν οι συμβουλές που αφορούν τα παιδιά, τη διαπαιδαγώγησή τους και τους τρόπους ανατροφής τους.

Όλοι έχουν μια άποψη να μοιραστούν, είτε που την εφάρμοσαν οι ίδιοι στα παιδιά τους ή που τη διάβασαν κάπου ή που άκουσαν άλλους να την εφαρμόζουν γιατί οι ίδιοι δεν έχουν παιδιά. Έχουν άποψη οι γείτονες, οι υπάλληλοι στα μαγαζιά, μακρινοί και κοντινοί συγγενείς, ξένοι στις ουρές.

Κι αν σε όλο αυτό βάλεις και τις πληροφορίες από το διαδίκτυο, τα sites και τα blogs, τότε η υπερπληροφόρηση και οι μπερδεμένοι γονείς που δεν ξέρουν ποια μελέτη έχει δίκιο και ποια θεωρία θα κάνει καλό στα παιδιά τους, είναι δεδομένα.

Ποιες όμως είναι οι χειρότερες συμβουλές προς γονείς που έχω ακούσει:

• Κοιμήσου όταν κοιμάται το μωρό.

Δεν ξέρω αν κάποιος έχει μπορέσει να κοιμηθεί κατά παραγγελία κι αμέσως, εγώ όμως δεν μπόρεσα πάντως σχεδόν ποτέ. Όταν το μωρό κοιμόταν, ήθελα να κάνω τόσα πολλά πράγματα που πελάγωνα. Να κάνω ένα μπάνιο, να πάρω μια φίλη, να φάω κάτι, να δω κάτι στην τηλεόραση, να διαβάσω κάτι. Αν προσπαθούσα να κοιμηθώ, ο ύπνος με έπαιρνε λίγο πριν ξυπνήσει το μωρό και μετά ήμουν πιο χάλια.

• Μη το παίρνεις αγκαλιά με το που κλαίει, θα κακομάθει.

Φανταστείτε ότι χρειάζεστε κάτι, να φάτε, να πιείτε, να επικοινωνήσετε, να μιλήσετε, να ικανοποιήσετε μια ανάγκη σας και ο άνθρωπος που φωνάζετε σας αγνοεί, δεν σας απαντά.

Και το χειρότερο, εσείς δεν μπορείτε να κουνηθείτε, εξαρτάστε απόλυτα από τον άλλο και δεν εμφανίζεται κανείς. Κανείς δεν ανταποκρίνεται. Πώς αισθάνεστε; Τι νιώθετε; Βάλτε τώρα στη θέση σας το μωρό σας που έχει μόνο το κλάμα του ως μέσο επικοινωνίας μαζί σας.

Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι κανείς άνθρωπος οποιασδήποτε ηλικίας, δεν κακομαθαίνει από αποδοχή, αγάπη, τρυφερότητα κι επαφή. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Η απουσία όλων αυτών μας καταστρέφει.

• Δε θα άφηνα το παιδί μου να δει τηλεόραση ποτέ.

Κι όμως το έλεγα κι εγώ πριν κάνω παιδιά. Όπως και πολλά άλλα!!!! Όσο και να θέλεις όμως, δεν το αποφεύγεις. Θα βρεθείς κάποια στιγμή μόνη που θα πρέπει να πας στην τουαλέτα, ή να βάλεις το φαγητό ή κάτι άλλο και θα χρειαστεί να τα απασχολήσεις στην τηλεόραση.

• Το δεύτερο παιδί είναι εύκολη υπόθεση.

Νομίζεις. Όταν έκανα δεύτερο παιδί, κατέληξα ότι 1 ίσον κανένα. Είναι εξουθενωτικό και προκαλεί χάος και πανικό. Ιδίως αν τα παιδιά έχουν μικρή διαφορά ηλικίας είναι Γολγοθάς.

• Το δικό μου παιδί έβγαλε την πάνα στα ……. και περπάτησε στα……

Μπορείτε να βάλετε ό,τι ηλικία θέλετε στα κενά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι πριν το δικό σας και αρκετά νωρίς για να αναρωτιέστε αν είναι εφικτό. Καταλαβαίνω το σύνδρομο της μαμάς κουκουβάγιας αλλά κάποιες φορές αυτά τα χρονικά ορόσημα δεν μπορούν να ισχύουν ιατρικά αλλιώς θα έπρεπε να μπουν στο βιβλίο Γκίνες. Και φυσικά δεν μπορείς να αντικρούσεις τους ισχυρισμούς τους. Και φυσικά κοιτάνε το δικό μου παιδί που δεν έχει ακόμα κατακτήσει αυτούς τους στόχους.

Το κάθε παιδί όμως είναι διαφορετικό, η κάθε οικογένεια περνάει άλλες καταστάσεις και συνθήκες και ο μόνο αρμόδιος να κρίνει είναι οι γονείς του και οι γιατροί του.

• Έλα μωρέ!!!! Τι θα πάθουν χωρίς καρεκλάκι μέχρι την άλλη γωνία;

Σιγά τι πάθατε εσείς ή εμείς που μεγαλώσαμε με ζάχαρη στην πιπίλα ή που η μαμά μου κάπνιζε σε όλη την εγκυμοσύνη της; Τόσα παιδιά μεγάλωσαν έτσι, τι έπαθαν;

Όταν με συμβουλεύουν ή μου συστήνουν πρακτικές και συνήθειες που ακολουθούσαν τον προηγούμενο αιώνα, αγνοώντας τις τωρινές συστάσεις γιατρών και ειδικών, δεν υπάρχουν επιχειρήματα για το αντίθετο. Δεν διαφωνώ και δεν τσακώνομαι, απλά κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι και από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν.

Φωτό από: https://depositphotos.com/gr/