Γυρίσαμε την Ιταλία κι εντοπίσαμε τα 5 χωριά που θα μας φιλοξενήσουν τούτη την άνοιξη. Dolce vita, απομόνωση, πολιστικά events, extreme sports, ξενοδοχεία-καταφύγια και υψηλή γαστρονομία: αυτά τα χωριά τα έχουν όλα.
San Gimignano.
Η μικρή μεσαιωνική πόλη είναι ίσως η πιο αναγνωρίσιμη της Τοσκάνης χάρη στους χαρακτηριστικούς πύργους της – σήμερα έχουν απομείνει 14 από τους 72 που υπήρχαν αρχικά – που είναι ορατοί ακόμα και σε απόσταση αρκετών χιλιομέτρων από την πόλη. Βρίσκεται περίπου 60 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Φλωρεντίας και αποτέλεσε αρχικά ετρουσκικό χωριό ενώ χαρακτηριστικά είναι και τα τείχη που την περικυκλώνουν. Κατά το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, αποτελούσε ένα ενδιάμεσο σημείο ανάπαυσης των καθολικών προσκυνητών στην πορεία τους προς τη Ρώμη. Στο εσωτερικό της περιτοιχισμένης πόλης, περπατάμε σε στενά καλντερίμια, κομψές πλατείες και αιωνόβια κτίρια με έντονη την μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Το San Gimignano, βρίσκεται στην καρδιά της αμπελοοινικής ζώνης της Τοσκάνης και προσφέρει εκλεκτά κρασιά – με διασημότερο το λευκό κρασί της, “Vernaccia di San Gimignano”, που παράγεται στην περιοχή -, σπιτικά ζυμαρικά και υπέροχα ηλιοβασιλέματα με φόντο τις απέραντες καλλιέργειες.
Portofino.
Το μικροσκοπικό ψαροχώρι των μόλις 500 κατοίκων αποτελεί ένα από τα πιο hot σημεία της ιταλικής Ριβιέρα. Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη Γένοβα και αποτελεί την πολυτελή απάντηση στα rustic χωριά της Ιταλίας: τα γοητευτικά δρομάκια είναι γεμάτα ακριβές μπουτίκ διεθνών οίκων, γκουρμέ εστιατόρια και μερικές από τις πιο περιζήτητες βεράντες σε όλη τη Μεσόγειο. Το Πορτοφίνο μπήκε για τα καλά στην ατζέντα των bon viveurs ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα όταν και μετατράπηκε σε αγαπημένο θέρετρο των βορειοευρωπαίων αριστοκρατών ενώ ως το 1950 το χωριουδάκι είχε γεμίσει εντυπωσιακές βίλες, εστιατόρια και cafes. Έχετε υπόψη πως επειδή το χωριό δέχεται δυσανάλογα μεγάλο αριθμό επισκεπτών σε σχέση με το μέγεθος και τις δυνατότητές του, οι τοπικές αρχές συχνά περιορίζουν την πρόσβαση σε αυτό. Γι’αυτό προτιμήστε να το επισκεφτείτε σε off-peak περιόδους για να το απολαύσετε χωρίς συνωστισμό.
Montone.
Το μεσαιωνικό χωριό των 1600 κατοίκων είναι χτισμένο σε λόφο, 35 χλμ. από την Περούτζια και ανήκει επισήμως στην ένωση των “πιο όμορφων χωριών της Ιταλίας”. Ψηλά τείχη περικυκλώνουν το χωριό, στο εσωτερικό του οποίου θα βρείτε πέτρινα, φιδογυριστά καλντερίμια, επιβλητικές εκκλησίες και καμπαναριά, όμορφα κτίρια και, κυρίως, απόλυτη ηρεμία. Με εξαίρεση το ετήσιο μεσαιωνικό φεστιβάλ που πραγματοποιείται στα μέσα Αυγούστου, το χωριό είναι ήσυχο κι αποτελεί το ιδανικό καταφύγιο μακριά από οποιαδήποτε έγνοια.
Menaggio.
Ένα από τα χωριά γύρω από την πιο φωτογενή λίμνη της Ιταλίας, την Κόμο. Είναι γραφικό και πανέμορφο και ταυτόχρονα πολύ πιο ήρεμο από τα γειτονικά Bellagio και Varenna. Βρίσκεται στη δυτική όχθη της λίμνης, στην άκρη της κοιλάδας που συνδέει το Menaggio με τη λίμνη Lugano. Υπήρξε αγαπημένο θέρετρο της αριστοκρατίας ήδη από τον 18ο αιώνα κι αποτελείται από το κέντρο και τους οικισμούς Loveno, Nobiallo και Croce. Η καρδιά της παλιάς πόλης χτυπάει στην Piazza Garibaldi κοντά στο λιμάνι ενώ τα πέτρινα δρομάκια οδηγούν στο Castello, το φρούριο που καταστράφηκε το 1523. Το καλοκαιρινά βράδια συχνά διοργανώνονται μουσικές βραδιές, εκθέσεις τέχνης και υπαίθριες αγορές στην πλατεία.
Castelmezzano.
Σκαρφαλωμένο στους λόφους του ιταλικού νότου, το χωριό των 1.000 κατοίκων προσφέρει την πιο αυθεντική εμπειρία: εκλεκτά τοπικά κρασιά, φρέσκα φαγητά με προϊόντα από τις γύρω φάρμες και ήσυχα, στενά δρομάκια γεμάτα με ιστορία και παραδόσεις. Η ιστορία του αρχικού χωριού ξεκινά τον 6ο-5ο π.Χ. αιώνα όταν εγκαταστάθηκαν Έλληνες στην περιοχή. Το 10ο αιώνα, οι κάτοικοι για να γλιτώσουν από τις επιδρομές Σαρακηνών μετέφεραν το χωριό από την κοιλάδα πάνω στις απότομες πλαγιές του βουνού. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια Λομβαρδών, Νορμανδών και Ισπανών ενώ τον 19ο αιώνα αιώνα υπέφερε από ληστές, οι οποίοι λόγω της δύσβατης τοποθεσία του έβρισκαν καταφύγιο στο χωριό.
Πηγή: arttravel.gr
