ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΧΕΣΕΙΣ

Νέο-Μετανάστης στην Αυστραλία – Παραμονές αναχώρησης

Νέο-Μετανάστης στην Αυστραλία – Παραμονές αναχώρησης

Post by: 14/07/2012 0 comments

Μέρος 4

Η μέρα ήταν 29 Νοεμβρίου 2011, όταν μείναμε για πρώτο βράδυ στο σπίτι των γονιών της Τερέζας, στην ίδια γειτονιά που μέναμε. Το κλίμα βαρύ. Θα έπρεπε τώρα να μείνουμε μαζί τους μέχρι να φύγουμε στις 19 Ιανουαρίου 2012. Οι άνθρωποι ήταν πολύ χαρούμενοι που μας είχαν μαζί τους αλλά και βαθιά στεναχωρημένοι που θα φεύγαμε σε λίγο καιρό. Εμείς είχαμε χάσει οικογενειακώς τη βολή του σπιτιού μας και μας τρομοκρατούσε το άγνωστο που μας περίμενε….

Τα παιδιά συνέχισαν το σχολείο τους κανονικά. Αποφασίσαμε ότι θα διέκοπταν το σχολείο με την έναρξη των Χριστουγεννιάτικων διακοπών. Η Παναγιώτα συνέχισε ακόμη και το φροντιστήριο αλλά κάποια στιγμή κατά τα μέσα του Δεκεμβρίου, αποφασίσαμε ότι δεν είχε νόημα να συνεχίσει.

Οπότε πήγαμε και ανακοινώσαμε στο φροντιστήριο ότι η Παναγιώτα θα διακόψει. Οι άνθρωποι έπαθαν ένα σοκ γιατί θεωρούσαν ότι η Παναγιώτα θα πήγαινε πάρα πολύ καλά στις Πανελλαδικές εξετάσεις και ότι θα ήταν ένα «σιγουράκι» γι’ αυτούς. Προς τιμήν τους, είπαν στη Παναγιώτα να συνεχίσει να πηγαίνει στο φροντιστήριο όσο θα ήθελε εκείνη μέχρι να φύγουμε (και το ήθελε πολύ!) χωρίς οικονομική επιβάρυνση.

Η Παναγιώτα ήταν πλέον η μεγαλύτερη στεναχώρια και ανησυχία που είχαμε. Την βλέπαμε ότι δεν το έχει δεχτεί καθόλου καλά και είχαμε πολλά ξεσπάσματα και κλάματα. Ήταν σε πλήρη άρνηση και προσπαθούσαμε να μην της χαλάμε κανένα χατίρι όσο ήμασταν ακόμη στην Ελλάδα. Θα έχανε τους φίλους της και το αγόρι της. Όσες συζητήσεις και να κάναμε μαζί της, πάντα καταλήγαμε σε κλάματα και μεγάλη στεναχώρια για όλους. Εγώ και η Τερέζα είχαμε πάρει μία απόφαση που ήταν καθοριστική για τη ζωή της και το μέλλον της, αλλά εκείνη αντιδρούσε βιαία. Ήμασταν όλο αυτό τον καιρό σε άθλια ψυχολογική κατάσταση όλοι μας….

Οι μέρες πέρασαν βασανιστικά αργά. Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε με αγαπημένους φίλους και συγγενείς. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα όμορφα βράδια με παρέα μπροστά στο χωριάτικο τζάκι του Πεθερού μου, να τρώμε μεζέδες και να πίνουμε κρασάκια και τσιπουράκια!

Έτσι πέρασαν τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. Οι μέρες πλησίαζαν για να φύγουμε….

(το επόμενο Σάββατο η συνέχεια: Η Αναχώρηση)
(Φωτογραφίες: Άρης)
 

Η ιστοσελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Διαβάστε τους όρους χρήσης
Show Buttons
Hide Buttons