Το να έχουμε κίνητρα στη ζωή μας, είναι το Α και το Ω. Το κίνητρο είναι το βασικό συστατικό των στόχων μας. Μόνο με κίνητρα τους πετυχαίνουμε! Το δύσκολο είναι, να βρούμε κίνητρα όταν δεν είμαστε εκεί που προτιμούμε. Για παράδειγμα, τι κάνουμε όταν εργαζόμαστε και δεν αμοιβόμαστε καλά; Πού αναζητούμε τα κίνητρα; Η Marie Forleo, Αμερικανίδα life coach, μας δίνει κάποιες ιδέες.

Απαντώντας σε ερώτηση τηλεθεατή (για το πως μπορεί να γεμίσει με κίνητρα και τι τελικά μετράει στη ζωή) η Forleo λέει πως:

• Πρέπει να εστιάζουμε στην ενέργεια που δίνουμε για να κάνουμε μια δραστηριότητα χωρίς να μας αγχώνει το αποτέλεσμα. Οφείλουμε στον εαυτό μας να απολαμβάνουμε μια δραστηριότητα και όχι να την μετατρέπουμε σε «υποχρέωση». «Να δίνουμε την προσοχή μας και την συγκέντρωσή μας στο παρόν και όχι στο τέλος του στόχου».
• Όλα αυτά ισχύουν, είτε πρόκειται για εργασία, σχολείο, σχέσεις, αθλήματα κτλ. Είναι μια στάση ζωής! Αυτή η στάση, όπως αναφέρει η Marie Forleo, αποδεικνύεται και επιστημονικά καθώς 2 ερευνήτριες, αφού χώρισαν αθλητές γυμναστηρίου σε 2 ομάδες (η μία ομάδα αφοσιώθηκε στο αποτέλεσμα και η άλλη στη διαδικασία εκγύμνασης) διαπίστωσαν πως εκείνοι που αφοσιώθηκαν στη διαδικασία, πέτυχαν καλύτερα αποτελέσματα!
• Εκτός από το να είμαστε σε «state of flow», (σε μια κατάσταση ροής, αφοσιωμένοι απόλυτα στο τώρα όταν εκτελούμε μια δραστηριότητα) υπάρχει ακόμη ένας τρόπος για να αποκτήσουμε κίνητρα. Να νιώσουμε οτι είμαστε «μαθητές δια βίου». Όταν αντιμετωπίζουμε τη ζωή σαν «μάθημα» τότε μπορούμε να αποκτήσουμε θάρρος απέναντι στην αποτυχία. Θα δούμε πως κάθε κακό αποτέλεσμα, υπήρξε για μας ένα μάθημα! Μαζί με αυτό, πάει και κάτι άλλο: Να βρούμε ανθρώπους έμπειρους και έμπιστους σε μας, που θα μας κάνουν κριτική ώστε να βελτιωθούμε. Μεγαλύτερο κίνητρο από τη βελτίωση, υπάρχει; Υπάρχει!
• Το επόμενο tip που μας δίνει η Marie Forleo είναι ίσως το πιο σπουδαίο. «Όταν νιώθουμε αδύναμοι, να σπεύσουμε να βοηθήσουμε κάποιον άλλον». Φαίνεται παράδοξο, όμως μην ξεχνάμε οτι το μεγαλύτερο κίνητρο, είναι η προσφορά! Όταν νιώθουμε πως βοηθούμε κάποιον, τότε ασυνείδητα, καταλαβαίνουμε πως είμαστε ικανοί. Επιπρόσθετα, βγαίνουμε από τον εαυτό μας, σταματάμε να είμαστε εγωκεντρικοί και βιώνουμε το εξής: Είμαστε όλοι μια αλυσίδα. Μαθαίνουμε να είμαστε αλληλέγγυοι και να συνεργαζόμαστε.