Λένε πως οι καλύτεροι φίλοι είναι οι του σχολείου, που τους κουβαλάς μια ολόκληρη ζωή όπως και τα σχολικά χρόνια, σε ξέρουν από νιάνιαρο με ακμή και σιδεράκια και έχεις μαζί τους πολλές πολλές αναμνήσεις. Και σαφώς ισχύει.

Επίσης, λένε, πως η φιλία για να δέσει θέλει πολύ χρόνο (και εγώ το είπα εδώ) και πως από μια ηλικία και μετά δεν μπορείς να κάνεις φίλους, γιατί πολύ απλά δεν έχεις χρόνο και χώρο για να το κάνεις. Και δεν ακούγεται παράλογο, απλά ά-λογο.

Ά-λογο γιατί, εκτός και αν μετά το Πανεπιστήμιο μπεις σε ένα κλουβί, συνεχίζεις να συναναστρέφεσαι με πολλούς ανθρώπους εκεί έξω, είτε σε καθημερινή βάση, είτε συχνά πυκνά αραιά. Και έτσι όπως γίνεται η καθημερινότητά μας, αυτοί είναι οι άνθρωποι οι οποίοι θα σε δουν πρώτοι μέσα στη μέρα και ανάλογα τη μέρα ίσως και να σου πουν καληνύχτα.

Θέλοντας και μη δένεσαι μαζί τους, μαθαίνουν να αναγνωρίζουν κάθε έκφραση του προσώπου σου, κάθε τόνο της φωνής σου (σε βλέπουν και σε ακούνε όλη τη μέρα εξάλλου) και να αντιλαμβάνονται πότε κάτι δεν πάει καλά ή πάει πολύ καλά!

Σε μαθαίνουν και τους μαθαίνεις, και σας δένει και κάτι πολύ βασικό, το κοινό στοιχείο του εργασιακού τομέα, έχετε διαλέξει τον ίδιο τομέα (είτε από τύχη είτε από επιλογή αλλά αυτό είναι θέμα για ανάλυση σε άλλο άρθρο) και άρα αυτομάτως ταιριάζετε παραπάνω από όσο νομίζεις. Ξέρουν τα προβλήματα της καθημερινότητάς σου και, κακά τα ψέματα, θα μπορέσουν να καταλάβουν πολύ περισσότερο τα νεύρα που έχεις για κάτι που σου προέκυψε γιατί πολύ απλά ζουν αυτό το κάτι μαζί σου.

Και είναι ωραίο αυτό. Είναι ευτυχία, και όχι απλά τύχη, να μπορέσεις όσο μεγαλώνεις να κάνεις χώρο για να βάλεις και άλλους ανθρώπους στη ζωή σου. Και να συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι οι οποίοι συμμερίζονται τις σκέψεις σου, τις ιδέες σου, και μπορείς να πάρεις από αυτούς τα μέγιστα. Μπορεί να ζήσεις νέα πράγματα μαζί τους, να σου ανοίξουν νέοι ορίζοντες και απλά να περνάς καλά!

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σου μιλήσει η συνάδελφος την ώρα που βάζετε καφέ στην καφετιέρα ξεξίνισε τα μούτρα σου και πιάσε πάρλα, μπορεί να έχετε περισσότερα κοινά από τη ζάχαρη στον καφέ και να καταλήξεις να έχεις μία ακόμη καινούρια φίλη, αν μη τι άλλο, σίγουρα μία καλή συνεργάτιδα.

ΥΓ: αφιερωμένο λοιπόν από μένα σε αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν κάπου εκεί ανάμεσα στα 25 και τα 30, μου ζήτησαν και τους έκανα χώρο και πολύ απλά τους ονόμασα ΦΙΛΟΥΣ εκτός από συναδέλφους.

http://www.levoleague.com/lifestyle/friends-at-work-how-go-coworker-friend/