Βρουυμμμμμ (ήχος ραπτομηχανής)

– Μπαμπά, δεν μπορώ, δεν το καταλαβαίνω
– Μα μην το πατάς τόσο γρήγορα, πιο αργά.
– ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, δεν θέλω σου λέω

Και σαν κλασσικό 10χρονο σπαστικό κοριτσάκι παράτησα ραπτομηχανή και μπαμπά σύξυλους και πήγα να παίξω με τις κούκλες μου για ακόμη μία φορά! Μία ασχολία που δεν έχει οδηγίες και κανόνες ούτε μπαίνει σε καλούπι!

Έτσι δεν άφησα ποτέ τον μπαμπά μου να με μάθει να ράβω με τη ραπτομηχανή, κάτι που μετάνιωσα πολλές φορές μέχρι τώρα.

Μεγάλωσα μέσα στα υφάσματα, γνωρίζοντας την πραγματική αξία των πραγμάτων γύρω από τα ρούχα και κατανοώντας την ελευθερία που σου προσφέρει μία ραπτομηχανή… μπορείς να φτιάξεις μόνος σου ό,τι περιτριγυρίζεται από ύφασμα και ακόμη παραπάνω!

Φέτος, πολλά χρόνια μετά λοιπόν, αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα ραπτικής για να μάθω επιτέλους να χρησιμοποιώ αυτή τη ραπτομηχανή που «σκονιζόταν» μέσα στο σπίτι και να ξανοιχτώ επισήμως και εγώ στο diy κίνημα στα ρούχα! Από το πρώτο μάθημα κατάλαβα πόσο πιο απλό ήταν από αυτό που θυμόμουν και πόσα πολλά πράγματα μπορείς να φτιάξεις! Μέσα σε λίγα μαθήματα κρατάω στα χέρια μου ήδη την πρώτη μου τσάντα και ετοιμάζομαι και για τα επόμενα projects!!!

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά επειδή κάποιες φορές μπορεί όντως να είναι αρκετά αργά για να ξεκινήσεις κάτι, πίεζε που και που τον εαυτό σου να κάνεις έστω και μία δοκιμή σε κάτι που νομίζεις ότι σου αρέσει και ας μην το συνεχίσεις! Τρώγοντας έρχεται η όρεξη και αν δεν φας το κουβέρ, μην περιμένεις να φτάσεις στο λαχταριστό επιδόρπιο αμέσως…

Η ζωή είναι ωραία και γεμάτη πολλά, μικρά και μεγάλα, πράγματα που μπορούν να σου χαρίσουν στιγμές ευτυχίας! Είναι όμως και πιο μικρή από όσο νομίζουμε, γι’ αυτό ας αδράξουμε τη μέρα και ας τη γεμίσουμε με πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους!

Και όπως είπε και η Annie Dillard “how we spend our days is of course how we spend our lives”.

Φωτό από: http://bit.ly/RxepTl