Ο Βίκτωρ Ουγκώ είναι από τους κορυφαίους συγγραφείς του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1802 στην Μπεζανσόν της Γαλλίας. Το έργο του επηρέασε όχι μόνο την ίδια τη γαλλική λογοτεχνία αλλά και την παγκόσμια καθώς μετά τον Ουγκώ, δεν υπήρχε μεγάλος συγγραφέας που να μην πήρε ιδέες από τον εμβληματικό Γάλλο συγγραφέα ο οποίος καταπιάστηκε με τη μυθιστοριογραφία, την ποίηση και την δραματουργία. Ας δούμε μερικά πράγματα που αξίζουν να γνωρίζουμε για τον Βίκτωρα Ουγκώ.
- Το παράξενο οικογενειακό του περιβάλλον που τον επηρέασε βαθιά.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ δέχτηκε ταυτόχρονα επιρροή και από τους δύο του γονείς που όμως, είχαν τελείως διαφορετικές αντιλήψεις σε θρησκευτικά, κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Ο πατέρας του υπηρετούσε ως αξιωματικός τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Ήταν δημοκρατικών πεποιθήσεων και άθεος. Η μητέρα του από την άλλη πλευρά, ήταν αρκετά συντηρητική λόγω και της ευγενικής της καταγωγής. Υποστήριζε τη μοναρχία και ήταν βαθιά θρησκευόμενη, πολύ κοντά στον ρωμαιοκαθολικισμό. Αυτό πιθανώς οδήγησε τον Ουγκώ στο να αλλάξει απόψεις στη ζωή του, περνώντας μια φιλομοναρχική τάση και μετά μια βαθιά ριζοσπαστική που σήμερα θα ονομάζαμε «αριστερή».
- Η περίοδος της συγγραφικής του ακμής και ο μαρασμός της εξορίας.
Ανάμεσα στο 1830 και στο 1843 ο Βίκτωρ Ουγκώ περνά τα πιο δημιουργικά του χρόνια τα οποία συνοδεύονται από αναγνώριση και επιτυχίες. Μέσα σε αυτά τα χρόνια δημιουργεί το θεατρικό του έργο «Ερνάνης» και το μοναδικό μυθιστόρημα «Η Παναγία των Παρισίων» ενώ με την τρίτη προσπάθεια, γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Στο διάστημα αυτό δημοσιεύει και ποιήματα καθώς ο έρωτάς του για την Ζυλιέτ Ντρουέ τον εμπνέει να ασχοληθεί και με την ποίηση. Το 1843 βιώνει την τραγωδία της απώλειας της κόρης του Λεοπολδίνης από πνιγμό. Η ενασχόλησή του με την πολιτική τον οδηγεί στο να στραφεί αρχικά υπέρ του Ναπολέοντα του Γ’ του ανιψιού του Ναπολέοντα Βοναπάρτη ο οποίος όμως κάνει πραξικόπημα και έτσι ο Ουγκώ στρέφεται εναντίον του κάτι που τον οδήγησε στην εξορία για 20 χρόνια.
- Η εξορία του τον οδήγησε σε ηθικές και θεολογικές αναζητήσεις.
Το 1852 ξεκινά η εξορία του και από τις Βρυξέλλες θα μεταβεί στο αγγλικό νησί Τζέρσεϋ όπου θα αρχίσει να ασχολείται με τον πνευματισμό. Ο τραγικός θάνατος της κόρης του και η μοναξιά της εξορίας του τον οδηγούν στο να επηρεαστεί αρκετά από την Ζιραρντέν και να αρχίσει να αναζητά φιλοσοφικά το γιατί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το κακό. Τα έργα του «Το Τέλος του Σατανά» και το «Θεός» ασχολούνται με το πώς οι άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν το κακό και τον θάνατο. Το πνεύμα του Ουγκώ εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο με αυτές τις φιλοσοφικές αναζητήσεις έτσι ώστε να μπορεί να εξελίξει την ίδια του τη γραφή. Ο πόνος της απώλειας της κόρης του τον επηρέασε βαθύτατα.
- «Οι Άθλιοι»: Ένα κορυφαίο έργο.
Η εξέλιξη του πνεύματος του Ουγκώ τον οδήγησε στο να ενώσει το μοναδικό του λογοτεχνικό ταλέντο με την ιστορία της Γαλλίας του 19ου αιώνα. Το έργο «Οι Άθλιοι» το ξεκίνησε το 1828 και τελικά το ολοκλήρωσε το 1862. Τα βιώματά του στην εξορία τον οδήγησαν στο να μπορέσει να δημιουργήσει ένα έργο το οποίο αγαπήθηκε όσο κανένα από τη γαλλική κοινωνία και να τον καταξιώσει στη συνείδηση των Γάλλων. Προς το τέλος της ζωής του, ο Ουγκώ δε δίστασε να γράψει πως «έχω ξεχάσει πια το όνομά μου, είμαι η ίδια η πατρίδα». Το 1870 ξαναγύρισε στη Γαλλία καθώς ξέσπασε ο γαλλο-πρωσικός πόλεμος που οδήγησε στην ήττα της Γαλλίας και μετά ξαναέφυγε από τη χώρα του για τις Βρυξέλλες.
- Ο θάνατός του προκάλεσε «εθνικό πένθος» στην Γαλλία.
Στις 22 Μαϊου 1885 ο Βίκτωρ Ουγκώ αφήνει την τελευταία του πνοή. Σε μια περίοδο όπου οι λογοτέχνες και οι άνθρωποι του πνεύματος κέρδιζαν την αναγνώριση αρκετά χρόνια μετά το θάνατό τους, ο Ουγκώ έγινε η εξαίρεση. Στο Παρίσι την 1η Ιουνίου 1885 έγινε κάτι μοναδικό στα χρονικά, όταν πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι συνόδευσαν τον μεγάλο Γάλλο λογοτέχνη στην τελευταία του κατοικία στο Πάνθεον όπου και κηδεύτηκε.
