Πασίγνωστος και επιτυχημένος. Από τον Ψαλιδοχέρη, μέχρι και τους Πειρατές της Καραϊβικής και το Εργοστάσιο Σοκολάτας, ο Τζόνι Ντεπ αποτελεί την επιτομή του «πασπαρτού» – ηθοποιού, ανταποκρινόμενος εξίσου καλά σε κάθε ρόλο που έπρεπε να υποδυθεί. Έξω όμως από την επιτυχία του, έχει αρκετό ενδιαφέρον να δούμε τις αξίες του αλλά και τι υπονοεί ότι τον έχει βοηθήσει στη ζωή του. Εδώ, μας λέει πολύ γλαφυρά κάποια πράγματα.
Ποιά μέρα είναι χαμένη;
Μαζί με την ταχύτητα που μας παρασύρει, μας παρασύρουν και ορισμένα κλισέ. Κλισέ βέβαια γίνονται, επειδή εμείς τα κάνουμε. Κυρίως γιατί τα αναφέρουμε πολύ σαν λόγια αλλά στην πράξη, δεν τα χρησιμοποιούμε. Ξεχνάμε λοιπόν, να γελάμε. Όχι σαν χαζοχαρούμενοι, ούτε ποτέ πιστεύουμε ότι πρέπει με το «ζόρι» να γελάμε. Απλά, τις περίπου 16-18 ώρες που ήμαστε ξύπνιοι, δε γίνεται να μη βρούμε κάτι που να έχει πλάκα.
Το χιούμορ και η πλάκα, είναι μόνο μια μορφή που προκαλεί το γέλιο. Επίσης, δε γίνεται μέσα σε αυτές τις ώρες, να μη βρούμε κάτι χαρμόσυνο. Ας μην είναι δικό μας. Ας είναι μια χαρά κάποιου άλλου η οποία, θα μας θυμίσει ότι η χαρά, υπάρχει και δεν αγνοείται! Να μας θυμίσει ότι πρέπει να έρθει και μας η σειρά μας να χαρούμε! Μέρα στην οποία δε γελάμε, μας θυμίζει και ο Αριστοτέλης, είναι πράγματι χαμένη γιατί πολύ απλά, απουσιάζει η χαρά…
Η ουσιαστική προσφορά του γέλιου.
Δεν πρέπει να λέμε «κυνικούς» όσους θέλουν λόγους να έχουν για να κάνουν το παραμικρό. Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί, που καθετί, πρέπει να έχει αξία. Βέβαια αν τα κοιτάμε όλα έτσι, τα πάντα σιγά-σιγά αποκτούν αξία, εκτός από την καθημερινότητά μας. Εκτός από την ίδια μας τη ζωή. Παρόλα αυτά, το γέλιο και η χαρά, προσφέρουν απτά πράγματα. Για μερικούς, η μακροζωία, δεν είναι καν λόγος και ας είναι πολύ σημαντική αιτία για να γελάμε.
Το γέλιο, φρεσκάρει. Μας χαρίζει ταυτόχρονα στιγμές ανεμελιάς και ξεκούρασης. Αν θέλει κάποιος να είναι αποδοτικός σε ό,τι κάνει, χωρίς ξεκούραση του νου, δε θα μπορεί να είναι. Επίσης, το γέλιο είναι η καλύτερη αφορμή για να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους. Είναι η πρώτη και καλύτερη μορφή επικοινωνίας. Μεταξύ μας οι άνθρωποι, έχουμε καχυποψία όταν είμαστε άγνωστοι. Το γέλιο λειτουργεί σαν παγοθραύστης στον πάγο που έχει το άγνωστο που φέρνει καχυποψία. Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι το γέλιο και η χαρά μας χαρίζουν θετική ενέργεια και αυτή με τη σειρά της, κάτι πολύ πιο σημαντικό…
Γελάς περισσότερο, αγαπάς περισσότερο.
Είπαμε, δεν το κάνεις επειδή έχεις κάποιο χαζοχαρούμενο ένστικτο. Αν γελάς περισσότερο και γελάς με συνείδηση, σημαίνει ότι έχεις αρχίσει να αποδέχεσαι τον ρου της καθημερινότητας όλου του κόσμου, όχι μόνο της δικής σου καθημερινότητας. Σημαίνει πως έχεις αρχίσει να αποδέχεσαι τον κόσμο και αν τον αποδέχεσαι θετικά, καταφατικά και χαρούμενα τότε σημαίνει πως έχεις αγάπη μέσα σου για τη ζωή. Αν αγαπάς τη ζωή, μπορείς να αγαπάς όλο και περισσότερους ανθρώπους και δραστηριότητες. Με τη σειρά της, η αγάπη, σαν ανταπόδοση, σου δίνει την απαραίτητη «κόλλα» για να «κολλήσεις» με τη ζωή και σε προφυλάσσει από τοξικά συναισθήματα όπως είναι ο θυμός, το μίσος, ο φθόνος και η ζήλεια και η συνεχής κακοκεφιά. Όταν καμιά φορά μας καλούν σε «σοβαρότητα» και μας ρωτούν γιατί «γελάμε τόσο πολύ», καλό είναι να απαντάμε κάτι παρεμφερές με αυτό που εννοεί ο Τζόνι Ντεπ…
Φωτό από: www.entrepreneur.com
