Πόσοι από μας δεν ορκιζόμαστε Σεπτέμβρη και Γενάρη, στον πρωινό βήχα, ή κάθε φορά που σκεφτόμαστε ότι μας τρώει το μισό μισθό, στο στεφάνι που περιμένουμε, (εμείς οι ανύπαντρες), ή στον Ολυμπιακό, ( οι Παναθηναϊκοί δεν κάνουν ούτε προσπάθεια, έχουν το άγχος της ομάδας), ότι θα κόψουμε το τσιγάρο; Πόσοι από μας τα καταφέραμε; Διαβάστε, τα (λαχανιασμένα) βήματα ενός καπνιστή στη μάχη για τη διακοπή του καπνίσματος, στην οποία βγαίνει πάντα ηττημένος.

Εν αρχή ην οι φίλοι….

Αφού λοιπόν το σκεφτόμαστε που το σκεφτόμαστε, (σοβαρά όπως νομίζουμε), ήρθε η ώρα να το αναγγείλουμε στους φίλους. Με ύφος Όλγας Τρέμη την ώρα που δίνει πάσα για ρεπορτάζ στη Βουλή, δηλώνουμε πως, «τέρμα τα ψέματα», «δεν θα μαυρίζουν εμένα τα πνευμόνια μου»,  «λίγες χάλκινες ανταύγειες θα με φώτιζαν;», «καλός ο Μήτρογλου αλλά λίγο τεμπέλης», και άλλα τέτοια βαρύγδουπα τα οποία συνοδεύουμε τραβώντας μια  ρουφηξιά με δύναμη και αποφασιστικότητα. Παράλληλα ενημερώνουμε τους άναυδους φίλους μας ότι, «άμα θέλω το κόβω και τώρα», «εκείνο το τέρας που με παράτησε φταίει που καπνίζω σα την Καρέζη στα Κόκκινα Φανάρια», «θέλει γάμο, ρε φίλε, και ούτε οχτώ χρόνια δεν είμαστε μαζί», και άλλα τέτοια αμπελοφιλοσοφικά. Οι φίλοι έχουν πάντα τις καλύτερες ιδέες. Το κακό είναι πως δεν τις υλοποιούν ποτέ οι ίδιοι, αλλά κάνουν πειράματα πάνω σου:

«Κόψε το πακέτο και πάρε καπνό»

Στόχος, σύμφωνα με τους σοφούς φίλους μας, είναι να βαριόμαστε να στρίψουμε και έτσι να καπνίζουμε λιγότερο.  Ο καπνός, (από προσωπική εμπειρία), είναι πιο απολαυστικός από το τσιγάρο, και από κει που δεν μπορούσες να στρίψεις ούτε Α4, τώρα έχεις γίνει ταχυδακτυλουργός, φτιάχνοντας κάθε λίγο και λιγάκι τσιγάρα. Μέχρι να ανακαλύψεις ποια χαρτάκια, ποια φιλτράκια, ποια πιπάκια και ποια θήκη σου ταιριάζει, κοντεύει να χρονίσει εκείνη η υπόσχεση που έδινες στον εαυτό σου και το κοινό που σε άκουγε κρυφογελώντας κάνοντας πως σε πιστεύουν.

«Μη τα ‘χεις δίπλα σου, βάλτα όσο πιο μακριά μπορείς»

Με την παρότρυνση των φίλων και βρίσκοντας καταπληκτική ιδέα το να καπνίζουμε όταν πραγματικά το θέλουμε και όχι μηχανικά και από συνήθεια, ώστε να καταφέρουμε κάποια στιγμή να το κόψουμε, βάζουμε τα τσιγάρα μας στο πιο μακρινό σημείο του σπιτιού, από κει που έχουμε τον υπολογιστή και την τηλεόραση. Στο χέρι μας παίζουμε ένα κομπολόι μέχρι να κάνουμε φουσκάλα και τρώμε όσες τσίχλες αγοράσαμε και όσες καταφέραμε να ανακαλύψουμε σε τσάντες και αυτοκίνητο. Στο τέλος της ημέρας θέλουμε να φάμε και τον σκύλο από το πέρα-δώθε δωμάτιο-σαλόνι και τα παρατάμε καπνίζοντας μέχρι να πιάσει βήχας και το κατοικίδιο μας.

«Μέτρησέ τα…»

Επειδή ένας επιχειρηματίας, ένας υπάλληλος, ή μια κομμώτρια, δεν μπορούν να κυκλοφορούν με νούμερα γραμμένα με στυλό στο χέρι, αποφασίζουμε να κρατάμε λογαριασμό στο μυαλό μας, ώστε να μη ξεφεύγουμε από το στόχο. Σου μιλάει ο εργοδότης σου και συ του λες, «δώδεκα και ορκίζομαι», η πελάτισσα σε ρωτάει πόσους πόντους να κόψει τα μαλλιά και συ απαντάς, «εννιά αλλά μάλλον έχασα το μέτρημα» .Στο τέλος της ημέρας και αφού έχουμε εξαντληθεί από τον μαθηματικό γρίφο που ήρθε να προστεθεί στην ήδη αγχωτική καθημερινότητα, ρουφάμε απολαυστικά, αλλά πάντα με λίγη ενοχή, το τσιγάρο μας και πάμε για το επόμενο plan.

«Πάρε ηλεκτρονικό τσιγάρο. Τόσοι σώθηκαν….»

Πιπάκια, λαδάκια, φορτιστές, λαμπάκια, γεύσεις από νικοτίνη μέχρι αβοκάντο, κορδέλα για να το κρεμάμε στο λαιμό, και μεις με τη σακούλα στα χέρια ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη νίκη. Ρουφάμε και ξανά ρουφάμε με ύφος νοσταλγικό, (για εκείνον τον μυρωδάτο καπνό που μυρίζαμε μέχρι χτες), λίγη λαδίλα στο στόμα μπόλικη  πάνω στα ρούχα, λεκέδες παντού και βλέμμα τρελού όταν τελειώνει η μπαταρία και πρέπει να ξανά φορτίσουμε. Στο τέλος της ημέρας……πάλι τσιγάρο.

«Μόνο μαχαίρι κόβεται φίλε….»

Ξεκινάμε το πρωί πίνοντας καφέ, αλλά πλέον αποφασισμένοι να μη το ξαναβάλουμε στο στόμα μας. Για πρόσθετη βοήθεια βλέπουμε και ένα βίντεο στο youtube για τις καταστροφικές συνέπειες της μάστιγας και ξεκινάμε περήφανοι για τη δουλειά μας. Μέχρι το μεσημέρι έχουμε τσακωθεί με τους μισούς συναδέλφους, άλλους τόσους πελάτες, τον τροχονόμο στα φανάρια, δυο σκύλους και ένα περιστέρι, έχουμε χωρίσει απ τον/την σύντροφο και έχουμε φάει όλα τα νύχια μας. Μέχρι το βράδυ ο εφιάλτης, έχει ξανά μπει θριαμβευτικά στη ζωή μας.

Πως κόβεται…

Το τσιγάρο είναι μια καραμπινάτη εξάρτηση για όσους κάνουν χρήση πολλά χρόνια. Θέλει τεράστια θέληση και πραγματική γνώση. Μια επίσκεψη σε έναν πνευμονολόγο, (μη καπνιστή), μπορεί να μας φρικάρει, αλλά κάτι θα μας μείνει από την κουβέντα μαζί του. Έρευνα, θέληση και αποφασιστικότητα, είναι τα τρία συστατικά για την απελευθέρωση απ’ τον πιο ύπουλο εχθρό μας.

Φωτό από: mister-no-stress-fr