Όπως κάθε παγκόσμια ημέρα, έτσι και αυτή, δημιουργήθηκε για να τιμήσει τους ηλικιωμένους αλλά και για να τονίσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Προβλήματα, τα οποία δεν πρέπει να τα θυμόμαστε μια φορά το χρόνο, αλλά καθημερινά.

Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δεν είναι παρείσακτοι, ούτε επιβαρύνουν το κράτος. Έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας τους και επιβάλλεται να ζήσουν με σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι αρκετοί συνταξιούχοι συνεχίζουν να εργάζονται, να παρέχουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους και φυσικά να φροντίζουν τα εγγόνια τους. Μάλιστα, στις μέρες μας αρκετές οικογένειες στηρίζονται στις συντάξεις των γονιών τους, επειδή το εισόδημά τους δεν είναι αρκετό.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μοιράζονται με τους νεότερους, τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους και πολλές φορές μπορούν να τους καθοδηγήσουν σωστά.

Η κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι, αποτελεί ένα σύνηθες πρόβλημα, για το οποίο πρέπει να ευαισθητοποιηθεί το κοινό. Παρατημένοι σε γηροκομεία, στα σπίτια τους με μοναδική συντροφιά αλλοδαπές κυρίες ή ακόμη χειρότερα, στον δρόμο, καθώς πάρα πολλοί ζουν πλέον κάτω από το όριο της φτώχιας, οι ηλικιωμένοι βιώνουν καθημερινά την απόρριψη και την περιθωριοποίηση.

Η σημερινή ημέρα πρέπει να αγγίξει τον καθένα μόνο του, αλλά και όλους μαζί σαν κοινωνία, ώστε να αναγνωρίζουμε τη συμβολή των ηλικιωμένων και να συμμεριστούμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την γνωστή παροιμία «εκεί που ήσουν ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις».

Φωτό από: www.freedigitalphotos.net