Μερικές φορές, αν και συνειδητοποιούμε πως μια σχέση δεν μας ικανοποιεί πια, δεν αποφασίζουμε να χωρίσουμε.  Μπορεί να αναγνωρίζουμε τους λόγους, όπως να έχουμε αποξενωθεί, να είναι ανύπαρκτη η ερωτική ζωή, να υπάρχει συναισθηματική κακοποίηση, μεγάλη απόκλιση στις προτεραιότητες κ. ά.  Γιατί λοιπόν δυσκολευόμαστε να πούμε «αντίο»;

1. Γιατί υπερεκτιμάμε έναν μόνο παράγοντα και υποτιμάμε το κακό σύνολο.  Λέμε για παράδειγμα «μα κάνουμε τόσο καλό σεξ», ή θυμόμαστε πόσο τέλεια περάσαμε στις διακοπές.  Έτσι υπομένουμε τη διαρκή δυσαρέσκεια, περιμένουμε δηλαδή το «ξεροκόμματο» που έχουμε συνηθίσει να τρώμε, για να ξεγελάσουμε την πείνα μας.  Από την άλλη, όσοι δεν στεριώνουν πουθενά, κάνουν το αντίθετο: υποτιμούν το καλό σύνολο κι υπερβάλλουν για τη σημασία των αρνητικών στιγμών.  Μια υγιής σχέση χρειάζεται να εστιάζει στο παρόν και στη συνολική εικόνα, όχι να είναι σε στάση αναμονής και να κολλά στη λεπτομέρεια.
2. Γιατί μπαίνουμε στη θέση του ερασιτέχνη ψυχολόγου.  Είναι σημαντικό να δείχνουμε ενσυναίσθηση, να κατανοούμε τη θέση του άλλου.  Είναι όμως εξίσου σημαντικό να διεκδικούμε και να βάζουμε όρια.  Η σχέση είναι και για τους δύο, επομένως αν συνεχώς δικαιολογούμε, ερμηνεύουμε, αποδεχόμαστε, αλλά σπάνια ικανοποιούμαστε, τότε κάτι δεν πάει καλά.  Μπορεί σε μια δεδομένη φάση ζωής ο ένας να στηρίζει τον άλλον, αλλά αν σε βάθος χρόνου συνεχώς ο ένας «έχει προβλήματα», τότε η σχέση γίνεται ένα παιχνίδι ρόλων και όχι μια αμοιβαία σχέση ενηλίκων.
3. Γιατί αναπολούμε τις καλές στιγμές, ή δεν μπορούμε να πάψουμε να ελπίζουμε.  Αντί να δηλώνουμε ότι «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», ας σκεφτούμε καλύτερα πότε γεννήθηκε αυτή η ελπίδα.  Μήπως έχει ήδη περάσει πάρα πολύς καιρός;  Είναι δύσκολο να αφήσουμε μια σχέση μέσα στην οποία περάσαμε κάποτε όμορφα, αλλά όλες οι φάσεις ζωής αφήνουν το αποτύπωμά τους: αν περνάμε μια κακή φάση εδώ και πολύ καιρό, αυτή είναι το παρόν και πολύ πιθανώς το μέλλον κι όχι ο έρωτας που ζήσαμε κάποτε.
4. Γιατί δίνουμε σημασία μόνο στα καλά χαρακτηριστικά του ΑΝΘΡΩΠΟΥ και ξεχνάμε τα χαρακτηριστικά της ΣΧΕΣΗΣ.  Λέμε για παράδειγμα πόσο καλός άνθρωπος είναι ο σύντροφος, πόσο τον θαυμάζουμε, πόσο έξυπνος ή όμορφος είναι, πόσα προσόντα κι ικανότητες έχει.  Όλα αυτά είναι πράγματι πολύ καλά… για τον ίδιο, ΟΧΙ όμως απαραίτητα για τη σχέση.  Έχει αποδείξει ότι επενδύει, αξιοποιεί αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά στη σχέση;  Αν όχι, τι νόημα έχουν;  Η σχέση είναι η καθημερινή συνύπαρξη, τα συναισθήματα, η επικοινωνία, η χημεία και πολλά άλλα.  Δεν είναι ένα βάθρο που ανεβάζουμε τον σύντροφο και τον κοιτάμε, δεν είναι μουσείο που δεν αγγίζουμε τα πολύτιμα εκθέματα.
5. Παράγοντες της προσωπικότητας και της ζωής. Από τη δική μας πλευρά, πολλά μπορεί να συμβαίνουν: μπορεί για παράδειγμα, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης να πιστεύουμε ότι «δεν θα βρούμε κάτι καλύτερο».  Μπορεί να πιστεύουμε ενοχικά ότι «προηγούνται οι άλλοι», ή ότι «δεν προσπαθήσαμε αρκετά».  Μπορεί  να μην έχουμε μέτρο σύγκρισης, ή μπορεί να θεωρούμε πως αποτύχαμε, όποτε δοκιμάσαμε κάτι άλλο.  Τέλος, μπορεί ο σύντροφος να επιδεικνύει χειριστική συμπεριφορά για να συντηρεί το ενδιαφέρον μας και να μας αποπροσανατολίζει.  Αυτά συχνά χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια κι ίσως ψυχολογική θεραπεία για ν’ αλλάξουν.

Η Τζίνα Χονδρού είναι αδειούχος ψυχολόγος, έμπειρη ψυχοθεραπεύτρια και εκπαιδεύτρια, με ιδιαίτερη αγάπη σε κάθε διαδικασία αυτογνωσίας, μάθησης, έκφρασης, κοινωνικοποίησης. 

Τα τελευταία 20 χρόνια συνδυάζει κλινική και εκπαιδευτική εργασία, δίνοντας έμφαση σε μια ολιστική και εξατομικευμένη προσέγγιση. 

Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη βελτίωση της ψυχοσωματικής υγείας, τη ψυχοβιολογία, τις γνωστικές διεργασίες και τη μελέτη των διαπροσωπικών σχέσεων. 

Σε ένα εναλλακτικό σύμπαν, θα ήταν… ίσως πάλι ψυχολόγος, αλλά πάντα θετική, δοτική και “σε σχέση”!

Τζίνα Χονδρού

www.psychologyhealth.gr

Διεύθυνση: Ελπίδος 7, Αγία Παρασκευή, Τηλ.: 6974071425

Φωτό από: www.radiestates.com