Και ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, μια ατυχής έκφραση, μια υπερβολική προσέγγιση, μια διαφορετική άποψη, μια «βλακεία» να το πω έτσι απλά, βάζει τη σπίθα, ο ένας λόγος φέρνει τον άλλον και γίνεται το μάλε βράσε.
Και από ‘κει που τα καθούμενα ήταν καλά, σηκώνεσαι όρθιος και θέλεις να σηκωθείς να φύγεις. Και το κακό μπορεί να γίνει με τη γυναίκα σου, με την αδερφή σου, με τον κολλητό σου, με το συνάδερφό σου.
Και πώς νιώθεις μετά από αυτό; Ωραία; Όχι, βέβαια. «Χαλιέσαι», στενοχωριέσαι, σου χαλάει η μέρα, η νύχτα, η βδομάδα, η διάθεση. Σου χαλάει ακόμα και η ισορροπία σου με τον ίδιο σου τον εαυτό και λες «μα καλά, είναι δυνατόν; Τι μ’ έπιασε, ούτε εγώ δεν μπορώ να καταλάβω…».
Και τι σημαίνει όλο αυτό; Ότι φυσιολογικά, κανονικά και ανθρώπινα προτιμάς το ομαλό, το καλό και το σωστό από το στρεβλό, το ανάποδο και το συγκρουσιακό, όχι μόνο γιατί εκπαιδεύτηκες σε αυτό μεγαλώνοντας από την οικογένειά σου και το σχολείο, αλλά γιατί πηγάζει έμφυτα και αυθόρμητα από μέσα σου. Είναι η ίδια σου η φύση. Είναι εσύ. Γι’ αυτό το επιδιώκεις ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις, το επικροτείς όταν το συναντάς και στενοχωριέσαι όταν δεν το πετυχαίνεις.
Είσαι στο καφέ, που έχει γίνει και πολύ της μόδας ελέω και οικονομικής στενότητας και που οι παραγγελίες πέφτουν βροχή για την ταμία λες και τα μοιράζει τζάμπα. Παραγγέλνεις τον καφέ σου. «1,80» λέει και της δίνεις 5€. Κι εκείνη πάνω στη φασαρία, την αναμπουμπούλα και την πίεση, με το μυαλό φρεσκοκαβουρδισμένο πια, σου δίνει για ρέστα και τα 3,20€ και τα 5 ευρώ, που της έδωσες.
Κι εσύ με περίσσια κουτοπονηριά, κάνεις τον «κινέζο» και τα τσεπώνεις, σαν να μην έχεις πάρει χαμπάρι ότι σε κέρασε κατά λάθος 4 καφέδες και μάλιστα από την τσέπη της. Και πώς νιώθεις μετά από αυτό; Ωραία; Δε νομίζω. Γιατί αν σκεφτείς ότι αυτή σκοτώνεται όλη την ημέρα για να πάρει στο τέλος της 20 ευρώ και τώρα πρέπει να επιστρέψει και τα 5 από την απροσεξία της, τότε μπορεί να σκεφτείς ότι τελικά δεν ήταν και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα αυτό που έκανες αλλά αντίθετα μπορεί να σε βαρύνει και με μερικές τύψεις. Ενώ αν είχες πει αμέσως «μου δίνετε περισσότερα», τότε σίγουρα θα ένιωθες ωραία, γιατί όταν κάνεις το καλό, το ηθικό και το δίκαιο, νιώθεις ωραία με τον εαυτό σου και συνεχίζεις ωραία τη μέρα σου.
Οι καταστάσεις αυτές είναι τελείως ενδεικτικές και είναι σίγουρο ότι ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να γεμίσει σελίδες επί σελίδων με αντίστοιχες. Η καταγραφή τους αυτή καθαυτή δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία. Αυτό που έχει ιδιαίτερη αξία είναι η καταγραφή της ψυχολογίας της καλής ενέργειας, της καλής πράξης, της καλής σκέψης, του καλού λόγου.
Είναι απολύτως ευεργετικό και έξτρα δυναμωτική τροφή για την ψυχή να φέρουμε από το ασυνείδητο στο απολύτως συνειδητό ότι πρώτα από όλους νιώθουμε εμείς οι ίδιοι καλά όταν γινόμαστε πομποί του καλού, ακόμα περισσότερο και από τους ίδιους τους δέκτες του. Ότι νιώθουμε πολύ καλύτερα όταν αγαπάμε, όταν βοηθάμε, όταν φροντίζουμε, όταν αποδίδουμε δικαιοσύνη από ό,τι όταν κακολογούμε, όταν γινόμαστε εγωιστές, όταν φθονούμε, όταν αδικούμε. Αφού λοιπόν, το καλό σου κάνει τόσο καλό, βγάλτο από μέσα σου. Συνειδητά επιδίωξε το καλό και κάντο τρόπο σκέψης και έκφρασης.
Πες «καλημέρα, καλωσήρθες, καλή επιτυχία» και την επόμενη φορά προτίμησε να πεις έναν καλό λόγο και να θάψεις ένα δηλητηριώδες βέλος. Δώσε στο καλό τη δύναμή σου και πάρε δύναμη μέσα από αυτό, για να αγκαλιάσει την ψυχή σου και τους άλλους ανθρώπους. Καλή συνέχεια σε όλους μας!
Φωτό από: www.sxc.hu
