Ένα από τα πλέον κλασσικά θέματα στις σχολικές εκθέσεις ήταν τα υπέρ και τα κατά της αποκέντρωσης και της αστυφιλίας. Πως και γιατί οι άνθρωποι αφήνουν τα χωριά, την επαρχία, τα απόκεντρα και στρέφονται προς το κλεινόν άστυ.
Ούτε θυμάμαι τι έγραφα, έτσι και αλλιώς οι σχολικές εκθέσεις ήταν στερεότυπες, εισαγωγή, δυο συγκεκριμένοι λόγοι υπέρ, δυο άλλοι κατά, και επίλογος με την «και καλά» προσωπική θέση, που στεκόταν πάντα κάπου ανάμεσα στους προαναφερθέντες λόγους.
Δεν κατάλαβα ποτέ τελικά αν ήμουν υπέρ ή κατά, το μόνο που πίστευα πάντα ήταν πως η ζωή εκτός πόλης είναι διαφορετική, με λιγότερο άγχος.
Και σκάει η κρίση το 2008.
Και έρχονται τα πάνω κάτω, μέσα στα επόμενα χρόνια η μέχρι πρότινος αστυφιλία αρχίζει να χάνει τη «φιλία» της… ο κόσμος αρχίζει να αποφεύγει το κέντρο, να το φοβάται… και τα προάστια γεμίζουν, το ίδιο και οι επαρχίες.
Μαγαζάκια ανοίγουν παντού και ο κόσμος τείνει να αρχίζει να θέλει και πάλι να ζήσει σε μια πιο παλιά εποχή, σε μία Ελλάδα που θυμίζει περισσότερο 60 και 70 παρά μια προσπάθεια για σύγχρονη χώρα όπως αυτή που έγινε κάπου εκεί στο 2008.
Περπατάς έξω και οι δρόμοι είναι γεμάτοι, οι πλατείες έχουν και πάλι ζωή, όχι μόνο από παιδάκια που μαθαίνουν ποδήλατο και μπάλα, αλλά και από μεγάλους που αναζητούν μία «οικονομική» ανάπαυλα στο άγχος της καθημερινότητας. Μικρά καφέ και μεζεδοπωλεία ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο, δίνοντας πρώτα την ευκαιρία σε πρώην στελέχη μεγαλοεπιχειρήσεων και φιλόδοξους φοιτητές ιατρικής και νομικής να πραγματοποιήσουν τα κρυφά τους όνειρα βγάζοντας ταυτόχρονα τα προς το ζην, και δεύτερον την ευκαιρία στο κοινό να αποκτήσει στέκια. Οι άνθρωποι αρχίζουν και πάλι να μαζεύονται σε αυτά τα στέκια για να περάσουν καλά!
Μετά του Ψυρρή, το Γκάζι, το Μοναστηράκι, πλέον η πλατεία της Αγίας Ειρήνης, το Χαλάνδρι, η Νέα Σμύρνη, ο Χολαργός γίνονται στέκια, μαζεύουν ντόπιους και μη και οι περιοχές γεμίζουν ξανά γέλια και χαρές.
Το ίδιο φυσικά γίνεται και στις επαρχίες, οι νέοι παίρνουν τα ηνία από τα ηλικιωμένα καφενεία, και γνωρίζουν και πάλι τις δόξες των περασμένων και ξεχασμένων δεκαετιών. Φιλόξενα και ζεστά μαγαζιά, περιμένουν τουρίστες και θαμώνες να ξεσκάσουν τα Σαβ/κα τους στην επαρχία και να γνωρίσουν την όμορφη Ελλάδα.
Η κρίση λοιπόν μαζί με όλα όσα σάρωσε και σαρώνει στο πέρασμά της, ανέτειλε μία νέα μέρα στην Ελλάδα. Μας έκανε μια παρέα, μας γύρισε πίσω στην όμορφη Ελλάδα, που την είχαμε ξεχάσει κάπου ανάμεσα στα «Mall» και στα πανάκριβα εστιατόρια.
Βγες λοιπόν από το καβούκι σου, και ψάξε για νέα στέκια στην περιοχή σου, και όχι μόνο!
Φωτό από: www.el.wikipedia.org
