Στις μέρες μας, τα περιστατικά εθισμού είναι όλο και περισσότερα. Δε μιλάμε απαραίτητα για εθισμό σε ναρκωτικά, αλλά και στο αλκοόλ, στο τζόγο, ακόμα και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια ή το κάπνισμα. Ένα παιδί μεγαλώνοντας θα έρθει σε επαφή με το θέμα του εθισμού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα εθιστεί το ίδιο σε κάτι, αλλά είναι πολύ πιθανόν να το συναντήσει στο περιβάλλον των φίλων ή γνωστών του. Τι πρέπει να κάνετε λοιπόν σαν γονείς;
1.Ξεκινήστε νωρίς.
Μην περιμένετε να φτάσει ένα παιδί στην εφηβεία για να του μιλήσετε για τον εθισμό. Οι συζητήσεις αυτές θα πρέπει να ξεκινήσουν από μικρή ηλικία, ακόμη και από το νηπιαγωγείο. Φυσικά κάθε ηλικία θέλει τον τρόπο της. Όμως, θα πρέπει το παιδί να γνωρίζει για το θέμα του εθισμού, πολύ πριν να έρθει σε επαφή με οτιδήποτε θα μπορούσε να του δημιουργήσει εξάρτηση. Μην ξεχνάτε ότι όσο πιο νωρίς, τόσο πιο εύκολα περνάει στο υποσυνείδητο ενός παιδιού η πληροφορία. Επίσης, στην εφηβεία τα παιδιά είναι αντιδραστικά και ίσως δεν είναι η κατάλληλη ηλικία για να κάνετε πρώτη φορά τέτοιες κουβέντες. Το πιο πιθανό είναι να μην θέλουν να σάς ακούσουν.
2. Κάντε σαφές ότι θα είστε πάντα δίπλα του.
Από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να κάνετε ξεκάθαρα από την αρχή, είναι ότι η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι πάντα δίπλα του, για να το στηρίξουν, να του δώσουν πληροφορίες και να το βοηθήσουν σε οτιδήποτε χρειαστεί, χωρίς να το κατακρίνουν. Μην ξεχνάτε ότι πολλές φορές τα παιδιά μπορεί να χρειαστούν τη βοήθειά μας, αλλά επειδή μας φοβούνται δεν έρχονται σε μας. Πρέπει να δημιουργήσετε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας, ώστε οποιαδήποτε απορία έχει το παιδί σας, να έρθει σε σας. Καθώς και σε περίπτωση που έρθει αντιμέτωπο με κάποιο θέμα εθισμού, είτε το ίδιο είτε κάποιος από τον περίγυρό του, να μπορέσετε να το βοηθήσετε, ούτως ώστε να μην επηρεαστεί.
3. Μην το τρομάζετε.
Σκοπός είναι να πληροφορήσετε το παιδί σας αντικειμενικά για το θέμα του εθισμού και τις συνέπειές του και όχι να το φοβίσετε και να το τρομάξετε. Μην ξεχνάτε, ότι καμιά φορά η αδρεναλίνη και ο φόβος για το απαγορευμένο μάς εξιτάρουν περισσότερο και θέλουμε να δοκιμάσουμε πράγματα. Όπως επίσης, σε περίπτωση πού τρομοκρατήσουμε το παιδί, το πιο πιθανό είναι, αν χρειαστεί τη βοήθειά μας, να μην απευθυνθεί σε μάς γιατί θα φοβηθεί τις αντιδράσεις μας. Προσπαθήστε να παρουσιάσετε αντικειμενικά και χωρίς συναισθηματικές φορτίσεις τα γεγονότα ως έχουν.
4. Να είστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι.
Πάνω από όλα πρέπει να είστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι. Μην τραγικοποιείτε και μη δραματοποιείτε τις καταστάσεις, ούτε να λέτε ψέματα. Μην υποτιμούμε τα παιδιά μας. Μπορούν να καταλάβουν πότε τους λέμε την αλήθεια και πότε υπερβάλλουμε. Στην περίπτωση που υπερβάλλουμε, δεν θα μας πάρουν στα σοβαρά και θα συμπεράνουν πως οι γονείς τους είναι υπερβολικοί. Η ειλικρίνεια είναι το παν. Παρουσιάστε τα αρνητικά ενός εθισμού, όπως είναι.
Φωτό από: Kideaz
