Κάθε χρόνο, στο τέλος της χρονιάς, κάνω έναν απολογισμό. Φαντάζομαι όλοι μας. Κοιτάζοντας πίσω, αναζητώ ό,τι θετικό ξεχώρισε στη ζωή μου και με επηρέασε με κάποιο τρόπο. Με έκανε να χαρώ, να διασκεδάσω, να ευχαριστηθώ.

Να, λοιπόν, 10 πράγματα που αγάπησα το 2018.

1. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου, πάντα και παντού. Βρίσκεις παντού φίλους, παλιούς ή καινούριους, που σε κάνουν σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, να νιώθεις ότι πουθενά δεν είσαι ξένος, πια. Σταθερή αξία στη ζωή μου η οικογένειά μου (δεν λέω κάτι καινούριο, αλλά αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της ζωής μου και για το 2018).
2. Βιβλίο: “Ένας στύλος φωτιάς”, του Ken Folett, εκδόσεις Bell. Ένα μυθιστόρημα που με συνάρπασε τόσο όσο σε συναρπάζει το σινεμά. Ανταγωνισμοί, ίντριγκες και φιλοδοξίες, με πρόφαση, δήθεν, τη θρησκεία. Με ενθουσίασε! Πόσα μπορεί να σκεφτεί το μυαλό του ανθρώπου, για να κάνει το κακό στον άλλο, προκειμένου να ανέβει κοινωνικά. Ευτυχώς, το καλό θριαμβεύει.
3. Παραλία: Φέτος, ευχαριστήθηκα τον Οτζιά. Μια και τα τελευταία χρόνια κάνω διακοπές στην κοντινή Τζιά, βλέπω τον αγώνα των παραθεριστών να κολυμπήσουν στις πιο δύσκολα-προσβάσιμες παραλίες, όπως το Σπαθί, η Συκαμιά, η Καλοσκιά. Μια χαρά ήταν ο Οτζιάς, διαφανής, κοντινός, προσπελάσιμος, με τις ξαπλώστρες του και τις παραγγελίας από την ταβέρνα της “Άννας”. Στην παραλία, η Μαρία σού υποδείκνυε τα καλύτερα σημεία που έχει σκιά. Και δεν χρειαζόταν να τηλεφωνήσεις πριν για να “κλείσεις” ξαπλώστρα (όπως γίνεται με άλλες, πιο δημοφιλείς παραλίες). Το καταευχαριστήθηκα και δεν οδήγησα χιλιόμετρα, δεν ταλαιπωρήθηκα.
4. Σινεμά: Μόνο καλοκαίρι πηγαίνω σινεμά, οπότε ευχαριστήθηκα το “Mama mia, here we go again”. Φυσικά, το προηγούμενο ήταν καλύτερο, λόγω της παρουσίας της Μέρυλ Στρηπ, όμως τέτοια έργα τα βλέπεις για να ακούς την όμορφη μουσική. Οπότε, ταύτισα το καλοκαίρι με αυτή την ταινία.
5. Διαφήμιση: “Αχ, αχ,αχ, η καρδιά μου παίζει Μπαχ!”, η διαφήμιση με τον τυχερό οδηγό φορτηγού, που κέρδισε το Τζόκερ. Την είδα και με ενθουσίασε. Ακόμα και εκατομμυριούχο, δεν βγάζεις τον φορτηγατζή από το φορτηγό. Μου άρεσε γιατί δεν ευτελίζει ούτε το πρόσωπο, ούτε το επάγγελμα. Έχει χιούμορ και αναδεικνύει τον τυχερό, με θετικό τρόπο.
6. Τηλεοπτική σειρά: “Vikings”, στο Netflix. Εντάξει, είναι βίαιο. Εντάξει, τα τελευταία επεισόδια δεν είχαν καλό σενάριο. Όμως, η παραγωγή είναι, απλά, φανταστική, μοναδική. Επίσης, σαν συγγραφέας, “μελέτησα” προσεκτικά τις διαδοχικές ανατροπές στο σενάριο που σου κόβουν την ανάσα. Και, φυσικά, όποτε ήξερα ότι θα ακολουθήσει σκηνή βίας, έκλεινα τα μάτια μου (ναι! όπως κάναμε μικροί) ή αν ακολουθούσε μάχη με πολλαπλές συγκρούσεις, σηκωνόμουν από τον καναπέ και έβαζα τα πιάτα στο πλυντήριο(!!!). Κατά τα άλλα, υπέροχο. (Εννοείται ότι ο Rollo είναι ο αγαπημένος μου!)
7. Social Media: Πάντα ήμουν cool με το Facebook, δεν ταυτίστηκα ποτέ. Με το Instagram, όμως, έχω πάθει πώρωση. Κι ας προέρχομαι από τα κείμενα και όχι την εικόνα. Εννοώ, πώς στη διαφήμιση ήμουν κειμενογράφος και, τώρα, συγγραφέας. Όμως, με το κινητό μου, νιώθω ρεπόρτερ της ζωής.
8. Γάμος: Ενθουσιάστηκα με το γάμο της @Chiara Feragni (Κιάρα Φεράνι), στη 1 Σεπτεμβρίου, την οποία παρακολουθώ φανατικά στο Instagram. Ο γάμος της είχε παραμυθένιο σκηνικό, χάρη στη διακόσμηση με λουλούδια και φωτάκια του @Vincenzo Dascanio. Στη δημιουργικότητα και στο στιλ… Ιταλοί παιδί μου!
9. Παπούτσια: Κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει να ασχολείται με τα παπούτσια της. Φέτος, λοιπόν, το motto μου ήταν: “όχι πια γόβες, μόνο παπούτσια για ξεποδάριασμα”. Gaboρ, Dolomite, Mephisto και όλη η παρέα των αναπαυτικών παπουτσιών, μου άλλαξε τη ζωή. Τώρα, κοιτάζω τις γόβες μου και περιμένω καμιά γιορτή για να τις αναδείξω.
10. Κραγιόν: Ο άλλος μου εαυτός. Κραγιόν ακόμα και για να πάω στο περίπτερο. Αγαπημένο μου χρώμα το φούξια (στις γιορτές και το κόκκινο). Ειδικά το Infamous, Νο 230 της Estee Lauder. Και το No 27 του Yves Saint Laurant, κάνει ένα φωτεινό φούξια.
11. Τραγούδι: Φέτος, μού αρέσει να ακούω το Clean Bandit – Rockabye ft. Sean Paul & Anne Marie. Φανταστικό τραγούδι, χαρούμενο, pop, ζωηρό και – νομίζω – στηρίζεται σε αγγλικό νανούρισμα, ναι! Φυσικά, ακούω ακόμα, από πέρυσι, το αγαπημένο Can’t stop the feeling, του Justin Timberlake.
    

12. Ρίγανη, η παραγωγή μου: Αυτό το πολύτιμο μικρό βαζάκι, κρύβει την δημιουργία μου, την παραγωγή μου, το μυρωδικό μου, που το φυλάω μόνο για τις σαλάτες (όχι για μπιφτέκια ή για γαύρο λαδορίγανη) και μοσχοβολάνε. Αγαπώ αυτό το βαζάκι, είμαι περήφανη. Φαντάζομαι όσους έχουν περιουσία με ρίζες ελιές, τι υπερηφάνεια νιώθουν τρώγοντας το λαδάκι τους.
13. Τα βίντεο που μου φτιάχνει το κινητό μου, μόνο του, μοντάροντας τις φωτογραφίες μου και προτείνοντάς μου μουσικές επενδύσεις της εικόνας (!!!) που εγώ διαλέγω. Τα αναρτώ στο Facebook, συνήθως τις Κυριακές.
14. Καφές dekaf. ή ντεκαφεϊνέ: Επιτέλους! Ένας τρόπος να απολαμβάνω και εγώ τον καφέ χωρίς να μου προκαλεί εκνευρισμό ή ένταση. Στην Ελλάδα, υπάρχει σχεδόν παντού, σε όλα τα καφέ. Στο εξωτερικό πάλι, στα περισσότερα καφέ δεν υπάρχει, σε κοιτάνε χωρίς να καταλαβαίνουν τι ζητάς. Ίσως, γιατί εκεί ο καφές τους είναι, έτσι κι αλλιώς, ελαφρύς.
15. Τα σημειωματάριά μου: Πολύχρωμα, περιμένουν να υποδεχτούν τις ιδέες μου, τις σημειώσεις μου, τις αιτίες ευγνωμοσύνης που καταγράφω, τις δηλώσεις μου (affirmations), τις λίστες μου με εκκρεμότητες ή προτεραιότητες και ό,τι άλλο όμορφο υπάρχει ή θέλει να εκφραστεί στη ζωή μου.

Φωτό από: Paddyliu / GiftPlz / Leanpub / mononews / Κατερίνα Τσεμπερλίδου