Όλοι μας θεωρούμε δεδομένη την αγάπη της μητέρας μας και τις θυσίες που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει για μας ανεξαρτήτως της ηλικίας μας. Κι όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι έκαναν οι μητέρες μας για εμάς. Τα περισσότερα τα συνειδητοποιούμε όταν γίνουμε και εμείς μητέρες ή τα δούμε από τις γυναίκες μας όταν κάνουμε παιδιά.
- Έχουν ρίξει τόνους δάκρυα. Από τη στιγμή που έμαθαν ότι περιμένουν παιδί, από τη χαρά τους όταν το αισθάνθηκαν για πρώτη φορά, από τους πόνους για να το γεννήσουν, από συγκίνηση όταν το πρωτοπήραν αγκαλιά, από αγωνία όταν χτύπαγε, από περηφάνια όταν πετύχαινε κάτι.
- Μετατράπηκαν σε μια στιγμή από ξέγνοιαστη γυναίκα στον απόλυτο προστάτη σας. Ενώ πριν αποκτήσουνε παιδιά δεν έδιναν τόση σημασία σε λεπτομέρειες υγιεινής ή ασφάλειας, τώρα πλέον χτενίζουν την περιοχή για τυχόν εμπόδια, αγνώστους, εστίες μόλυνσης ή κινδύνους για τα καμάρια τους.
- Προσπαθούν να κρατήσουν την ισορροπία ανάμεσα στη φίλη και τη μητέρα. Οι περισσότερες θέλουμε να είμαστε φίλες με τα παιδιά μας, να αισθάνονται άνετα να συζητήσουνε τα πάντα μαζί μας. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εφικτό. Τα παιδιά χρειάζονται μητέρα και όχι πάντα φίλη. Μεγαλώνοντας θα εμπιστεύονται περισσότερο για κάποια πράγματα τους φίλους τους παρά εμάς.
- Γκρινιάζουμε για το καλό τους. Κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι σε πολλά πράγματα θυμίζουμε τη μάνα μας και μας πιάνει τρόμος. Γκρινιάζουμε για το καλό τους, ξέρουμε ότι γκρινιάζουμε αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Βλέπουμε στα μάτια τους ότι βαριούνται και δεν δίνουν σημασία σε ό,τι τους λέμε, αλλά συνεχίζουμε γιατί είναι για το καλό τους.
- Προσπαθούν πάντα να προστατέψουν τα παιδιά τους από τα οικογενειακά προβλήματα. Κάθε οικογένεια έχει τα προβλήματά της, αλλά η μητέρα μας προσπαθεί πάντα να μας κρατήσει μακριά από τα προβλήματα αυτά, να μην μας επηρεάσουν, να μη μας φοβίσουν, να μη μας ταράξουν.
- Δείχνουν αξιομνημόνευτη ψυχραιμία. Τις περισσότερες φορές δέχονται με ψυχραιμία τις αταξίες, τις σκανταλιές και τα καπρίτσια των παιδιών τους. Κάνουν τα στραβά τα μάτια στις ζημιές και τις υστερίες των παιδιών τους και προσπαθούν να ηρεμήσουν τα πνεύματα, να τους δείξουν τη σωστή συμπεριφορά και να τους περάσουν τα σωστά μαθήματα και τρόπους.
- Θυσιάζουν τις δικές τους ανάγκες για χάρη των παιδιών τους. Οι περισσότερες μητέρες υποχωρούν μπροστά στις ανάγκες των παιδιών τους. Θα στερηθούν κάτι οι ίδιες για να παράσχουν στα παιδιά τους το καλύτερο. Δε θα βγούνε τη βόλτα που ήθελαν τόσο γιατί αρρώστησε το μικρό τους, δε θα αγοράσουν τα παπούτσια που είχαν σταμπάρει για να πάρει καινούργιο ποδήλατο το θηρίο τους, δε θα κοιμηθούν το βράδυ για να κάτσουν δίπλα του να του κρατούν το χέρι που αρρώστησε.
Όσες θυσίες και υποχωρήσεις κι αν κάνει μια μητέρα, η ίδια θεωρεί ότι ποτέ δεν είναι αρκετές για το καμάρι της. Δεν τις σκέφτεται καν, δεν τις μετράει. Κι αν κάποια στιγμή το πετάει σαν παράπονο, δεν μετανιώνει ποτέ για ό,τι έκανε και κάνει για τα παιδιά της. Και τα παιδιά της μπορεί να μη καταλάβουν ποτέ ή μπορεί να το καταλάβουν μόνο όταν κάνουν δικά τους παιδιά.
Φωτό από: www.flickriver.com
