Ο Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε σε μια από τις κοιτίδες του αυθεντικού Ελληνισμού. Στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, το 1904. Είναι πασίγνωστος για τα έργα «Το νούμερο 31328», το «Γαλήνη» και για το θεατρικό «Μπλόκ C». Όπως και άλλοι συνάδελφοί του που έζησαν σε αυτήν την περίοδο, έτσι και ο Βενέζης, μεγαλούργησε προσπαθώντας να βάλει όλα του τα βιώματα μέσα σε σελίδες. Ορισμένα σοφά λόγια του μέσα από το σύνολο του λογοτεχνικού έργου του, δεν μπορούν να μας αφήσουν ανεπηρέαστους.

 
 
1. «Πού να βρεις ρότα με την ψυχή του ανθρώπου;»
Όλοι οι άνθρωποι, είμαστε επιρρεπείς σε χαρακτηρισμούς και σχόλια απέναντι σε συνανθρώπους μας. Πριν χαρακτηρίσουμε κάποιον, καλό είναι πρώτα να σκεφτούμε πώς θα χαρακτηριζόμασταν εμείς. Οι άνθρωποι δεν είμαστε σταθερά όντα. Η ψυχική μας διάθεση αλλάζει, όπως αλλάζουν και οι περιστάσεις, στις οποίες βρισκόμαστε. Μέσες-άκρες, όλοι έχουμε έναν χαρακτήρα αλλά παραμένουμε ένα πολύπλοκο και απρόβλεπτο ον! Είμαστε άνθρωποι!
 

2. «Τι θέλει ο άνθρωπος; Να μιλά και να ξαλαφρώνει».
Βασική ανάγκη του ανθρώπου! Η επικοινωνία! Ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να επιθυμεί να μοιράζεται και να ηρεμεί. Πίσω από κάθε επιφανειακό μας στόχο, βρίσκεται πάντα ένας και πρέπει εκείνον να φέρουμε στην επιφάνεια. Ποιόν; Την επίτευξη γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας. Η ολοκλήρωση του πνεύματός μας επιτυγχάνεται με την υγιή συναναστροφή μας με συνανθρώπους μας. Φίλοι και σύντροφοι που έχουν τη δύναμη να μας κάνουν να νιώθουμε «ελάφρυνση», πρέπει να έχουν την τιμητική τους.
 

3. «Ο άνθρωπος αγαπά να χτυπά όσους του μοιάζουν».
Άλλο ένα βαθυστόχαστο απόσπασμα του Ηλία Βενέζη. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις. Γύρω μας μπορούν να εμφανιστούν τοξικοί άνθρωποι. Η τοξικότητα που υπάρχει άφθονη σε κάποιους ανθρώπους, εμφανίζεται με συνεχή αρνητική κριτική χωρίς λόγο, με φθόνο και κάθε λογής κακή συμπεριφορά. Πριν τους απομακρύνουμε, να θυμόμαστε οτι ο φθόνος είναι θαυμασμός…που έχασε το δρόμο του. Για κάποιον λόγο, κάποιοι άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτό που είναι και θα θελαν να μας μοιάσουν. Γι’ αυτό και μας επιτίθενται!
 

4. «Το βάσανο του ανθρώπου είναι πώς πρέπει να συλλογίζεται».
Πάντα θα έχουμε αμφιβολίες για τα πάντα. Όποια απόφαση και αν πάρουμε (ειδικά αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο δίλημμα) κάποια στιγμή θα πούμε «λάθος έκανα, έπρεπε να κάνω το άλλο». Είναι μάταιο να σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Η κάθε στιγμή ευνοεί συγκεκριμένες αποφάσεις και επιλογές. Όσο δεν είμαστε «μελλοντολόγοι», θα κάνουμε λάθη και συνεχώς θα κυριευόμαστε από μια θολούρα. Να πάψουμε να αγχωνόμαστε, καθώς η δουλειά μας είναι η προσπάθεια. Κατά τ’ άλλα, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει!
 

5. «Ολοένα τ’ αχνάρια του κόσμου ξεμακραίνουν και σβήνουν. Κάποτε δε θα θυμόμαστε πια».
Με την εξαιρετική του πένα, ο Ηλίας Βενέζης μας βάζει να σκεφτούμε τη σχέση που θέλουμε να έχουμε με τη διάσταση του χρόνου. Η καλύτερη στιγμή είναι πάντα στο παρόν. Όταν πάψουμε να έχουμε ανάγκη αναμνήσεις (καλές και κακές) τότε σημαίνει ότι θα είμαστε πανέτοιμοι για να ορμήξουμε στο μέλλον.