Θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές της δυστοπικής λογοτεχνίας. Το «1984» είναι ένα έργο που τον έβαλε μια και για πάντα ανάμεσα στα σημαντικά ονόματα της λογοτεχνίας. Το αποτύπωμά του στην παγκόσμια λογοτεχνία ήταν τόσο σημαντικό ώστε όταν θέλουμε να περιγράψουμε μια δυσάρεστη εικόνα που αναγράφεται σαν «προφητεία», λέμε πως είναι «οργουελική». Ο προβληματισμός που έβγαινε από τα έργα του, αφορούσε το ύψιστο αγαθό της ανθρωπότητας που δεν είναι άλλο από την ελευθερία. Ας δούμε τι πρότεινε ο Όργουελ στους επίδοξους συγγραφείς.
Να μην γράφουν σε παθητική φωνή.
Ο Όργουελ προφανώς πίστευε οτι για να υπάρχει μια υγιής σχέση μεταξύ αναγνώστη και βιβλίου, πρέπει να νιώθει ο αναγνώστης την ενέργεια όλων όσων διαβάζει. Η χρήση ενεργητικής φωνής στο γραπτό δίνει ζωντάνια στο κείμενο και έτσι ο αναγνώστης δημιουργεί εικόνες στο μυαλό του οι οποίες του κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του. Η χρήση της ενεργητικής φωνής δίνει μεγάλη αξία στους πρωταγωνιστές-ήρωες του λογοτεχνικού έργου και τους φωτίζει καλύτερα ώστε να μπούμε μέσα στην ψυχοσύνθεσή τους.
Όχι σε περιττές λέξεις.
Επειδή ο κάθε συγγραφέας έχει το δικό του ύφος, είναι δύσκολο κάποιος άλλος να του το διαμορφώσει. Η γραφή είναι κυρίως συναισθηματική δραστηριότητα. Επομένως, είναι πιο εύκολο να δούμε τι πρέπει να αποφύγει κάποιος. Οι περιττές λέξεις «φορτώνουν» το κείμενο και τελικά κουράζουν τον αναγνώστη. Μικρότερες λέξεις είναι προτιμότερες από μεγάλες και δύσκολες λέξεις οι οποίες δεν εντυπώνονται εύκολα στους αναγνώστες. Πολλοί επίδοξοι συγγραφείς νομίζουν οτι όσα περισσότερα επίθετα βάλουν, τόσο το καλύτερο για τον αναγνώστη όμως δεν είναι έτσι. Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο η σωστή και ακριβής χρήση κάθε λέξης ειδικά όταν περιγράφει συναισθήματα. Άρα: Όχι πολλές και περιττές λέξεις, αλλά σωστές λέξεις.
Να επηρεαζόμαστε από άλλους συγγραφείς αλλά να μην τους μιμούμαστε.
Κάθε επίδοξος συγγραφέας ξεκίνησε να γράφει επειδή επηρεάστηκε από κάποιον σημαντικό συγγραφέα. Η επιρροή είναι σχεδόν απαραίτητη και ακόμη και οι μεγάλοι συγγραφείς επηρεάστηκαν από άλλους, παλιότερους ή σύγχρονους. Ένας νέος συγγραφέας είναι καλό να είναι υπόλογος μόνο στο δικό του, προσωπικό ύφος και να αποφεύγει φράσεις, μεταφορές και περιγραφές που έχει διαβάσει σε άλλους συγγραφείς. Ο αναγνώστης συναρπάζεται από το προσωπικό ύφος του κάθε συγγραφέα και εκτιμά εκείνον που δεν του θυμίζει κανέναν άλλον συγγραφέα. Η γραφή είναι πρωτίστως μια αυθεντική κατάθεση ψυχής και αυτή η κατάθεση, είναι προσωπική και δεν είναι όμορφο να μιμείται. Είναι όμορφο και απαραίτητο να παίρνουμε ιδέες από άλλους συγγραφείς αλλά όχι το ύφος τους.
Ο Όργουελ λέει «όχι» στις δύσκολες φράσεις.
Η συγγραφή είναι και λειτούργημα. Σκοπός ενός συγγραφέα είναι να μοιραστεί τα όσα σκέφτεται και νιώθει με τον κόσμο. Είναι ένας διάλογος και μια όμορφη μορφή επικοινωνίας. Ο νέος συγγραφέας κατά τον Όργουελ, είναι καλό να έχει στο νου του πως πρέπει να διευκολύνει όσο μπορεί τον αναγνώστη και να μην τον φέρνει σε απορίες που δεν μπορεί να λύσει. Η χρήση δύσκολων λέξεων-φράσεων ή ορισμών δεν βοηθά αυτήν την επικοινωνία μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη. Στόχος των συγγραφέων είναι να δείξουν οτι θέλουν να μοιραστούν συναισθήματα, εμπειρίες και εικόνες με τους αναγνώστες και όχι να τους δείξουν οτι είναι οι «δάσκαλοί» τους.
