Ο Νίκος Καζαντζάκης υπήρξε σπουδαίος δημιουργός μυθιστορημάτων, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο μεγάλος Έλληνας των γραμμάτων, ήταν ποιητής αλλά και θεατρικός συγγραφέας. Ένας μεγάλος άνθρωπος των γραμμάτων, πάντα στηριζόταν σε πλάτες γιγάντων. Το ίδιο ίσχυσε για τον Καζαντζάκη που επηρέασε αποφασιστικά την ελληνική λογοτεχνία και τα ελληνικά γράμματα.
Παράξενες πρωτιές…
Ο Καζαντζάκης, δε βραβεύτηκε ποτέ με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (αν και προτάθηκε 3 φορές), παρόλα αυτά, είναι ο Έλληνας συγγραφέας του οποίου τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε παγκόσμια κλίμακα, περισσότερο από κάθε άλλον. Επίσης, τρία από τα σημαντικότερα έργα του, τα «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». «Ο Τελευταίος Πειρασμός» και το «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», έγιναν κινηματογραφικές επιτυχίες, σε μια εποχή που ο συσχετισμός βιβλίου – ταινίας, ήταν πολύ πιο δύσκολος από τον αντίστοιχο σημερινό. Σα να πήρε Νόμπελ δηλαδή, ή και κάτι παραπάνω.
Η παρουσία του στην πολιτική, ήταν και αυτή, μια έμπνευση γι’ αυτόν.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ήταν μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα. Η πολιτική του ιδιοσυγκρασία ήταν στηριγμένη στο να αναδεικνύει στην πολιτική ανθρώπους που ήταν αναγνωρισμένοι και που τους διέκρινε για το ταλέντο τους με ό,τι καταπιάνονται. Σπουδαίοι άνθρωποι των γραμμάτων και των επιστημών, κλήθηκαν πολλές φορές από το Βενιζέλο προκειμένου να προσφέρουν στα κοινά, όπως ο Καραθεοδωρής. Ο Καζαντζάκης, ανέλαβε τη γενική διεύθυνση του Υπουργείου Περιθάλψεως το 1919, με αποστολή να βοηθήσει στον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Οι εμπειρίες του και τα ταξίδια στον Καύκασο, τον επηρέασαν ώστε να γράψει το «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται».
Όπως ο Ελληνισμός, έτσι και αυτός.
Πέραν του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του, ο Νίκος Καζαντζάκης, ενσάρκωνε το κοσμοείδωλο του Ελληνισμού. Ο Κρητικός, θα μπορούσε άνετα να ζει στην εποχή των Ελληνιστικών χρόνων, «Όπου γης, πατρίς» για έναν άνθρωπο που ήταν εξαιρετικά ανήσυχος για την εποχή του. Είχε σπουδάσει στη Γαλλία, ταξίδεψε στην Ευρώπη και μετά την ενασχόλησή του με την πολιτική, γνώρισε το έργο του Φρόϋντ στη Βιέννη, έμεινε στη Γερμανία και στις ΗΠΑ και έκανε δημοσιογραφικά ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση, την Ιταλία, (πήρε συνέντευξη από το Μουσολίνι) και την Ισπανία, ενώ είχε επισκεφτεί την Κίνα και την Ιαπωνία. Ανταποκριτής για την Καθημερινή και τον Ελεύθερο Τύπο, ο Καζαντζάκης ήταν ένας «Οδυσσέας», ένας πολυμήχανος και πολυπράγμων άνθρωπος και κατάφερε να ενώσει μέσα του σκέψεις και εμπειρίες, όπως ένωσε ο Ελληνισμός για χιλιάδες χρόνια. Ο Καζαντζάκης, έφερε όλον τον κόσμο στην Ελλάδα.
Τα γραπτά του και το νόημα του συνολικού του έργου.
Προσπάθησε και ολοκλήρωσε τη δική του «Οδύσσεια», μέσα σε 24 ραψωδίες αλλά σε 33.333 στίχους, λόγω της εμμονής που είχε με τον αριθμό 3. Ο «Καπετάν Μιχάλης» αλλά και «Ο Τελευταίος Πειρασμός», χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του από την Εκκλησία της Ελλάδας. Στο ερώτημά του αν τελικά ο Καζαντζάκης ήταν άθεος, απάντησε ο ίδιος, όταν αντέδρασε στην πρόταση αφορισμού που έκανε η Εκκλησία «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να είναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο είναι η δικιά μου και να είστε τόσο ηθικοί και θρήσκοι, όσο είμαι εγώ».
Το νόημα του έργου του Καζαντζάκη, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί σε λίγες λέξεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο μεγάλος συγγραφέας και ποιητής, επιθυμούσε την υπέρβαση του ανθρώπου από το στάδιο του να κοιτάει τη ζωή του μέσα από το φόβο του θανάτου.
Στο έργο του «Ασκητική», (για πολλούς εξίσου σημαντικό με τα παραπάνω) δίνει το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από τη μάχη του για λευτεριά! «Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!». Θα μπορούσε να είναι μια καλή ερμηνεία του πασίγνωστου και αμφιλεγόμενου: «Δεν ελπίζω τίποτε, δεν φοβούμαι τίποτε, λυτρώθηκα από το νου και από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος». Θα συμφωνείτε λοιπόν πως το όραμα είναι ισχυρότερο από την ελπίδα…
Φωτό από: www.eirinika.gr
