Αυτό που μένει από ένα καλό βιβλίο στο μυαλό των βιβλιόφιλων, εκτός από την πλοκή και την υπόθεση, είναι μια σειρά από φράσεις που τις κρατάμε σαν διδαχές. Κάποια σπουδαία βιβλία που κοσμούν την παγκόσμια λογοτεχνία, μπορούν να μάς προσφέρουν τέτοιου είδους φράσεις!
1. Ραλφ Έλισον, Ο αόρατος άνθρωπος.
Το βιβλίο του Ραλφ Έλισον δημοσιεύτηκε στις 14 Απριλίου 1952 και προκάλεσε αίσθηση. Ακόμη και σήμερα, μπορεί άνετα να συγκαταλέγεται στα κλασικά της λογοτεχνίας. Μια πολύ ωραία φράση βρίσκεται σε αυτό, απλή και προτρεπτική για έναν καλύτερο κόσμο,.
“Η ζωή είναι για να την ζούμε, όχι για να ελέγχεται. Η ανθρωπότητα κέρδισε συνεχίζοντας να αγωνίζεται αντιμετωπίζοντας βέβαιη ήττα”.
Η ζωή δεν ελέγχεται. Λίγα πράγματα μπορούμε να ελέγξουμε για τον εαυτό μας. Το να αφεθούμε στη ροή της και να τη ζήσουμε, είναι η ελευθερία μας.
Η ελευθερία είναι αξία που μετά την υγεία, είναι η πιο σπουδαία! Για να την κρατάμε, χρειάζεται συνεχής αγώνας ακόμη και όταν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές.
2. Έμιλυ Μπρόντε, Ανεμοδαρμένα ύψη.
Από τα θεμελιώδη έργα της Βρετανικής λογοτεχνίας! Η άτυχη συγγραφέας έζησε μόνο 30 χρόνια, ωστόσο πρόλαβε να μείνει στην ιστορία με τα ”Ανεμοδαρμένα Ύψη” (εκδόθηκε το 1847 ένα χρόνο πριν πεθάνει).
“Ο τρόμος με έκανε κτηνώδη”.
Ο φόβος σε φυσιολογικά πλαίσια μας βοηθά να αποφεύγουμε παραλογισμούς και κάθε λογής ατυχήματα. Αν ξεπεράσει τα φυσιολογικά όρια, ο φόβος μπορεί να μας κάνει μεγάλο κακό. Κάποια στιγμή, αν δεν αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας με ψυχραιμία, ειλικρίνεια και λογική, μπορούμε να γίνουμε επιθετικοί και σκληροί.
3. Τζακ Κέρουακ, Στο δρόμο.
Ο εξαιρετικός συγγραφέας από τη Βοστώνη, έδωσε άλλον αέρα στην Αμερικανική λογοτεχνία και της έδωσε περισσότερη φαντασία και περιπέτεια! Το έργο αυτό, δημοσιεύτηκε το 1957 και έκτοτε παραμένει ταυτόσημο με το ταξίδι και συναρπάζει κυρίως νέους ανθρώπους!
”Οι μόνοι άνθρωποι για μένα είναι οι παθιασμένοι. Παθιασμένοι για να ζήσουν, παθιασμένοι για να μιλήσουν, παθιασμένοι για να σωθούν, που επιθυμούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που δεν λένε κοινότυπα πράγματα, αλλά καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν υπέροχα κίτρινα κεριά και εκρήγνυνται σαν αράχνες στα αστέρια”.
Είναι κατανοητό λοιπόν γιατί ο Κέρουακ έπιανε τον παλμό των νέων ανθρώπων. Το πάθος δείχνει τη θέληση για ζωή και είναι μια δύναμη για ό,τι κάνουμε. Δεν πρέπει να πάψουμε να οενιρευόμαστε και να επιθυμούμε. Να είμαστε μονίμως παθιασμένοι και να σκεφτόμαστε έξω από το ”κουτί”!
4. Χ. Τζ. Γουέλς, Η μηχανή του χρόνου.
Ένα βιβλίο που δημοσιεύτηκε το 1895 και αφιερώθηκε στο όνειρο του Γουέλς, που ήταν να μπορέσει η ανθρωπότητα κάποια στιγμή να ταξιδεύει στο χρόνο. Πολλοί επιστήμονες σήμερα, θεωρούν πιθανή μια τέτοια εξέλιξη.
“Απόψε όλα φαίνονται υπέροχα. Περίμενε όμως μέχρι αύριο. Περίμενε την κοινή λογική του πρωινού ξυπνήματος”.
Ο ενθουσιασμός είναι πολύ σημαντικό συναίσθημα, αρκεί να μη μάς κυριεύσει. Όλα χρειάζονται μέτρο. Η λογική να κυριαρχεί πάνω μας καθώς θα μάς κάνει την καλύτερη δυνατή απόδοση της πραγματικότητας. Υπάρχει ένας χρυσός κανόνας που ακολουθούν οι επιτυχημένοι άνθρωποι: Δεν παίρνουμε αποφάσεις και δεν βγάζουμε πορίσματα τη νύχτα που όλα είναι αλλιώς. Το μυαλό μας είναι έτοιμο πάντα το πρωί!
5. Λέο Τολστόϊ, Άννα Καρένινα.
Ο Τολστόϊ δε θεωρείται άδικα από τους ”αρχιερείς” της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αυτός και ο Ντοστογιέφσκι ταυτίστηκαν με την ίδια τη λογοτεχνία. Στο σπουδαίο έργο του, Άννα Καρένινα, ο Τολστόϊ χαρίζει απλόχερα σοφία σε κάθε του παράγραφο. Δημοσιεύτηκε το 1877, ο 19ος αιώνας ήταν πράγματι ο αιώνας της λογοτεχνίας.
“Είναι πολύ καλύτερο να κάνεις καλό με τέτοιον τρόπο που να μη γίνεται αντιληπτό”.
Η ηθική του Τολστόϊ διαπερνά όλα του τα έργα. Η σημασία της καλής πράξης δεν μειώνεται όταν περνά ”αόρατη” και απαρατήρητη. Απεναντίας, η επίδειξη της καλοσύνης είναι πάντα ύποπτη και ίσως έχει και άλλους, πιο σκοτεινούς σκοπούς. Άλλωστε και στην Ελλάδα λέμε, ”να μην ξέρει το ένα χέρι τι κάνει το άλλο” και ”κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό”.
Φωτό από: Zijdebalen
