Η ρωσική λογοτεχνία είναι πολύ πλούσια και αυτοί που την εμπλούτισαν ήταν κυριολεκτικά γίγαντες όχι μόνο της ρωσικής, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας! Ντοστογιέφσκι, Γκόγκολ, Τολστόι, Τσέχωφ, Ναμπόκοφ και Πούσκιν, όλοι έχουν δοξάσει τα ρωσικά Γράμματα. Η Ρωσία είναι μια χώρα με ορθόδοξη χριστιανική παράδοση αλλά επίσης, είναι μια χώρα που τον χειμώνα γίνεται κανονικό ψυγείο! Είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που μπορούν να συνθέσουν ένα χριστουγεννιάτικο κλίμα το οποίο τώρα που έχουμε γιορτές, μπορούμε να το φέρουμε όλο και πιο κοντά μας με ρώσικα χριστουγεννιάτικα παραμύθια!
1. Λέων Τολστόι, Τα ιδιαίτερα Χριστούγεννα του Πάπα-Πάνοφ.
Ο Λέων Τολστόι ήταν ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 19ου αιώνα και επηρέασε και τα λογοτεχνικά ρεύματα του 20ου. Ο Τολστόι ήταν βαθύτατα πιστός στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Η ιστορία του Πάπα-Πάνοφ είναι ο πρωταγωνιστής της πολύ όμορφης και γεμάτης νόημα χριστουγεννιάτικης ιστορίας του Τολστόι. Ήταν τσαγκάρης και όχι ιδιαίτερα ευτυχισμένος άνθρωπος καθώς ήταν χήρος και τα παιδιά του δεν τον επισκέπτονταν συχνά. Την Παραμονή Χριστουγέννων την πέρασε μόνος του και βρήκε παρηγοριά για τη μοναξιά του στο να διαβάσει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού. Κατά τη διάρκεια του ύπνου του, ο Πάπα-Πάνοφ είδε στο όνειρό του τον Χριστό να τον πληροφορεί πως θα τον επισκεφθεί και του ζήτησε να τον βοηθήσει σε ό,τι του ζητήσει. Ο Ρώσος τσαγκάρης έμεινε σχεδόν ξάγρυπνος για να τον περιμένει, όμως το σπίτι του το επισκέφτηκαν τρείς άνθρωποι που του ζήτησαν βοήθεια, ανάμεσα σε αυτούς και ένας επαίτης. Ο Πάπα-Πάνοφ τους βοήθησε όλους και ο Χριστός του αποκάλυψε το επόμενο βράδυ πως ήταν μέσα σε κάθε άνθρωπο από αυτούς που βοήθησε! Το μήνυμα της ιστορίας του Τολστόι είναι πραγματικά σπουδαίο και εμπεριέχει το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων που δεν είναι άλλο από την αγάπη.
2. Άντον Τσέχωφ, Τα Χριστούγεννα και άλλες χριστουγεννιάτικες ιστορίες.
Ένας ακόμη μεγάλος της ρωσικής αλλά και παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο θεατρικός συγγραφέας Άντον Τσέχωφ έχει επίσης υμνήσει τα Χριστούγεννα μέσα από το έργο του. Σε αυτήν τη συλλογή παραμυθιών που έχει γράψει ο Τσέχωφ υπάρχουν πέντε παραμύθια: ”Ο Βάνκα” , ”Τα αγόρια”, ” Τα Χριστούγεννα”, ”Νύχτα στο νεκροταφείο” και ”Οι μεγαλομάρτυρες της Πρωτοχρονιάς”. Τα παραμύθια έχουν πολύ σημαντικά νοήματα για την ανθρώπινη ζωή και για το πόσο μάταια ζούμε κάνοντας όνειρα χωρίς να έχουμε αγαπήσει πραγματικά τους ανθρώπους, πόσο μάλλον πρώτα τα παιδιά. Τα παιδιά είναι αυτά που γιορτάζουν πρώτα τα Χριστούγεννα λόγω του μηνύματος της γέννησης του Χριστού. Ο Βάνκα είναι ένα εννιάχρονο αγόρι το οποίο είναι ορφανό και έχει μπει στη βιοπάλη με το που γεννήθηκε. Το παραμύθι είναι έντονα συγκινητικό!
3. Νικολάϊ Γκόγκολ, Η Νύχτα των Χριστουγέννων.
Ο Νικολάϊ Γκόγκολ έχει αφιερώσει την υπέροχη ιστορία του ”Η Νύχτα των Χριστουγέννων” στην δύναμη της αγάπης. Αυτή η ιστορία μέσα από το κλίμα των Χριστουγέννων δείχνει τη δύναμη της αγάπης. Πρόκειται για μια σπάνια ιστορία που συνεχίζει να μαγεύει όσους τη διαβάζουν και κυρίως, τις γυναίκες! Ο Βακούλα είναι ένας Ρώσος σιδηρουργός ο οποίος ερωτεύτηκε και αγάπησε παράφορα μια πολύ όμορφη κοπέλα, την Οξάνα. Η ιστορία έχει έντονο το μεταφυσικό στοιχείο καθώς ο Βακούλα αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια για να την κατακτήσει μεταξύ άλλων μάγισσες και δαίμονες. Η υπέροχη αυτή ιστορία αγάπης, γεμάτη συμβολισμούς καταλήγει με ένα happy end που μόνο υπέροχα παραμύθια μπορούν να έχουν. Ρόλο στην ιστορία αυτή έχει και η Μεγάλη Αικατερίνη. Ο Βακούλα πηγαίνει μέχρι την Αγία Πετρούπολη για να μπορέσει να κάνει δική του την Οξάνα και η Μεγάλη Αικατερίνη συγκινείται και γοητεύεται από την αγάπη και τη θέληση του Βακούλα και του δίνει το δώρο που θα της δώσει για να να την κατακτήσει! Η αγάπη ξεπερνά όλα τα εμπόδια, ειδικά αν την έχει ευλογήσει η Νύχτα των Χριστουγέννων.
4. Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, Το Ουράνιο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο.
Η ρωσική λογοτεχνία αγγίζει βαθιά την ανθρώπινη ψυχή γιατί ο στόχος τν περισσότερων Ρώσων συγγραφέων είναι να αναζητήσουν την ανθρώπινη φύση. Ο Ντοστογιέφσκι είναι ίσως ο κορυφαίος Ρώσος συγγραφέας αναφορικά με αυτό, αν όχι ο κορυφαίος που πέρασε ποτέ. Σε αυτήν την ιστορία, ο Ντοστογιέφσκι ξεκινά λέγοντας μάλλον με παράπονο, ότι επινόησε αυτήν την ιστορία αλλά ότι ήταν σίγουρος ότι κάπου αυτή είχε γίνει πράγματι όπως την περιέγραψε. Σε αυτήν την δακρύβρεχτη ιστορία, ένα εξάχρονο αγοράκι προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα υπόγειο μαζί με την άρρωστη μητέρα του. Είναι νηστικό και κρυώνει. Δεν έχει καν αντιληφθεί ότι η μητέρα του έχει πεθάνει και προσπαθώντας να βρει κάτι να φάει βγαίνει από το υπόγειο όπου και αυτό με τη σειρά του χάνει τη ζωή του από το κρύο. Ο Ντοστογιέφσκι ξαφνικά αφηγείται πως το παιδί πλέον δεν κρύωνε και ένιωθε ζεστά και πολύ χαρούμενο και μπορούσε να μιλήσει με τη μαμά του και απολάμβανε ένα πανέμορφο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο που έλαμπε ενώ παιδιά άλλα γύρω από αυτό, του εξήγησαν πως ο Χριστός έχει πάντα τέτοια μέρα ένα τέτοιο Δέντρο για παιδιά σαν εκείνο. Ο Ντοστογιέφσκι μας θυμίζει ότι αυτή η γιορτή δεν έχει καμιά αξία αν δεν αφιερώνεται με αγάπη στα παιδιά, τα οποία δεν πρέπει να έχουν καμιά σχέση με τη δυστυχία αλλά μόνο με τη χαρά.
