Ο φόβος των γονιών μας, μέχρι να ενηλικιωθούμε, ήταν να προσέξουμε τις κακές παρέες και να αποφεύγουμε άτομα που μπορούν να μας βλάψουν ή να μας επηρεάσουν αρνητικά. Συνεχίζει να ισχύει αυτό, με τη διαφορά ότι δεν έχουμε τους γονείς πάνω από το κεφάλι μας. Είναι όλα επιλογές μας. ήρθε λοιπόν η στιγμή να το πάρουμε απόφαση και να τις κόψουμε μια και καλή.
Η δυσαρέσκεια που έχουμε όταν ξυπνάμε, δεν είναι πάντα επειδή έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα να αντιμετωπίσουμε. Είναι γιατί άθελά μας, έχουμε κάνει τον εαυτό μας να αποδέχεται πράγματα που, αν τα γράφαμε σε ένα κομμάτι χαρτί, και τα διαβάζαμε, θα απορούσαμε πώς τα συνεχίζουμε.
Οι δουλειές, μάς έχουν πάρει τα μυαλά και σκεφτόμαστε μόνο αυτές, αφήνοντας τον εαυτό μας παραμελημένο. Παραμελούμε τον εαυτό μας, όχι αισθητικά, σε ομορφιές και μποτέ, αλλά ψυχικά. Η πιο σημαντική πτυχή του εαυτού μας, είναι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν. Οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας, μας προσδιορίζουν. Ο χαρακτήρας τους είναι που θα μας κάνει να είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας.
Αν άξιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαστε άξιοι, τότε η αυτοπεποίθησή μας είναι πραγματική και μας δίνει δύναμη για όλους τους αγώνες μας. είναι όμως όλοι άξιοι γύρω μας; Αν αντί για αυτοπεποίθηση παίρνουμε τοξικές συμπεριφορές; Αν εισπράττουμε αντί για φιλία ή συντροφικότητα, φθόνο, ζήλεια, επιθετικότητα, γκρίνια; Τότε μάλλον δεν πάμε και πολύ καλά. Χρειάζεται να αναλάβουμε δράση.
Για το δικό μας καλό, πρέπει να κόψουμε άμεσα την επαφή μας με ανθρώπους που μας ”ρίχνουν”. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που δε θα λογαριάσουν χαρές και λύπες μας, στιγμές μας καλές και κακές, κρίσιμες και σημαντικές. Το δικό τους όφελος, όποιο και αν είναι αυτό κάθε φορά, θα το βάλουν πρώτο. Δεν θα αλλάξουν, όχι μόνο γιατί είναι αργά για τέτοιες αλλαγές, αλλά γιατί έχουν ”καλομάθει” με εμάς. Ναι, αν έτσι μας φέρονται, είμαστε θύματά τους.
Γιατί είναι δύσκολο να κόψουμε άμεσα τις επαφές μας με τέτοιους ανθρώπους; Πώς θα γίνει η σκέψη, πράξη; Πρώτα από όλα, θα σκεφτούμε αν μας ταιριάζει να είμαστε ”θύματα” και αν μας αξίζει κάτι τέτοιο. Δεύτερον, θα σκεφτούμε ότι έχουμε δώσει τον καλύτερό μας εαυτό και δε μάς πειράζει ότι δεν πήραμε κάτι πίσω, ούτε αναγνωρίστηκε η προσφορά μας με τις συμπεριφορές που μάς έδειξαν. Χωρίς δικαιολογίες, τους κάνουμε πέρα. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν τους ανακοινώσουμε τις προθέσεις μας να σταματήσουμε να έχουμε επαφές, θα προσπαθήσουν να μας φορτώσουν με ενοχές, ότι “πατάμε” πάνω στους άλλους.
Εκεί είναι άλλωστε που η τοξικότητά τους θα αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο. Ένας άνθρωπος που σε σέβεται και που σε αγαπά, δε θα σε εκβιάσει συναισθηματικά. Ακόμη κάτι, είναι πως αν συνεχίσουμε να έχουμε επαφή με τις ”κακές παρέες”, θα γίνει αυτό που είχαν ως φόβο και οι γονείς μας. Θα τους μοιάσουμε. Το τοξικό κλίμα στο τέλος, θα το αποδεχθούμε και θα το υιοθετήσουμε για να μη μας ενοχλεί. Θα γίνει η τοξικότητα, χαρακτηριστικό μας.
Η τελευταία σκέψη που θα είναι εξίσου καθαρή και που θα μας οδηγήσει στην πράξη, είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που θα εκτιμούσαν όσα είμαστε. Αυτοί οι άνθρωποι διψάνε για να μας γνωρίσουν και εμείς, σπαταλάμε πράγματα που άλλοι τα έχουν πραγματικά ανάγκη και δεν τα έχουν ως τροφή για την τοξικότητά τους.
Φωτό από: Alfaholicy.org
