«Δεν ξέρω κανέναν που να έχει φτάσει στην κορυφή χωρίς πολλή δουλειά. Αυτή είναι η συνταγή. Δε θα σε οδηγήσει πάντα στην κορυφή, αλλά θα σε φέρει αρκετά κοντά.»
Μάργκαρετ Θάτσερ
Λίγες γυναίκες στην ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξαν τόσο ισχυρές και παράλληλα τόσο αμφιλεγόμενες. Θυμάμαι τον Φρανσουά Μιττεράν ο οποίος είχε πει: « Η Θάτσερ δεν είναι καλή παρέα ούτε σαν γυναίκα, ούτε σαν άντρας…» Εντάξει, οι Γάλλοι με τους Βρετανούς, έχουν και τα δικά τους, τα αποκλειστικά δικά τους. Παρόλα αυτά, η ιατρική, ανήκει στο γιατρό…Για το θέμα εργασίας, προσπάθειας και ανέλιξης η Μάργκαρετ Θάτσερ θα μπορούσε να έχει πολλά credits. Από τον κάθε άνθρωπο, οφείλουμε να εξετάζουμε το αν αυτό που λέει είναι σωστό ή λάθος και όχι τι κάνει στο βίο του καθώς, δε θα τον ζήσουμε εμείς…
Η πολλή δουλειά, τρώει τον αφέντη! (?)
Δεν υπάρχει σοφός άνθρωπος, όπως δεν υπάρχει σοφός λαός. Μήπως αυτή η παροιμία παρεξηγήθηκε από αρκετούς στη χώρα μας και μας πήρε φαλάγγι;;;! Αναλόγως τη ζωή που θέλει να διάγει ο καθένας μας. Σίγουρα έχετε φίλους ή γνωστούς που περιμένουν το «μαγικό ραβδί» με το οποίο θα μετατραπούν…στα όνειρά τους. Μέσα μας, γνωρίζουμε ότι η φιλοδοξία συνδέεται με τη φιλοπονία αλλά κοιτάμε λίγο λοξά και λέμε «Μήπως σε μένα μπορείτε να κάνετε μια καλύτερη τιμή…;» Δυστυχώς την επιτυχία δεν μπορείς να την παζαρέψεις σε boutique. Όπως και να το κάνουμε, διέπεται από τους δικούς της νόμους. Το ζήτημα είναι εξαιρετικά απλό. Προσπαθείς ανάλογα με τις φιλοδοξίες σου. Γνωρίζω και γνωρίζεις ακόμη περισσότερους ανθρώπους που δεν έχουν μεγάλες φιλοδοξίες και ζουν ευτυχισμένοι. Ζουν, όπως θέλουν. Ξέρουμε και άλλους όμως, που οι φιλοδοξίες τους είναι απείρως περισσότερες και μεγαλύτερες από αυτό που κάνουν για να τις πετύχουν. Αν θες να γίνεις «αφέντης» -ξέρω τι σκέφτεσαι ως «αφέντη», δε μιλώ για τέτοιους…-, πρέπει να διανύσεις μια πορεία που δεν τη λες και εύκολη. Η πολλή δουλειά, θα σε κάνει «αφέντη».
Η φιλοδοξία είναι κτήμα όλων. Η επιτυχία, ολίγων.
Η πολλή προσπάθεια, δεν είναι απαραίτητα «χρεωμένη» στο χρόνο που θα αναλώσεις. Όσο η ταχύτητα του κόσμου που ζούμε αυξάνεται, η ποιότητα βάζει κάτω στο μπράντεφερ την ποσότητα…Πολλή προσπάθεια, σημαίνει πολύς «ψυχολογικός» χρόνος. Η Θάτσερ είχε επίσης πει: «Η πιο ωραία μέρα, δεν είναι μια μέρα ήρεμη που ξαπλώνεις όπου βρεις αλλά μια μέρα που ήταν δύσκολη και στο τέλος της ξέρεις ότι τα κατάφερες». Ο δρόμος της επιτυχίας, είναι προκλητικός και δύσβατος. Η «φιλοδοξία», είναι η αρχή. Όλα τα υπόλοιπα, θα τη μετατρέψουν σε επιτυχία. Μάλλον το «πρόσεχε τί εύχεσαι» ταιριάζει εδώ, παρά το «η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη». Η πολλή δουλειά, θα γίνει σίγουρα επιτυχία. Το ζήτημα, είναι με ποιά μέσα θα εξαπολύσεις αυτήν την «επίθεση» και το αν είσαι διατεθειμένος να περπατήσεις σε αγκάθια! Για να βρεις τον κήπο των λουλουδιών, πρέπει να περάσεις από κάκτους.
Κούραση, ή αλλιώς…ψυχική ισορροπία.
Η επιτυχία με την ευτυχία συνδέονται. Όχι όμως πάντα. Το σημείο στο οποίο ανταμώνουν, λέγεται «ψυχική ισορροπία». Η επιτυχία, είναι η απόδειξη οτι «μπορείς να τα καταφέρεις», οτι «είσαι καλός και ικανός». Ατενίζεις τον κόσμο από ένα μέρος που είναι γεμάτο ενέργεια και δυνατότητες. Για σένα μιλάω, όχι για άλλους που στην επιτυχία βρίσκουν το χώρο για να βγάλουν απωθημένα. Μιλάμε για υγεία και όχι για αρρώστια. Αυτή η ισορροπία, εξάγεται στην αλληλεπίδρασή σου με τους άλλους ανθρώπους. Είναι αυτό που λέμε «τα έχει καλά με τον εαυτό του». Δε χρειάζεται βέβαια να πούμε για τα όσα θα σου προσφέρει το ταξίδι της προσπάθειας…Εκεί που την προσπάθεια την είχες ταυτίσει με σπρώξιμο ενός τοίχου, ξαφνικά τη βλέπεις ως ευκαιρία για περιπέτεια. Γίνεσαι δυνατός. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε!
Φωτό από: blogs.democratandchronicle.com
