ΕΛΛΑΔΑ
Σίγουρα μπορούμε και καλύτερα…αν το θελήσουμε!

Εδώ και αρκετούς μήνες παρακολούθησα στο διαδίκτυο μια εξαιρετική ομιλία που έδωσε ο Πήτερ Οικονομίδης για το Branding Greece στο Εμπορικό Επιμελητήριο της Θεσσαλονίκης – και που αν δεν την έχετε δει, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να τη δείτε.

Ο Πήτερ, με τον γνωστό του τρόπο και ύφος, μιλά για την απόλυτη μιζέρια, ανακολουθία και παντελή έλλειψη ευαισθησίας που έχουν αυτοί που κάθε φορά αποφασίζουν για την προώθηση της Ελλάδας στο εξωτερικό. Αν κάνουμε πράξη έστω και τα μισά από όσα λέει, τότε σίγουρα θα κάνουμε θαύματα.

Από καθαρά προσωπική εμπειρία, θα μοιραστώ μαζί σας δύο παραδείγματα που μεταφέρουν αντίστοιχα την έννοια «βρε δε βαριέσαι», σε σχέση με το «έχω μεράκι και θέλω να προσπαθήσω για το καλύτερο».

Παράδειγμα ένα προς αποφυγή:
Ταξιδεύοντας στο νότιο Αιγαίο, όπου και αν βρισκόσουν έβλεπες μεγάλες παραδοσιακές τούρκικες βάρκες που μετέφεραν τουρίστες και ντόπιους από τα παράλια της Τουρκίας. Οι Τούρκοι κρίνουν ότι τα μέρη μας είναι μοναδικά.

Σε κάποιο σημείο στη διαδρομή πηγαίνοντας για την Κω, έβλεπα από πολύ μακριά στα παράλια του Μποντρούμ έναν πελώριο λευκό όγκο που όσο πλησιάζαμε κατάλαβα ότι επρόκειτο για μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που καταλάμβαναν χιλιάδες στρέμματα γης.

Ο καπετάνιος, μου είπε την ιστορία αυτής της επένδυσης. Πριν κάποια χρόνια, πολύ μεγάλα κονσόρτια ξένων συμφερόντων ήρθαν στην Κω και έκαναν πρόταση για να γίνει αυτή η επένδυση εκεί, αφού έκριναν ότι το φυσικό του περιβάλλον του ήταν ασύγκριτα πολύ πιο όμορφο από το Μποντρούμ. Πέρασαν μήνες, και η απάντηση των αρχών ήταν αρνητική αφού και οι ντόπιοι κινητοποιήθηκαν λέγοντας ότι μία τέτοια κατασκευή θα «κατέστρεφε την ομορφιά της Κω».

Έτσι μετά την αρνητική απάντηση, η επένδυση μεταφέρθηκε στο Μποντρούμ!. Τί βλέπεις όταν πας στην Κω; Tο γνωστό παρατημένο και παρωχημένο περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας. Τα γνωστά άναρχα σε διάταξη και αισθητική κτίρια, με τους ηλιακούς, τις πλαστικές καρέκλες,τα νέον φώτα, τη βρώμα και βέβαια τη βαβούρα, κυρίως από τα μηχανάκια και τα τρίκυκλα. Η ίδια αίσθηση και ακόμα χειρότερη ήταν στην Κάλυμνο.

Νόμιζες ότι ήσουν σε τσίρκο ηχορύπανσης. Μια ντεκαντάς από κολλημένες καφετέριες, ουζερί, μπαράκια δίπλα δίπλα, κάθε ένας χώρος στη διαπασών με τη δικιά του μουσική, μόνιτορς που προβάλλανε κάποιον αγώνα, γυφτάκια που πουλάγανε κάθε λογής μπιχλιμπίδι, μηχανάκια που γκαζώνανε και όλα τα καλάθια απορριμμάτων ξέχειλα από κάθε λογής χαρτί.

Το Μουσείο των Σφουγγαράδων κάπου χωμένο, με παντελή έλλειψη σήμανσης. Όταν ρώτησα κάποια ντόπια νέα παιδιά πού είναι, δεν ήξεραν καν ότι υπάρχει!!

Παράδειγμα δύο – προς μίμηση:
Σύμη! Σκέτη μαγεία σε όλα τα επίπεδα! Πεντακάθαρη, γραφική, με όλα τα σπιτάκια της βαμμένα σε κάθε παστέλ χρώμα φανταστείς. Ένα νησάκι με μικρό λιμανάκι αλλά εξαιρετικό σε υποδομή.

Το ένα και μοναδικό βράδυ που μείναμε στη Σύμη πήγαμε για φαγητό στο Μάρκο! Ένα ουζερί πάνω στο λιμανάκι. Ο Μάρκος πρέπει να αποτελέσει το πρότυπο της χώρας μας στο σέρβις. Φορούσε μια κόκκινη πεντακάθαρη ποδιά και μαύρο φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισο και παντελόνι. Με τεντωμένες τις κεραίες του στο να εξυπηρετείται ο πελάτης του, ακομπλεξάριστος, σερβίριζε ο ίδιος αν και είχε πολύ προσωπικό, τσούγκριζε το ποτήρι του και καθόταν και μίλαγε σε κάθε ένα τραπέζι, σε κάθε μια παρέα.

Το φαγητό άψογο, το σέρβις ταχύτατο και η μουσική- που δυνάμωνε συνωμοτικά μόνο όταν έφευγε το περιπολικό -δεν άφηνε ούτε έναν να κάτσει στην καρέκλα του. O αντίστοιχος Μάρκος πρέπει να γίνει ο πρεσβευτής της χώρας μας σε θέματα Τουρισμού και να δείξει στους συναδέλφους πώς λειτουργεί.

Και αυτό γιατί ο Μάρκος ξέρετε είναι γνωστός ανά τον κόσμο και όσοι φίλοι μας ξένοι έχουν επισκεφτεί τη Σύμη έχουν απολαύσει τη φιλοξενία του. Αυτός είναι ο Τουρισμός που πρέπει να έχουμε.

Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι να κάνουμε και άλλους Μάρκους;