Λονδίνο

H Gillian σώθηκε, μπορούμε να σώσουμε και άλλες;

Είδα πρόσφατα στην αγγλική τηλεόραση ένα αφιέρωμα για την Παιδεία και πώς τα σχολεία «σκοτώνουν τη δημιουργικότητα» στα παιδιά. Γιατί είναι σίγουρο ότι η διαμόρφωση του χαρακτήρα, των αξιών και των ονείρων των παιδιών ξεκινούν από τον τρόπο που τα σχολεία τους παρουσιάζουν τα πρότυπα.

Στο αφιέρωμα αυτό εξαιρετικοί ομιλητές, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ανθρωπολόγοι, ιστορικοί και δημοσιογραφοί παρουσίαζαν το σκεπτικό τους γύρω από τη Δημιουργικότητα και κατά πόσο αυτή διδάσκεται ή μάλλον κατά πόσο η κοινωνία μας θέλει να διδάξει το άτομο.

Οι ιστορικοί έκαναν μια σύντομη αλλά περιεκτική ανάλυση στο πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε η Δημιουργικότητα στην πορεία στων χρόνων. Είπαν ότι στη Ρωμαική εποχή πίστευαν ότι το χάρισμα της δημιουργικότητας δεν πήγαζε από τον άνθρωπο αλλά ότι κάποια άλλη υπερδύναμη έμπαινε στο σώμα του ανθρώπου και κατόπιν αυτός την εξέφραζε. Οι Αρχαίοι Ελληνες μάλιστα πίστευαν ότι αυτή η δύναμη ήταν οι δαίμονες, όπως χαρακτηριστικά την παρουσίασε ο Σωκράτης. Μετά, στην Αναγέννηση δέχτηκαν ότι η δημιουργικότητα έβγαινε καθαρά από τον άνθρωπο.

Και τότε η ανθρωπότητα άρχισε να αναλύει τον δημιουργικό άνθρωπο και να προσπαθεί να εξηγήσει τί ήταν αυτό που τον έκανε δημιουργικό. Κάποια σχολή σήμερα πιστεύει ότι κατά κύριο λόγο το χάρισμα της δημιουργικότητας είναι γενετικό. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι η δημουργικότητα διδάσκεται. ‘Ολοι όμως αποδέχονται ότι κάθε άνθρωπος έχει μέσα του κάποια στοιχεία δημιουργικότητας που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να εξελίξει και να μεγιστοποιήσει.

Ο τρόπος που σπουδάζουν τα παιδιά σήμερα είναι κατά τη γνώμη των ειδικών ξεπερασμένος και στεγνός. Κάθε χρόνο σε κάθε σημείο της γης τα σχολεία βγάζουν στη ζωή γιατρούς, νομικούς, μηχανικούς (δοκιμασμένα επαγγέλματα). Πόσες φορές ακούμε τη φράση «σπούδασε κάτι σοβαρό για να βγάλεις χρήματα και το ταλέντο σου στη ζωγραφική άστο αργότερα για χόμπυ!». Όμως όλα αυτά τα επαγγέλματα έχουν κορεστεί. Και η εκπαίδευση πρέπει να το δει σοβαρά και να αναδιατάξει τις προτεραιότητές της σε νέα σύνορα επαγγελμάτων.

Η εκπομπή έκλεισε με ένα μοναδικό παράδειγμα που συνέβη πριν κάποιες δεκαετίες στην Αγγλία. Ένα κοριτσάκι, που τότε ήταν στην πρώτη τάξη του δημοτικού, είχε ιδιαίτερα προβλήματα στα μαθήματά του και υπερκινητικότητα. Οι γονείς της ζήτησαν τη γνώμη πολλών ειδικών γιατί θεώρησαν ότι το κοριτσάκι τους παρουσίαζε προβλήματα αυτισμού. Ήταν πολύ ντροπαλό, καθόλου κοινωνικό, αμίλητο και γενικά παρουσίαζε τα συμπτώματα που σήμερα θα ονομάζαμε ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).

 Το κορίτσι αυτό όμως είχε ένα χάρισμα. ΄Ακουγε πολλή μουσική και ήθελε να κινείται συνέχεια στο ρυθμό της. Μετά από πολλές διαφορετικές γνώμες από τους ειδικούς, βρέθηκε με τους γονείς της σε κάποιο εξειδικευμένο ψυχοθεραπευτή – εκπαιδευτή ο οποίος ζήτησε από τους γονείς να αποχωρήσουν από τον χώρο. Πήρε ένα μαγνητόφωνο, έβαλε μουσική και άφησε το παιδί να εκφραστεί. Είδε το μοναδικό του χάρισμα, μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα και τέλος είπε στους γονείς να το γράψουν σε ένα ειδικό σχολείο που κατά κύριο λόγο θα έχει ως αντικείμενο τον χορό.

Έτσι και έκαναν. Στην αρχή με πολύ βαριά καρδιά. Το κοριτσάκι άνθησε. Σπούδασε χρόνια χορό και μουσική. Κατόπιν γράφτηκε στη Βασιλική Ακαδημία Χορού στο Λονδίνο και εξελίχθηκε σε μια εξαιρετική μπαλαρίνα.

Το κοριτσάκι αυτό για το οποίο μιλάω είναι η Gillian Lynne !, η παγκοσμίου φήμης μπαλαρίνα και χορογράφος που στην πορεία της χορογράφησε το CATS και PHANTOM OF THE OPERA. Η Gillian από μικρή σκεφτόταν και επικοινωνούσε μέσα από τον χορό. Σώθηκε και μεγαλούργησε.

Αλήθεια..Πόσες τέτοιες Gillian μπορούμε σήμερα να σώσουμε;