« Κερίαα!! Κεριά και λιβάνια!»
Τα παλιά χρόνια-θυμάμαι που μου έλεγε η γιαγιά μου- ότι στα μέρη της τα σπίτια συνήθιζαν να έχουν ένα μικρό δωματιάκι στο οποίο έμενε μια κοπέλα που είχε κατέβει από κάποιο γειτονικό χωριό αφού η οικογένειά της δεν είχε τα μέσα να την θρέψει. Ήταν αυτή που τότε την ονόμαζαν «ψυχοκόρη».
’Ηταν η κοπέλα που βοηθούσε στην καθαριότητα του σπιτιού και που όμως είχε ενσωματωθεί στην οικογένεια για την οποία δούλευε. ’Ηταν η οικογένειά της, ήταν το σπιτικό της.
Μάλιστα υπήρχαν περιπτώσεις που η οικογένεια για την οποία δούλευε φρόντιζε και τους δικούς της με όποιο τρόπο μπορούσε και σε μερικές φορές, φρόντιζε και να την αποκαταστήσει ακόμα και με προξενιό.
Τα χρόνια πέρασαν και στην Ελλάδα, όσο αφορά στην οικιακή βοηθό, παρουσιάστηκε ένα μεγάλο κενό. Και μετά ήρθε «η εξέλιξη»!!. Βάλαμε στα σπίτια μας κάθε λογής γυναίκες είτε σαν εσωτερικές, το φημιστό (live in!!) ή σαν εξωτερικές. Βουλγάρες, Πολωνές, Αλβανές, Ρωσίδες, Ρουμάνες, Φιλιππινέζες, Αφρικάνες, Σρι- λανκέζες και σε ειδικές περιπτώσεις oh, God…φέραμε μέσα στη χώρα εξειδικευμένες nannies κυρίως από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Με την παραμονή τους στην Ελλάδα όλες αυτές οι γυναίκες, έβγαλαν πολλά χρήματα, τα περισσότερα όμως τα έστελναν πίσω στη χώρα τους. Αγόρασαν σπίτια δικά τους, έφτιαξαν κάποια επιχείρηση, αγόρασαν αμάξια. Και βέβαια κράταγαν πολύ λίγα χρήματα στη χώρα μας.
Τα λέω όλα αυτά γιατί νομίζω ότι το παρακάναμε. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι στην Ελλάδα είμαστε είμαστε οι early adapters. Δηλαδή χωρίς να δώσουμε χρόνο σε κάτι, το υιοθετούμε γρήγορα χωρίς να αυτό να έχει ωριμάσει στη συνείδηση και στην κοινωνία μας.
Δεδομένης της μεγάλης ανεργίας που περνά σήμερα η Ελλάδα θα ήθελα να προτείνω κάτι: Να σταματήσουμε να μισθώνουμε αλλοδαπές και να αρχίσουμε να απασχολούμε Ελληνίδες.
Είμαι σίγουρη ότι αν αρχίσουμε ΕΜΕΙΣ να ζητάμε Ελληνίδες για τα σπίτια μας, ίσως, λέω ίσως να αλλάξει η εικόνα.
Θα πετύχουμε έτσι δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι θα βοηθήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους και δεν θα φεύγουν χρήματα από τη χώρα μας. Το δεύτερο όφελος είναι ότι όταν θα μειωθεί η ζήτηση των αλλοδαπών και έτσι θα αρχίσουν να φεύγουν από τη χώρα μας.
Θέλουμε πολύ λιγότερους αλλοδαπούς στην Ελλάδα. Θέλουμε και οφείλουμε να θέλουμε να απασχολούμε τους ΄Ελληνες και τις Ελληνίδες. Και αυτό κατά τη γνώμη μου θα φέρει μόνο καλά. Αν δεν στηρίξουμε εμείς τους δικούς μας τότε ποιός θα το κάνει; Όσο για τις nannies, καιρός είναι να ξεφύγουμε από την ξενομανία μας. Μπορούμε να προσλάβουμε Ελληνίδες παιδαγωγούς που μπορούν να κάνουν το ίδιο καλά τη δουλειά τους. Υπάρχουν πολλές κοπέλες, με εξαιρετικά βιογραφικά, με μετεκπαίδευση που κάνουν διάφορες άσχετες δουλειές για να επιβιώσουν. Ξενομανία τέρμα.
Τέρμα τα ‘mam’, ή τα σπασμένα ‘κερία’ (που εννοεί-κυρία) που κάνουν κακό στα αυτιά , στη γλώσσα μας αλλά και στα έσοδα της χώρας μας. Α, και κάτι ακόμα : Ας σταματήσουμε να δεχόμαστε υπηρεσίες από αλλοδαπούς. Tέρμα στους ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, κηπουρούς, μονωσάδες, πισινάδες που δεν είναι ‘Ελληνες. Είναι καιρός να γυρίσουν σπίτια τους.
Η χώρα μας ό,τι είχε να τους δώσει τους το έδωσε. Θέλουμε τους Έλληνες στην Ελλάδα και όχι ξενητεμένους.
Και ένα τελευταίο αν μου επιτρέπετε: Σταματήστε να δίνετε λεφτά στους αλλοδαπούς στα φανάρια που πωλούν χαρτομάντηλα, λουλούδια, φακούς, ανεμιστήρες και ότι μπορείς να φανταστείς. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν είμαι σκληρή – αλλά- όσο τους δίνουμε χρήματα, τόσο μένουν στη χώρα. Πρέπει να φύγουν. Πρέπει να ζήσουν πρώτα οι Έλληνες στη χώρα τους και μετά όλοι οι άλλοι λαοί.
