Βοστώνη
Πολλές φορές τα βάζω με τον εαυτό μου που γίνομαι ιδιαίτερα καυστική και κριτική στον τρόπο που λειτουργούμε στην Ελλάδα. Κάνω, πιστέψτε με, πολλές προσπάθειες να το περιορίσω – γιατί σίγουρα υπάρχουν και πολλά καλά στη χώρα μας.
Προς Θεού δεν θα ήθελα με τίποτα να παρεξηγηθώ. Δεν θέλω να με χαρακτηρίσετε ως μια περίεργη που όλο μουρμουράω και βλέπω τα καλά των άλλων χωρών και τα άσχημα για την Ελλάδα.
Προσπαθώ μέσα από τα άρθρα μου να καταγράψω τί βλέπω στις χώρες που επισκέπτομαι (πλέον) συχνά, γιατί πιστεύω ότι αν βλέπουμε κάποια καλά, καλό θα είναι να τα υιοθετήσουμε και στη χώρα μας.
Ιδού λοιπόν μερικά παραδείγματα που μου έκαναν εντύπωση από το πρόσφατο ταξίδι μου στη Βοστόνη των Η.Π.Α.
Την περίοδο του Καθολικού Πάσχα στις ΗΠΑ, τα πανεπιστήμια ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ , ούτε μια μέρα αργία, τό αντίθετο μάλιστα είναι η περίοδος που οι φοιτητές όλων των πανεπιστημίων και κολλεγίων προετοιμάζονται για τις τελικές εξετάσεις του έτους τους. Αν είσαι λοιπόν φοιτητής δεν υπάρχει περίπτωση να χαλαρώσεις ούτε μια μέρα.
Η κόρη μου πρωτοετής σε ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης προετοιμαζόταν για τα τελικά της διαγωνίσματα την περίοδο που την επισκεφτήκαμε. Την είδαμε ιδιαίτερα λίγο αφού όχι μόνο ήθελε να γράψει, αλλά ήθελε να γράψει πολύ καλά για να μην χαλάσει τον βαθμό της.
Η κόρη μου ήταν μία μαθήτρια που στο ελληνικό σύστημα έβγαζε μεσαίους βαθμούς, είχε όμως ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιογραφικό από πολλές άλλες δραστηριότητες. Γνωρίζει Κινέζικα, ισπανικά, τραγούδι-ορθοφωνία, χορό.
Με το που πήγε στο Πανεπιστήμιο, το σύστημα τη μάγεψε και, πιστέψτε με, την έκανε άλλο άνθρωπο. Διέπρεψε από το πρώτο τρίμηνο και μπήκε στο περίφημο Dean’s List (Λίστα του Κοσμήτορα) λόγω των υψηλών της βαθμών. Μόνο το γεγονός ότι ο Κοσμήτορας του σχολείου παρακαλουθεί την εξέλιξη του κάθε φοιτητή και τον επιβραβεύει για αυτή του τη προσπάθεια σημαίνει πολλά.
Τώρα γιατί σας τα λέω αυτά; Γιατί για άλλη μια φορά εξοργίζομαι με το χάλι των ελληνικών πανεπιστημίων. Με τις τόσες στάσεις, απεργίες, διαφωνίες, κόνξες, καταλήψεις και το τσίρκο που ζούμε τόσο συχνά στα Πανεπιστημιακά μας Ιδρύματα, με τις διαφωνίες των φορέων στους νόμους που κατατίθενται και που οι πολιτικοί μας καταθέτουν και μετά τους αναθεωρούν με τις ανάλογες τροπολογίες, εξαιρέσεις, και, και, και.
Και βέβαια για το περιβάλλον των ξένων πανεπιστημίων ας μη το συζητήσουμε καλύτερα. Δεν είδα ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΚΟΥΠΙΔΑΚΙ, ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΦΙΣΑ , ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΚΡΑΦΙΤΙ σε κανένα σημείο, σε κανένα χώρο από τα πανεπιστήμια όπου γύρισα.
Όλα είναι προγραμματισμένα στην εντέλεια. Να φανταστείτε ότι η κόρη μου ξέρει ήδη τον Σεπτέμβριο του 2012 πού θα είναι οι κοιτώνας της, και κάθε λεπτομέρεια που μπορείτε να φανταστείτε.
Αααα να σας πω και ακόμα κάτι: Πρώτον, δεν θα έρθει για 4 μήνες διακοπές στην Ελλάδα, αλλά θα παραμείνει για να πάρει δύο επιπλέον μαθήματα το καλοκαίρι για να προχωράει τα credits που απαιτεί το δίπλωμά της.
Δεύτερον, με την ολοκλήρωση των μαθημάτων της θα πάει να δουλέψει για ένα μήνα σε μια εταιρεία για να πάρει εμπειρία πάνω στο αντικείμενό της (ήδη την έχει βρει και έχει συμφωνήσει) και μετά θα έρθει μόνο για ένα μήνα διακοπές.
Στην Ελλάδα έχει ο φοιτητής το περιθώριο να πάρει έξτρα μαθήματα το καλοκαίρι ή μήπως κλείνουν τα πανεπιστήμια για κάποιους μήνες για διακοπές; Δεν ξέρω…..
Κάτι ακόμα. Αισθάνθηκα μεγάλη υπερηφάνεια όταν σε μια από τις καντίνες του σχολείου της κόρης μου απήλαυσα το ελληνικό γιαούρτι Total της ΦΑΓΕ. Μπράβο στον Φιλίππου που μας κάνει περήφανους στο εξωτερικό!!
(την επόμενη εβδομάδα η συνέχεια από τις εμπειρίες μου από το πρόσφατο ταξίδι στη Βοστόνη)
