Τα στυλό στη θέση τους με τη μύτη προς τα κάτω, τα μολύβια ξυσμένα, η ένταση στο ραδιόφωνο σε μονό νούμερο, πάντα η ίδια αγαπημένη θέση στην καφετέρια, τα notifications στο κινητό σβήνουν πριν προλάβουν να ξεπεράσουν τον αριθμό 2, η κυριακάτικη εφημερίδα με το ενθετομάνι που κυκλοφορεί ανοίγει πάντα από τον άμεσα ενδιαφερόμενο, τα τάπερ στο σπίτι στοιβαγμένα ανά μέγεθος και τα καπάκια τους όλα μαζί, τα χέρια πλένονται ξανά και ξανά και ξανά!
Αλλιώς τι;;; ΠΑΝΙΚΟΣ το λιγότερο, το τέλος του κόσμου και τα σχετικά.
Παραδέξου το, σε κάποιο από τα παραπάνω σε έχω πιάσει! Δεν μπορεί, κάτι κάνεις από όλα αυτά.
Και μην ανησυχείς δεν είσαι ο μόνος ή η μόνη! Όλοι λίγο πολύ το κάνουμε και έχει όνομα. Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή αλλιώς OCD ελληνιστί, όπως μας έμαθε η Μόνικα από τα Φιλαράκια που εδώ και πολλά χρόνια έδωσε μία πιο χιουμοριστική διάθεση στον κοινό ψυχαναγκασμό!
Και ναι εν μέρει είναι αστείο. Το να βλέπεις τον άλλον να τρελαίνεται επειδή το μολύβι δεν είναι ξυσμένο, ή επειδή του τσάκισες την εφημερίδα, προκαλεί γέλιο σε πρώτη ανάγνωση.
Σε δεύτερη όμως προκαλεί εκνευρισμό τόσο σε αυτόν που το παρακολουθεί, όσο και σε αυτόν που το βιώνει. Το να πρέπει να βγεις από το σπίτι για ένα καφέ και πρώτα να έχεις κάνει οριακά γενική στο σπίτι είναι κάτι περισσότερο από κουραστικό και για σένα που το κάνεις αλλά και για τον περίγυρό σου που σε περιμένει.
Στην αρχή ο πάσχων δεν το καταλαβαίνει, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως το αναγνωρίζει και ξέρει ότι είναι υπερβολικό αυτό που κάνει, και πως σπαταλά άσκοπα φαιά ουσία, χρόνο και κόπο για να βάλει τάξη στα πράγματα, ή να επαναλάβει κινήσεις προτού προχωρήσει στις επόμενες.
Γιατί προκαλείται; Κατά τη γνώμη του γράφοντος (που μάλλον κάνει όλα τα παραπάνω εκτός από το ασταμάτητο πλύσιμο των χεριών), μάλλον ο κόσμος αποζητά διάφορους λόγους είτε για να ξεφεύγει από τα ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητας είτε για να επιρρίψει κάπου τις ευθύνες σε περίπτωση που γίνει κάτι.
Στη μεν πρώτη περίπτωση, αν ασχοληθείς με τα μολύβια, τη στοίχιση των βιβλίων, τη χρωματοποίηση των περιοδικών, θα περάσεις μία κατά τη γνώμη σου αρκετά αγχολυτική μέρα μιας και δεν θα καταπιαστείς με την πληρωμή της ΔΕΗ, τους τρόπους μείωσης των εξόδων του νοικοκυριού, την αναζήτηση νέας εργασίας, την παράδοση εκείνου του ογκώδους project κλπ.
Στη δε δεύτερη περίπτωση, αν κάνεις την παστρικοθοδώρα και πλύνεις τα χέρια σου 452 φορές ξέρεις ότι έχεις προσπαθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο να αποφύγεις τα μικρόβια. Έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες, τώρα αν κολλήσεις κάτι (πράγμα μάλλον απίθανο, μεταξύ μας) σίγουρα εσύ δε φταις! Επίσης παρκάρεις πάντα αριστερά, γιατί μιας και οδηγούμε από τα αριστερά του οχήματος, πιο πιθανό είναι να γρατζουνίσουμε κάποιον στα αριστερά παρά κάποιον στα δεξιά! Έχεις πάρει τα μέτρα σου εσύ, αν σε γδάρουν δε φταις εσύ, αλλά ο Μέρφι.
Η αντιμετώπιση όμως είναι το δύσκολο. Αν, με το να το αναγνωρίσει ο πάσχων είμαστε ΟΚ, είναι πολύ σημαντικό βήμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις ωστόσο ο ψυχαναγκαστικός άνθρωπος (άλλος λίγο, άλλος πολύ) βρίσκει αδύνατον να αντέξει το άγχος της μη αντιμετώπισης της ψυχαναγκαστικής ανάγκης του, με αποτέλεσμα να πέφτει στη λούμπα του να πλένει τα χέρια 452 φορές τη μέρα, να παρκάρει πάντα από τα αριστερά του δρόμου και να αδειάζει πάντα τον κάδο απορριμμάτων του υπολογιστή, λες και αλλιώς θα εκραγεί το εικονίδιο!
ΟΚ, υπάρχουν και φάρμακα, αλλά υπάρχει και άλλος τρόπος για τις πιο απλές ψυχαναγκαστικές περιπτώσεις. Έρχεσαι αντιμέτωπος με την ψυχαναγκαστική σου φοβία και βήμα βήμα παλεύεις να την στρώσεις, σαν το αυτοκίνητο! Λίγο λίγο!
Τη μια μέρα θα αδειάζεις τον κάδο απορριμμάτων του υπολογιστή κάθε 4 ώρες και όχι ασταμάτητα. Την επόμενη θα το αδειάσεις στο τέλος της μέρας και σιγά σιγά θα το αδειάζεις όποτε και άμα, καθώς θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν θα χαλάσει ο υπολογιστής, ούτε θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου επειδή ήταν γεμάτο το καλαθάκι στην οθόνη. Επίσης, άφηνε το μικρό σου ξαδερφάκι να σου ανοίξει όλως τυχαίως την κυριακάτικη εφημερίδα. Παιδάκι είναι δεν μπορείς να του φωνάξεις, άρα θα το ανεχτείς! Και έτσι σιγά σιγά θα δώσεις σε αυτές τις νευρωτικές διαταραχές την πραγματική τους διάσταση, και Θεού θέλοντος και εαυτού επιτρέποντος θα τις αποδιώξεις (ή έστω θα τις παραμερίσεις).
Πάω να πλύνω χέρια τώρα γιατί πιάνω το πληκτρολόγιο πολλή ώρα!
Φωτό από:
http://bit.ly/17Yf0Rc
http://bit.ly/17gLLce
http://bit.ly/1c9ko6O
