Είδος: Περιπέτεια επιβίωσης
Έτος παραγωγής: 2011
Σκηνοθέτης: Τζο Κάρναχαν
Πρωταγωνιστούν: Λίαμ Νίσον, Ντάλας Ρόμπερτς, Φρανκ Γκρίλο
Ένα αεροπλάνο που μεταφέρει εργάτες από ένα διυλιστήριο πετρελαίου στην Αλάσκα, χάνει τον έλεγχο και πέφτει, αφήνοντας οκτώ επιζήσαντες και πολλά ανθρώπινα και υλικά συντρίμμια καρφωμένα στο χιόνι. Αυτής της άτυπης ομάδας επιβίωσης ηγείται ο πρωταγωνιστής Ότγουεη, ο οποίος καταστρώνει σχέδιο προστασίας από το εξαντλητικό κρύο και την άγρια αγέλη λύκων που καραδοκεί. Με την κάθε ώρα να περνάει, παρακολουθούμε την κλεψύδρα της ζωής και των ανθρώπινων αντοχών να αδειάζει, με φόντο το πολικό ψύχος και τον κόκκινο λεκκέ του αίματος στο χώμα.
Ο σκηνοθέτης Τζο Κάρναχαν, εμπνεύστηκε το σενάριο από το διήγημα του Ίαν Μακένζι Τζέφερς “Ghost Walker”. Μετά από τετράχρονη μελέτη των χαρακτήρων του έργου, επισημοποίησε το στόρι και διαμόρφωσε μια περιπέτεια επιβίωσης με θριλερικές τάσεις, αλλά και υπαρξιακές αναζητήσεις, προσθέτοντας έτσι και κοινωνικό / δραματικό περιεχόμενο. Ο ίδιος σημειώνει: «Μου πήρε πολύ χρόνο, αλλά η ιστορία κέντρισε βαθιά το ενδιαφέρον μου. Αντικατοπτρίζει τι είναι τελικά σημαντικό και πολύτιμο για τον άνθρωπο. Αναζητούσα κάτι με βαθύτερο νόημα, που θα έθετε ερωτήματα πάνω στη φύση, τη ζωή και το Θεό. Ήθελα να δείξω τους ανθρώπους σαν παρείσακτους, να αποτυπώσω τη σύγκρουση ανάμεσα στη βιομηχανία και το φυσικό κόσμο. Πρόκειται για ένα σκληροπυρηνικό έργο επιβίωσης. Αν φοβάστε τα άγρια ζώα ή τις πτήσεις θα κάνετε πολύ καιρό να συνέλθετε».
Η αλήθεια είναι ότι με πήγε πίσω στο 2002, στην ταινία «Οι επιζήσαντες» – πρόκειται όμως για μια πιο εκπολιτισμένη εκδοχή, καθώς αποφεύγει την επίδειξη κανιβαλιστικών συμπεριφορών. Παρά τις σκηνές καθηλωτικής δράσης και αγωνίας, με ηχητικά ξεσπάσματα να σε πετάνε από τη θέση σου, θίγονται ποικίλα ανθρωπιστικά ζητήματα, με μια αυθεντική ψυχογράφηση χαρακτήρων. Παράλληλα δηλαδή με τον αγώνα επιβίωσης, με το άγχος της λυκίσιας επίθεσης και τη διατήρηση της σωματικής ισορροπίας έναντι της αφυδάτωσης και του κρυοπαγήματος, σκαλίζονται τα ανθρώπινα βιώματα του κάθε ρόλου, προσδίδοντας έτσι ένα έντονα ανθρωπιστικό στοιχείο στην ταινία.
Ο δε Λίαμ Νίσον, υποδύεται έναν ελεύθερο σκοπευτή άγριων ζώων για την προστασία των εργατών του διυλιστηρίου και παλεύει, συν τοις άλλοις, να χειριστεί το θρήνο της απώλειας της συζύγου του. Με μόνη του πηγή δύναμης –και ταυτόχρονα αδυναμίας- τη θύμισή της, περνάει από αυτοκτονικές σκέψεις, αλλά, εν τέλει, κερδίζει δικαιωματικά τον τίτλο του «αγωνιστή της ζωής», που δεν αποσύρεται από την προσπάθεια, ακόμα και σε καταστάσεις που ικετεύουν για παραίτηση. Το λεπτό σημείο της ιστορίας είναι ότι ο ίδιος ο Νίσον έχασε βίαια τη σύζυγό του πριν κάποια χρόνια, επίσης διάσημη ηθοποιό (Νατάσσα Ρίτσαρντσον), γεγονός που τον φέρνει ακόμα πιο κοντά στο συγκεκριμένο ρόλο.
Να σημειώσω εδώ ότι ο συγκεκριμένος ηθοποιός συνεχίζει να μας εκπλήσσει θετικά με την υποκριτική του παρουσία σε καλοδουλεμένες ταινίες, ειδικά στην προκειμένη παραγωγή που οι απαιτήσεις ήταν σχεδόν ακραίες: Να σκεφτεί κανείς πως τα γυρίσματα έγιναν σε μια μικρή πόλη των 5.500 χιλιάδων κατοίκων στη Μπρίτις Κολόμπια του Καναδά, 12 ώρες με το αυτοκίνητο μακριά από το Βανκούβερ, με εξαντλητικά χαμηλές θερμοκρασίες και χιονοθύελλες.
Τέλος, η φωτογραφία του έργου με τις λευκές απλωσιές και τα άγρια δάση είναι τόσο ατμοσφαιρική, που μεταφέρει το θεατή ανάμεσα στα δέντρα, λίγα εκατοστά πιο μακριά από τα χνώτα των πρωταγωνιστών και τα γρυλίσματα των λύκων.
Ως ταινία και με πολύ καλά σύνολα, αξίζει να τη δείτε για όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά και για δύο ακόμα λόγους: αφενός για το έσχατο βλέμμα του πρωταγωνιστή που τσακίζει κόκκαλα με όλη τη σημασία της φράσης και αφετέρου για τον επίλογο με ένα περίφημο ποιητικό τετράστιχο – δίδαγμα ζωής.
Καλή προβολή!
Πηγή φωτογραφιών: evanture.blogspot.com, www.aceshowbiz.com, 1tvkadr.ru, www.gadgetfreak.gr
