Το καλοκαίρι ψάχνουμε γα μυθιστορήματα που θα μας συντροφέψουν στις διακοπές. Δεν είναι λίγα τα βιβλία των οποίων οι ιστορίες, έχουν ως φόντο το καλοκαίρι και τον Αύγουστο. Εδώ, θα θυμηθούμε κάποια μυθιστορήματα που έχουν τον αγαπημένο μας μήνα και στον τίτλο τους!
- Βασίλης Βασιλικός, Ο τρομερός μήνας Αύγουστος, Εκδόσεις Νέα Σύνορα.
Πρόκειται για ένα έργο που εκδόθηκε το 1995 και δυστυχώς, δεν αφορά ευτυχή γεγονότα. Ξέρουμε άλλωστε καλά πως οι δοκιμασίες δεν κάνουν διακοπές. Το βαθιά συναισθηματικό έργο του Βασίλη Βασιλικού, μας κάνει ίσως να εκτιμούμε περισσότερο τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια και να παίρνουμε κουράγιο από απώλειες κοντινών προσώπων που έχουμε ζήσει. Πολλές φορές, η χαρά έρχεται μέσα από την αντιμετώπιση του πόνου.
- Νaduad Alain, Κεραυνοβόλος Αύγουστος, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ένα «αρχαιολογικό θρίλερ»! Τι θα λέγατε να βλέπατε την Καρχηδόνα και τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέσα από συνωμοσίες που αφορούν την Αινειάδα και τον Βιργίλιο; Το έργο, θυμίζει λίγο «Νταν Μπράουν» αν και στην πραγματικότητα τον «προφητεύει» καθώς το έργο έχει εκδοθεί το 2001 και έχει εξαιρετική ατμόσφαιρα. Για όσους αρέσει η περιπέτεια που συνδυάζεται με ανακάλυψη παρελθοντικών μεγαλείων, το μυθιστόρημα «Κεραυνοβόλος Αύγουστος», φαντάζει ιδανικό.
- Andrea Camilleri, Ήλιος του Αυγούστου, Εκδόσεις Πατάκη.
Μας θυμίζει αρκετά υποθέσεις Κλουζώ, Σέρλοκ Χολμς. Έχει κάτι από Άλφρεντ Χίτσκοκ και Άγκαθα Κρίστι η ατμόσφαιρα του έργου και χοντρικά, μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αστυνομικό μυθιστόρημα». Μια βίλα στην περιοχή της Λίβια που θα φιλοξενούσε τις διακοπές μιας οικογένειας, αποτελεί για τον επιθεωρητή Μοντεαλμπάνο, την αρχή μιας εξαιρετικής περιπέτειας. Ένα μπαούλο το οποίο περιέχει έναν νεκρό, είναι η αρχή ενός μεγάλου μυστηρίου το οποίο ο συγγραφέας έχει πλέξει –από ψυχολογικής πλευράς- υπέροχα.
- William Faulkner, Φως στον Αύγουστο, Εκδόσεις Εξάντας.
O Faulkner είναι από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Το συγγραφικό του ταλέντο, ξεπερνά ίσως και το βραβείο Νόμπελ που κατέκτησε. Το συγκεκριμένο έργο, έχει να μας δώσει πολλές ιδέες που αφορούν την ανθρώπινη φύση και την πραγματικότητα της ζωής. Χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις και αφού ασχολείται αρκετά με την εξαθλίωση την οποία βιώνουν πολλοί άνθρωποι, εστιάζει σε φωτεινές εξαιρέσεις…αυγουστιάτικες. Αν μη τι άλλο, μπορούν να μας δώσουν βάσιμες ελπίδες, όχι μόνο για το καλοκαίρι, κυρίως για την ίδια μας τη ζωή.
- Achille Campanile, Αύγουστο γυναίκα μου δε σε ξέρω, Εκδόσεις Αστάρτη.
Για την εποχή που εκδόθηκε, (1988) είναι ένα εξαιρετικά «προχωρημένο», – από όλες τις απόψεις – μυθιστόρημα. Η ιστορία εξελίσσεται στη Νάπολη όπου και μια παρέα παραθερίζει. Η παρέα, είναι αποφασισμένη να κάνει πράγματα που μόνο στην ταινία Hangover θα έχετε δει! Ο καπετάνιος, όντας μη μεσογειακός τύπος, (αγγλικής εθνικότητας) δίνει για προστασία στους παραθεριστές, ζώνες αγνότητας! Το κακό για την παρέα, είναι οτι τα κλειδιά χάνονται! Δροσερό και αστείο, το έργο του Campanile, μας θυμίζει πως ο Αύγουστος, είναι μήνας που μας φέρνει την επιθυμία να φύγουμε εκτός ορίων! Μας δίνει επίσης ιδέες αλλά και μας φέρνει αναμνήσεις εφηβικών ετών!
Φωτό από: Kloosterteach
