«Τα μεγάλα πνεύματα, αναγνωρίζονται μετά το θάνατό τους». Αυτό είναι που λέμε για κάποιους ανθρώπους που αναγνωρίστηκαν χωρίς να ζήσουν αυτήν την αναγνώριση. Για παράδειγμα, ο Σωκράτης, πού να ήξερε ότι 2.500 χρόνια μετά, θα εξακολουθεί να είναι πρώτη «φίρμα» στην ηθική φιλοσοφία.

Επειδή όλα αυτά τα βαρύγδουπα ρητά όπως αυτό για την αναγνώριση των σπουδαίων ανθρώπων, ακούγονται σα να είναι «κατάρες» ή «ατυχίες», μπορούμε να πούμε το εξής λογικό: Η διαχρονικότητα μηνυμάτων που υπάρχουν στις σελίδες ενός έργου, ξεπερνά τη ζωή του ίδιου του συγγραφέα. Επίσης, δε γράφονται και δεν ακούγονται το ίδιο κάποια πράγματα σε όλες τις εποχές. Ας δούμε μερικά βιβλία που αρχικά, (ακόμη και με βάση πωλήσεις) φαίνονταν ως epic fail , μέχρι και σήμερα, θεωρούνται μνημεία λογοτεχνίας!

Χέρμαν Μέλβιλ, Μόμπι Ντικ

Ο Χέρμαν Μέλβιλ, είναι σήμερα γνωστός γι’ αυτό το σπουδαίο έργο στο οποίο μαθαίνουμε τη θάλασσα, το ταξίδι και την περιπέτεια, αλλά και το άπειρο της ανθρώπινης αλαζονείας, το οποίο πάντα πληρώνεται. Ποιά είναι τα όρια της ανθρώπινης δύναμης απέναντι στη φύση; Διαβάστε το Μόμπι Ντικ! Ωστόσο, όταν ήταν εν ζωή ο Μέλβιλ, δε γινόταν να φανταστεί πως μετά το θάνατό του το βιβλίο θα είχε τέτοια απήχηση στις πωλήσεις. Ο «Μόμπι Ντικ», πούλησε μόλις 3.715 αντίτυπα, όταν άλλα του έργα, είχαν πουλήσει τετραπλάσιο και πενταπλάσιο αριθμό αντιτύπων.

Τζακ Κέρουακ, Στο δρόμο

Από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που μπορεί κανείς διαβάσει. Ο τρόπος γραφής του Κέρουακ είναι συναρπαστικός και η ιστορία, σε κάνει θέλοντας και μη, να αγαπάς τα ταξίδια και τις περιπέτειες. Εδώ, μπορούμε να σκεφτούμε πώς ένιωσε ο Τζακ Κέρουακ όταν 6 εκδότες του αρνήθηκαν να αναλάβουν την έκδοση του βιβλίου του. Μάλιστα, ο Κέρουακ είχε φτάσει στο σημείο να στείλει επιστολή στον μάνατζέρ του ρωτώντας τον γιατί δεν έχουν πειστεί οι εκδότες για το ταλέντο του. Μαζί με το «Δρόμο» του, άλλα 5 βιβλία κατά τη δεκαετία του 1950’ «κάηκαν» από τους εκδότες.

Ουίλιαμ Φώκνερ, Η βουή και η αντάρα

Σήμερα, “Η βουή και η αντάρα” είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του προηγούμενου αιώνα. Όταν ο Φώκνερ ολοκλήρωσε το έργο του, δέχθηκε αρνητικές κριτικές από κριτικούς λογοτεχνίας, τέτοιες που του προκάλεσαν θυμό. Από αντίδραση και από εγωισμό, ο Φώκνερ όπου στεκόταν, έλεγε πως “Η Βουή και η αντάρα”, ήταν το καλύτερο έργο που έχει κάνει και πως τον αδικούν. Οι κριτικοί, λαμβάνοντας υπόψιν και τη συμπεριφορά του Φώκνερ, έκαναν πάρα πολύ καιρό να του αναγνωρίσουν κάποια νουβέλα ως πλούσια περιεχομένου.

Σκοτ Φιτζέραλντ, Ο υπέροχος Γκάτσμπι

Είναι ποτέ δυνατόν ένα αριστούργημα σαν το «Ο υπέροχος Γκάτσμπι», να αντιμετώπισε προβλήματα έκδοσης και να απέσπασε κακές κριτικές; Βεβαίως και γίνεται. Όντως, είναι να απορεί κανείς. Παρόλα αυτά, πρέπει να έχουμε υπόψιν μας πάντα δύο παράγοντες. Ο ένας είναι ο χρόνος που ολοκληρώθηκε ένα έργο και η εποχή του. Ο δεύτερος, είναι διαχρονικός. Αρκετοί κριτικοί λογοτεχνίας, είναι υπέρ του δέοντος αυστηροί. Έτσι λοιπόν, «Ο υπέροχος Γκάτσμπι», περίμενε πολλές δεκαετίες για να δικαιωθεί ως προς την αξία που του αναλογούσε και στην αρχή είχε πολύ χαμηλές πωλήσεις.

Φραντς Κάφκα, Η Μεταμόρφωση

Χωρίς καμία υπερβολή, ο Κάφκα μπορεί να μπει στη λίστα εκείνων των προσωπικοτήτων της πένας που ήταν ερχόμενες από το μέλλον. Ο Κάφκα, έμοιαζε σε χαρακτήρα με τον Πόε. Αρκετά σκοτεινός, δυσνόητος και πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Είχε λοιπόν, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ήθελαν οι εκδότες και οι κριτικοί για να του κάνουν τη ζωή δύσκολη! Τα περισσότερα έργα του, μοιάζουν με «αινίγματα». Έτσι είναι και η περίφημη “Μεταμόρφωση”. Αντίθετα με το ”Η βουή και τη αντάρα” του Φώκνερ, ο ίδιος ο Κάφκα, έτρεφε αρνητική στάση απέναντι στη «Μεταμόρφωση», λέγοντας πως ήταν κακό έργο. Παρόλα αυτά, όλα του τα έργα, αναγνωρίσθηκαν μετά το θάνατό του κυρίως στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Σήμερα, θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους συγγραφείς.