Θέλω, μπορώ και κάνω. Τα ρήματα αυτά, είναι τα σημαντικότερα για την ανθρώπινη γλώσσα. Είναι αυτά που τελικά μας καθορίζουν. Γιατί όμως; Γιατί αντανακλούν τις επιθυμίες μας, τις ικανότητές μας και τελικά, τις πράξεις μας! Όνειρα, δυνατότητες και βιώματα! Αυτό, είναι ο άνθρωπος. Από αυτά τα τρία ρήματα (θέλω, μπορώ, κάνω) το ενάμιση από αυτά, ανήκει στη θεωρία (το θέλω και κατά το ήμισυ το μπορώ) και το άλλο ενάμιση, (πάλι, το μπορώ κατά το ήμισυ και το κάνω) στην πράξη. Μήπως τελικά είμαστε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι όταν γινόμαστε η γέφυρα ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη;

Πριν συναντήσουμε τον… ξενοδόχο.

Αρκετοί άνθρωποι που είναι περισσότερο «κυνικοί», λένε πως «τα όνειρα και οι ελπίδες, είναι δωρεάν». Πολύ σωστά! Μας αρέσουν τα δώρα, έτσι δεν είναι; Οι επιθυμίες δεν είναι καλές ούτε κακές, είναι σίγουρα ατελείωτες και αμέτρητες! Εδώ, μπαίνει στη μέση η επιλογή. Πρέπει να επιλέξουμε ποιές από αυτές τις επιθυμίες πρέπει να ικανοποιήσουμε πρώτες και βέβαια, να δούμε ποιές από αυτές γίνονται ευκολότερα και ποιές δυσκολότερα. Επομένως, τα όνειρα και οι επιθυμίες είναι δωρεάν μόνο όταν δίνονται σαν «δείγμα δωρεάν». Μετά, γίνονται απότομα «ακριβές»! Σκοπός λοιπόν είναι να ονειρευόμαστε λογαριάζοντας …μαζί με τον ξενοδόχο… Ποιός μπορεί να είναι ο ξενοδόχος;

Ο κόσμος της ικανότητας.

Οι ικανότητες, είναι αυτές που μας διακρίνουν σε μεγάλο βαθμό από τους άλλους ανθρώπους. Είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουμε αντιληφθεί πως δεν υπάρχει «ικανός» και «ανίκανος». Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανότεροι σε κάτι και όχι ικανοί σε κάτι άλλο. Επομένως, είμαστε όλοι ικανοί. Πιο πάνω, είπαμε ότι οι ικανότητες έχουν μια θεωρητική μορφή και μια πρακτική. Υπάρχουν ικανότητες που νομίζουμε ότι έχουμε ή που θα θέλαμε να έχουμε και ικανότητες που επιβεβαιώνονται στην πράξη. Το «όλα τα μπορούμε», ισχύει αλλά εν μέρει! Επιτυχία και εσωτερική ικανοποίηση όμως, πότε έχουμε;

Όταν το «θέλω» γίνεται «μπορώ», τότε είναι που βιώνουμε μια υπέροχη στιγμή. Όταν οι δυνατότητες υποκλίνονται στις επιθυμίες μας και στα όνειρά μας, τότε νιώθουμε ικανοποιημένοι. Αντίθετα, νιώθουμε δυσάρεστα όταν μας έχει γίνει εμμονή να πετύχουμε κάτι στο οποίο, δεν είμαστε επαρκείς.

Θέλοντας και… κάνοντας.

Έχουμε αναρωτηθεί πολλές φορές, γιατί, ενώ έχουμε γνωρίσει ανθρώπους με υπέροχες ιδέες, επιθυμίες και δυνατότητες, πώς τελικά αυτοί δεν είναι ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι; Η απάντηση είναι πολύ απλή και δεν έχει να κάνει με την «τύχη». Στην ανθρώπινη ζωή, υπάρχει μια σειρά. Πρώτα έρχεται ένας στόχος, ένα όνειρο, τελικά, μια επιθυμία. Μετά, βλέπουμε και εξετάζουμε αν έχουμε τις ικανότητες, τελοσπάντων πώς γίνεται να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Τελικά, έρχεται το πιο κρίσιμο στάδιο. Η εφαρμογή και υλοποίηση. Κατά την εφαρμογή, έρχεται η ώρα τις αλήθειας! Εκεί φαίνεται η ικανότητα και η θέληση στην πράξη και πώς αυτές μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά. Τα «λόγια», αποκτούν την ανάγκη να γίνουν «έργα» και τελικά όλα όσα θέλουμε και μπορούμε, δοκιμάζονται στη φάση της υλοποίησης.

Πολλοί άνθρωποι, δε βρίσκουν μεγάλη χαρά σε αυτή τη διαδικασία. Είναι μια διαδικασία επίπονη, με πολλές δοκιμασίες. Όταν τα παρατούν, λένε «τελικά δεν το μπορούσα αυτό, ή δεν το ήθελα τόσο πολύ». Αυτό, δεν είναι όμως το αρνητικό σενάριο! Κακό θα είναι, να μπορείς χωρίς να θέλεις. Εν τέλει, η θέληση η αληθινή, φαίνεται στο στάδιο της πράξης. «Θα κάνω ισχυρή προετοιμασία έτσι ώστε να αποκτήσω προσόντα που είναι απαραίτητα στη δουλειά των ονείρων μου». Η φάση της υλοποίησης έχει το δικό της «βλέποντας και κάνοντας». Στην πράξη φαίνονται το «θέλω» και το «μπορώ».

Φωτό από: www.cimalpes.fr