Ο Αφροαμερικανός ηγέτης, έφερε τα πάνω-κάτω στις ΗΠΑ σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Σήμερα, μπορούν όλοι να μιλούν για «δικαιώματα» και «ισότητα». Την εποχή όμως που εξέφρασε τον πύρινο και ζωντανό λόγο του ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, δεν ήταν τόσο εύκολο. Αν μη τι άλλο, το παραπάνω απόφθεγμα, είναι λουσμένο με αλήθεια και έχει περιέχει λόγια που ο συγκεκριμένος, τα έκανε πράξη. Έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε σε αυτήν τη ζωή, όμως ποιό είναι αυτό που μας έλκει; Για ποιό πράγμα αναπνέουμε και ζούμε;

Βρες το.

Αυτοί που έχουν βρει εκείνο το «πάθος», είναι χαρούμενοι. Απλά, ζουν μαζί με αυτό και περιμένουν ήρεμα να δουν πού θα τους οδηγήσει. Κάποιοι άλλοι, είτε το αγνόησαν, είτε το θυσίασαν για το «πρέπει», είτε δεν έκατσαν να το ψάξουν. Από αυτούς που δεν το έψαξαν, κάποιοι αρχίζουν και το ψάχνουν γιατί ο χρόνος κύλησε και τους ήρθε η ερώτηση «τι κάνω εδώ πέρα;». Κάποιοι άλλοι, περιμένουν απλά…να τους έρθει. Αποκλείεται να έρθει μόνο του, ειδικά αν το έχεις αγνοήσει για καιρό. Αν εσύ για καιρό τηλεφωνείς σε άνθρωπο που τον θεωρούσες φίλο και σε αγνοεί, όταν κάποια στιγμή σε θυμηθεί, θα αντιδρούσες σα να μη συνέβη τίποτε; Αξίζει τον κόπο το ψάξιμο αυτό. Είναι ζήτημα κυρίως ζωής. Για τον Λούθερ Κίνγκ, ήταν και θανάτου.

Αν υπάρχει δρόμος, υπάρχει σίγουρα πορεία.

Τα λόγια χάνουν την αξία τους όσο περισσότεροι τα λένε. «Θέληση να υπάρχει και ο τρόπος θα βρεθεί». Να κάτι πολύ ακριβό, που όλοι το λένε, ανεξάρτητα αν δεν το κάνουν. Ποιό είναι αυτό που είναι τόσο διαφορετικό πάνω μας και που δε γίνεται να το συναντήσεις σε άλλον; Αυτό για το οποίο, είσαι «φτιαγμένος» για να υπάρχεις. Άλλοι το λένε «κλίση», άλλοι το λένε «ταλέντο», άλλοι το λένε «σκοπό ζωής». Δεν έχει και πολύ σημασία το όνομα, σημασία έχει η ουσία. Ποιός είναι ο δρόμος που δε βαριέσαι να περπατάς; Ποιό είναι εκείνο το πράγμα με το οποίο έρχεσαι σε τριβή μαζί του και αντί να σε φθείρει σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο «φρέσκος»;

Χωρίς αυτό το χρώμα, δε θα θελες να ζωγραφίσεις.

Το να είσαι διαλλακτικός, δεν είναι κάτι κακό, όμως είμαι σίγουρος πως δεν πολυσυμπαθείς όσους λένε πως όλα τους αρέσουν το ίδιο… Όσους είναι βολικοί με καθημερινά πράγματα τους θαυμάζεις αλλά απομακρύνεσαι από εκείνους όταν σου πουν πως είναι ευχαριστημένοι με οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Αν κάτι το αγαπάς τόσο πολύ, το πάθος που σου δίνει σε ανταμοιβή, σε κυριεύει. Δεν είναι το ίδιο με τίποτε άλλο και δεν πρέπει να είναι. Αυτό για το οποίο νιώθεις πως ζεις και αναπνέεις, σε οδηγεί στις υπερβάσεις. Είναι το όχημα για να δεις τα όριά σου. Αν όλα σου άρεσαν το ίδιο, για κανένα από αυτά, δε θα έκανες θυσίες, δε θα δεχόσουν την πίκρα και τις δυσκολίες. Οι ζωγράφοι, έχουν πάντα αδυναμία σε ένα χρώμα. Χωρίς αυτό, δε ζωγραφίζουν. Έτσι λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς αυτό που αγαπούν, δεν έχουν νόημα ύπαρξης. Αισθάνονται «ουδέτεροι»…

Φωτό από: www.pinterest.com