Τα περισσότερα λογοτεχνικά βιβλία που έχουν μια ιστορία η οποία εκτυλίσσεται με την ώθηση των διαπροσωπικών σχέσεων, εμπεριέχουν χαρακτήρες που αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα των ανθρώπων που μπορείς να συναντήσεις σε μια κοινωνία. Μια ξεχωριστή κατηγορία χαρακτήρων που φαίνονται ως «αναίσθητοι» και «κτηνώδεις», αλλά παρόλα αυτά, συνειδητοποιημένοι «κακοί». Σε έργα που κυριαρχεί η αγωνία και η αγριότητα, τους συναντάμε συχνά. Ας δούμε μερικούς!
1. Τζόσεφ Κ στη «Δίκη» του Φ. Κάφκα.
Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι. Κατά αυτόν τον τρόπο και αν αλλάξουμε λίγο αυτή τη φράση της λαϊκής σοφίας, μπορούμε να πούμε: «Δείξε μου τί άνθρωπος είσαι να σου πω τί συγγραφέας είσαι». Ο Κάφκα, αν χαρακτηριστεί ως «παράξενος» ή «ιδιότροπος» τότε και οι δύο έννοιες χάνουν την αξία τους! Ο Κάφκα είναι κάτι παραπάνω από αυτά και εδώ που τα λέμε, γενικά είναι κάτι παραπάνω…Ο Τζόζεφ Κ λοιπόν, όταν συλλαμβάνεται για κάποιο ανεξιχνίαστο έγκλημα, ψάχνει το λόγο για τον οποίο συνελήφθη, πώς τα στοιχεία οδήγησαν τους αστυνομικούς σε αυτόν. Ο τρόπος που αποστασιοποιείται από τα γεγονότα, περιορίζοντας τα συναισθήματά του, είναι άξιος απορίας αν σκεφτούμε πως βαδίζει στην πορεία του τέλους του.
2. Λίσμπεθ Σάλαντερ στο «Κορίτσι με τα τατουάζ» του Στίγκ Λάρσον.
Ψυχολογικό θρίλερ από τα λίγα. Η Σκανδιναβική λογοτεχνία, έχει αρχίσει και αποκτά ολοένα και περισσότερους θαυμαστές. Η Λίσμπεθ Σάλαντερ, έχει επιφορτιστεί από τον Λάρσον, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την κάνουν άτομο-ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να σκάσει πάνω στον οποιονδήποτε της φερθεί όπως έχει συνηθίσει. Ως θύμα δηλαδή. Ορφανή, με πολύ άσχημα παιδικά χρόνια, εκδικητική, σεξουαλικά κακοποιημένη αλλά και πανέξυπνη, η Λίσμπεθ δε μιλάει πολύ, αλλά αυτή της η εσωστρέφεια είναι επικίνδυνη για όποιον δεν της δείξει αυτό που της έχει λείψει. Ανθρωπιά.
3. Ρόντιον Ρασκόνλικοφ στο «Έγκλημα και Τιμωρία» του Φίοντορ Ντοστογέφσκι.
Μέσα στα 10 αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Απόλυτα διδακτικό, καθαρά ψυχολογικό που βοηθάει τον αναγνώστη να αναρωτηθεί το «τί είναι το ηθικό;». Ο Ρόντιον Ρασκόνλικοφ, αποτελεί έναν αλαζόνα άνθρωπο ο οποίος θεωρεί ότι οι νόμοι και κάθε χρηστό ήθος και έθιμο, αφορούν μόνο τους «περιττούς» και την πλειοψηφία η οποία είναι καταδικασμένη στη μετριότητα. Μια ισχυρή και ανώτερη ράτσα ανθρώπων η οποία μπορεί και πρέπει να επιβάλλεται σε οποιονδήποτε θεωρεί κατώτερο, αποτελεί την κοσμοθεωρία του και τον τρόπο ζωής του. Όσοι αγαπάτε το σινεμά, παρόμοιες απόψεις φέρουν οι Μπράντον και Φίλιπ στην ταινία του Χίτσκοκ, «η Θηλιά».
4. Λόρδος Χένρι στο «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέϋ του Όσκαρ Ουάϊλντ.
Όταν η λογοτεχνία συναντά τη θεατρικότητα και την ψυχολογία. Το μεγαλύτερο αριστούργημα από όλα τα αριστουργήματα του εκκεντρικού Ιρλανδού καλλιτέχνη, συζητά το θέμα της αισθητικής και την πραγματική αξία της ομορφιάς. Ο Λόρδος Χένρι, αντιπροσωπεύει έναν κλασικό νεαρό της αγγλικής ελίτ της Βικτωριανής εποχής και αναζητά συνεχώς ηδονές, παραβλέποντας συνειδητά τις νόρμες και τους κανόνες της κοινωνίας, επαναπροσδιορίζοντας κάποιες αξίες. Συμφωνεί με αξίες όπως «Ο μόνος τρόπος για να αποφύγεις έναν πειρασμό, είναι να υποκύψεις σε αυτόν» και «Η ομορφιά είναι ανώτερη από την ευφυία γιατί η πρώτη, είναι αυταπόδεικτη». Ο Λόρδος Χένρι, είναι μια περσόνα αρκετά εκκεντρική, όπως ο δημιουργός της…
5. Αουρελιάνο Μπουέντια στο «Εκατό χρόνια Μοναξιάς» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ.
Σπουδαίο έργο που δωρίζει εξίσου σπουδαία μηνύματα στον αναγνώστη του. Ο Αουρελιάνο Μπουεντία, είναι ένας άνθρωπος που εύκολα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως διχασμένη προσωπικότητα. Ένας βάρβαρος εαυτός, που δε δίνει ιδιαίτερη αξία στη ζωή των άλλων, μαζί με έναν εαυτό καλλιτέχνη που επιδίδεται σε «έργα ειρήνης», συνυπάρχουν κάτω από τη στέγη μιας αψυχολόγητης προσωπικότητας. Με πολλές διαφορές και τηρώντας τις αναλογίες, σε πολλές περιπτώσεις μας θυμίζει τον Καλλιγούλα και το Νέρωνα, ο Μπουέντια, αποτελεί από μόνος του μια κατηγορία χαρακτήρα. Ένας χαρακτήρας που μόνο απαρατήρητος δεν μπορεί να περάσει.
Οι υπερβολικές ιδιότητες που δίνονται σε αυτού του τύπου τους χαρακτήρες, έχουν κυρίως αποκαλυπτική αξία. Οι συγγραφείς δημιουργούν χαρακτήρες οι οποίοι πράττουν αυτό που σκέφτονται και έτσι αναδεικνύουν τον αληθινό τους εαυτό. Πολλές είναι οι φορές, που οι χαρακτήρες υποκύπτουν στα διδακτικά μηνύματα που θέλει ο δημιουργός να περάσει στον αναγνώστη, όπως στο «Έγκλημα και Τιμωρία». Τέλος, υπάρχουν φορές που ο ίδιος ο συγγραφέας προσπαθεί να «αυτοθεραπεύσει» το άλλο του «εγώ» και φοράει τα ρούχα του ίδιου του χαρακτήρα. Εκκεντικές και μυστηριώδεις χαρακτήρες που μας κάνουν να σκεφτόμαστε ξανά και ξανά την ανθρώπινη φύση!
Φωτό από: www.quotepaty.com
