Για να γίνει κανείς συγγραφέας, χρειάζεται να εκφράζεται με την ελευθερία που του επιτρέπει να δημιουργήσει. Η μοναχική διαδικασία γραφής, κάνει τους συγγραφείς πιο “ελεύθερους” με τον εαυτό τους και έτσι αποκτούν παράξενες και εκκεντρικές συνήθειες που, ειδικά στην περίπτωση των διάσημων συγγραφέων, παίρνει χρόνια για να αποκαλυφθούν και να τις μάθουμε! Ας δούμε παράξενες συνήθειες ανθρώπων της πένας!
Έρνεστ Χέμινγουέϊ ο…κρύος!
Ο Χέμινγουέϊ, ήταν γεμάτος ιδιοτροπίες οι οποίες μία-μία εκδηλώνονταν, ειδικά όταν το έτσουζε λιγάκι παραπάνω, καθώς είχε αδυναμία στο ποτό. Μόνο που βρέθηκε στη λίστα του Χούβερ και των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ ως ύποπτος συνεργάτης της – τότε – Σοβιετικής Ένωσης, καταλαβαίνετε για τι ενδιαφέρουσα και εκκεντρική προσωπικότητα μιλάμε! Ο Χέμινγούεϊ, είχε όμως τεράστια ευαισθησία στη ζέστη! Αυτή η ευαισθησία, τον έκανε να σηκώνεται να γράψει πρωί-πρωί για να αποφύγει τη ζέστη. Με τη ζέστη, έπαυε να λειτουργεί το τρομερό του μυαλό!
Ο Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ και τα …χαρτάκια.
Ο Ναμπόκοφ μολονότι είναι πασίγνωστος, είχε την ατυχία, λόγω καταγωγής, να συγκρίνεται με Ντοστογιέφσκι, Τσέχωφ και Τολστόϊ και ας μην έμοιαζε το ύφος του με κανενός από αυτούς. Ο Ναμπόκοφ, φαίνεται πως είχε δικό του, ξεχωριστό τελετουργικό συγγραφής! Έγραφε σε χαρτί που είχε στην ουσία μέγεθος κάρτας. Και πώς προφύλασσε τις κάρτες για να μην τις χάσει; Τις αριθμούσε και τις φύλαγε σε ένα μπαουλάκι…Πάνω από αυτές, το μολύβι με τη γόμα! Σε μεγάλες σελίδες, δεν μπορούσε να γράψει. Μόνο σε μικρά χαρτιά! Παρόλα αυτά, αυτά τα χαρτιά, έμειναν στην ιστορία μόλις πέρασαν στη φάση της βιβλιοδεσίας!
Τόμας Γουλφ με… ιδεοψυχαναγκασμό!
Ο πασίγνωστος συγγραφέας του «Γύρνα σπίτι άγγελέ μου», είχε και αυτός τη δική του εκκεντρικότητα, η οποία αφορούσε τη διαδικασία συγγραφής που προτιμούσε να ακολουθεί! Είπαμε, για τους συγγραφείς, η συγγραφή είναι μια προσωπική ιεροτελεστία. Ο Γουλφ λοιπόν, φαίνεται πως είχε μια μανία με το νούμερο 10. Ήθελε να το βλέπει κάθε μέρα όταν μετρούσε τις σελίδες που έγραφε. Έπρεπε να είναι 10. Αν τις τελείωνε γρήγορα, τότε την επόμενη μέρα πάλι. Κάθε μέρα, δέκα σελίδες! Δεν τελειώνει εδώ όμως η ιδιοτροπία του… Η γραφομηχανή του, ήταν τοποθετημένη σε ένα χαμηλό ψυγείο… Ήταν ψηλός, βλέπετε, και το τραπέζι, δεν τον βόλευε!
Tρούμαν Καπότε, ο …χαλαρός.
Ο Τρούμαν Καπότε πάλι, όταν έγραφε, είχε άλλες παραξενιές. Ή θα κρατούσε ένα ποτήρι ισπανικό κρασί στο ένα χέρι και με το άλλο, θα έγραφε, ή θα κρατούσε καφέ και θα κάπνιζε τσιγάρο, ανάλογα αν ήταν πρωί ή βράδυ. Ωραία, και; Πού είναι το περίεργο; Οτι ο Τρούμαν Καπότε, δεν μπόρεσε και ως εκ τούτου, δε χρειάστηκε ποτέ, να γράψει πάνω σε γραφείο! Ξαπλωμένος συνέχεια στον καναπέ! Όσο άβολο και αν μας φαίνεται να γράφεις με μολύβι ξαπλωμένος ενώ ταυτόχρονα να κρατάς κούπα ή ποτήρι, έτσι έγραφε ο Τρούμαν Καπότε, ο οποίος αυτοσαρκαζόταν λέγοντας πως είχε «οριζόντιο ύφος γραφής», λόγω της στάσης του σώματός του!
Ουίλιαμ Φώκνερ, ο… πότης.
Αν και είναι κυρίως ίδιον των στιχουργών και των μουσικών, ο Φώκνερ έμοιαζε πολύ στον Τσαρλς Μπουκόφσκι. Έπινε πολύ. Έπινε όμως και κατά τη διάρκεια που έγραφε. Πάνω από δύο ώρες την ημέρα, τις ανάλωνε στο ποτό. Με αυτόν τον τρόπο, ένιωθε οτι κατεβάζει καλές ιδέες. Ποτό όμως, όχι ό,τι νάναι. Μόνο ουίσκι. Μαζί με τον φίλο του τον Σέργουντ Άντερσον (που λένε πως επηρέασε τον Φώκνερ για να αρχίσει την κακή αυτή συνήθεια) έπιναν και συζητούσαν τα έργα του ενώ μετά πάλι με τη συνοδεία ουίσκι, συνέχιζε ο Φώκνερ τα κεφάλαιά του! Στα μοναδικά του έργα πάντως, δε φαίνεται αυτή η κακή συνήθεια!
Φωτό από: cathyday.com
