Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

Να φεύγεις από ό,τι σε σφίγγει και δεν μπορείς να πάρεις ανάσα…

Mια μέρα ξυπνάς και ξυπνάει και το μέσα σου…

Σαν να ξέσπασε φωτιά μέσα στο κεφάλι σου και μέσα από τις στάχτες σου ξαναγεννήθηκες.

Και αναρωτιέσαι που ήσουν χαμένη τόσο καιρό, αναρωτιέσαι αν έκανες ποτέ κάτι για να είσαι εσύ καλά.

Ένα ξέρω μόνο. Πως κάποια στιγμή της ζωής μας το «εγώ» μας χάνεται κάτω από τα σκεπάσματα. Χάνεται μέσα στο πλήθος. Και αν χαθείς μέσα στο πλήθος αυτό σε κατασπαράζει, σε πνίγει.

Και κάθε μέρα πιάνεις τον εαυτό σου να μιλάει με αυτό το ξεχασμένο «εγώ» λέγοντας ξανά και ξανά τις ίδιες εκφράσεις.

Προσπαθείς να καταλάβεις πού έχασες τον δρόμο και άφησες τον εαυτό σου να μαραζώσει. Μαράζωσες από συναισθήματα και κάνεις τα πάντα μηχανικά.

Κάνεις τα πάντα για να μην πληγώσεις τους άλλους και εσύ μένεις κενή και στέκεσαι σε ένα σταυροδρόμι μη ξέροντας ποιον δρόμο να πάρεις, έχεις κολλήσει.

Και απλά κοιτάς και χάνεσαι και δείχνεις τόσο τέλεια μέσα σε όλο αυτό το πλήθος που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως μέσα σου πεθαίνεις για το κάτι διαφορετικό.

Τι περιμένεις; Φοβάσαι;

Ε λοιπόν, να μην φοβάσαι. Να φοβάσαι να μένεις εκεί. Μέσα σε εκείνη τη «ζώνη ασφαλείας» που σε σφίγγει και δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και που ξέρεις πως είναι στο χέρι σου να τη λύσεις. Να τη λύσεις και να δεις αυτά τα απλά, καθημερινά και τόσο όμορφα πράγματα που μέχρι τώρα αγνοούσες.

Και να είσαι σίγουρη πως μόνο όταν εσύ θα πιστέψεις στον εαυτό σου, θα βρεις το μονοπάτι που θα σε κάνει να τρέξεις και να ανοίξεις φτερά.

Και τότε θα πετάξεις ελεύθερη.

Ειρήνη Αγγελίδη

Πηγή:  awaken / eirinika.gr

Φωτό από: pawel szvmanski / Unsplash

 

Fashion & Lifestyle Blog WordPress Theme
© 2024 Streetstyle. All Rights Reserved.

Sign Up to Our Newsletter

Be the first to know the latest updates