Δε λέω ότι είμαι η πιο υπομονετική μητέρα στον κόσμο, αλλά δεν παύει να είναι ένας από τους βασικούς μου στόχους. Κάθε γονιός χάνει την υπομονή του κάποια στιγμή. Συμβαίνει. Μαμάδες και μπαμπάδες, δεν είμαστε άγγελοι – όλοι μας μπορεί να θυμώσουμε και να χάσουμε τον έλεγχο.
Την υπομονή όμως μπορούμε να την αναπτύξουμε με τον καιρό. Είναι μια συνήθεια, και όπως κάθε συνήθεια, απλά χρειάζεται να επικεντρωθούμε σε αυτή. Παρακάτω είναι μια λίστα με 10 συμβουλές και μεθόδους που θα σε βοηθήσουν να γίνεις πιο υπομονετικός γονιός (κάποιες τις έχω καταφέρει, με κάποιες πειραματίζομαι):
Μέτρα ως το 10.
Αυτό πραγματικά δουλεύει. Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να αρχίζει να νευριάζει, σταμάτα. Μέτρα αργά ως το 10, από μέσα σου. Όταν τελειώσεις το μέτρημα, εκείνη η πρώτη αντίδραση που είχες να φωνάξεις δε θα είναι ίδια. Από την άλλη, αν κάνεις το μέτρημα δυνατά, το πιθανότερο είναι ότι τα παιδιά σου θα αρχίσουν να τρέχουν μακριά.
Πάρε βαθιές ανάσες.
Αυτό, σε συνδυασμό με το παραπάνω, έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Μέτρα ως το 10, και μετά πάρε τρεις βαθιές ανάσες, αργά. Κι άσε το θυμό να βγει από μέσα σου με κάθε αναπνοή.
Κάνε γραμμούλες.
Ναι, σαν αυτές που κάνουν οι φυλακισμένοι στον τοίχο για να μετράνε τις μέρες. Για να μπορέσεις να ελέγξεις μια στιγμή που ανεβαίνουν οι τόνοι, πρέπει πρώτα να είσαι σε θέση να την αναγνωρίσεις. Έχε μαζί σου ένα χαρτί κι ένα στυλό,
και τράβα μια γραμμή κάθε φορά που νιώθεις έτσι. Μάλιστα, αυτή είναι μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους να ελέγχεις μια παρόρμηση ή το θυμό σου. Μπορεί να φαίνεται περιττό, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό σαν πρώτο βήμα για να καταλάβεις κι εσύ ο ίδιος κάθε πότε συμβαίνει.
Προσποιήσου ότι κάποιος σας βλέπει.
Δε θυμάμαι που το είχα διαβάσει αυτό, αλλά πιάνει. Προσποιήσου ότι υπάρχει κοινό μπροστά σας. Είναι λιγότερο πιθανό να παραφερθείς στα παιδιά σου αν κάποιος είναι εκεί και βλέπει τις κινήσεις σου.
Τι θα έκανε η μαμά σου;
Η δική μου μαμά είναι από τους πιο υπομονετικούς ανθρώπους που έχω δει. Έτσι, όταν πιάνω τον εαυτό μου να ξεφεύγει από τα όρια, σκέφτομαι “πώς θα το χειριζόταν εκείνη;” Χρησιμοποιώντας ένα υπόδειγμα ηρεμίας – οποιοδήποτε λειτουργεί για σένα, όχι απαραίτητα τη μαμά μου! – μπορείς να αλλάξεις τη συμπεριφορά σου σε πιο θετική.
Πού μπορεί να βοηθήσει αυτό;
Όταν πάω να πω κάτι στη μικρή και θυμάμαι αυτή τη συμβουλή, ρωτάω τον εαυτό μου “πού θα τη βοηθήσει αυτό;” Είναι σαν να με ταρακουνάει και με βοηθά να εστιάσω στο τι είναι σημαντικό τελικά. Το να φωνάζεις ή να θυμώνεις σπάνια βοηθάει την κατάσταση.
Κάνε ένα διάλειμμα.
Κάποιες φορές είναι καλύτερα να απομακρυνθείς από το περιστατικό για λίγα λεπτά. Κάνε ένα διάλειμμα για 5-10 λεπτά, άσε τον εαυτό σου να ηρεμήσει, σκέψου τι θα πεις, τι θα κάνεις και ποια είναι η καλύτερη λύση, και γύρνα ήρεμος να λύσεις το θέμα.
Δίδαξε τα παιδιά.
Κι αυτό είναι κάτι που με βοηθάει πολύ. Θυμίζω στον εαυτό μου ότι τα παιδιά είναι παιδιά – δεν είναι τέλεια, δεν ξέρουν πώς να κάνουν το καθετί, και έχουν πολλά να μάθουν. Είμαι η δασκάλα της μικρής. Πρέπει να είμαι υπομονετική, και να της διδάξω πώς να κάνει πράγματα. Ακόμα κι αν έχω προσπαθήσει να τη διδάξω κάτι 10 φορές μέχρι τώρα, μπορεί να χρειάζεται μια εντέκατη φορά. Να θυμάσαι άλλωστε ότι κι εμείς δε μαθαίνουμε τα πάντα με την πρώτη. Βρες καινούριους τρόπους να διδάξεις κάτι στα παιδιά σου, και είναι πιο πιθανό ότι έτσι θα το πετύχεις.
Κάντο εικόνα.
Αυτό δουλεύει καλύτερα αν το κάνεις πριν έρθει η στιγμή που έχεις νεύρα και θα κληθείς να χειριστείς την κατάσταση. Καλύτερα από πριν, κάποια στιγμή που είσαι μόνος σου και ήρεμος. Σκέψου πώς θα ήθελες να αντιδράσεις την επόμενη φορά που το παιδί σου κάνει κάτι που συνήθως σε τρελαίνει, και οπτικοποίησέ το. Δες την εικόνα: πώς χειρίζεσαι την κατάσταση; Πώς φαίνεσαι στο παιδί; Τι του λες; Πώς αντιδρά το παιδί σου; Πώς βοηθάει όλο αυτό τη σχέση σας; Σκέψου όλα αυτά, κάνε εικόνα την τέλεια λύση, και όταν έρθει η στιγμή και γίνει κάποιο τέτοιο περιστατικό, προσπάθησε να το χειριστείς με αυτό τον τρόπο.
Απλά χαμογέλα.
Κάποιες φορές απλά πρέπει να θυμίζουμε στον εαυτό μας ότι κανείς δεν είναι τέλειος, ότι θα έπρεπε να διασκεδάζουμε αυτή τη στιγμή με τα παιδιά μας, και ότι το θέμα είναι η ζωή να έχει πλάκα. Χαμογέλα! Δεν πιάνει πάντα, αλλά είναι καλό να το θυμίζεις στον εαυτό σου πού και πού.
Και μια έξτρα συμβουλή (bonus!): απλά αγάπα τα παιδιά σου.
Αντί να αντιδράς με θυμό, μάθε στον εαυτό σου να αντιδρά με αγάπη. Το παιδί σου έχυσε κάτι, ή το δωμάτιο του είναι μέσα στην ακαταστασία, ή έσπασε ένα βάζο που ήταν οικογενειακό κειμήλιο; Σου φωνάζει, ή έμπλεξε σε φασαρία στο σχολείο; Κοίτα να αντιδράσεις με αγάπη. Είναι η καλύτερη λύση.
Βούλα Σούφη
Πηγή: zenhabits.gr / eirinika.gr
