Υπάρχει άνθρωπος που μέσα του, κάποιες φορές, δεν αναγνωρίζει ή δεν “ακούει” μια φωνούλα, όχι και τόσο καλοπροαίρετη ή ήρεμη;

Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει αισθανθεί ποτέ του μια τάση, μια ορμή να τα διαλύσει όλα;

Αν απαντάτε σε αυτά τα ερωτήματα αρνητικά, πώς ζητάτε από το παιδί σας – ειδικά αν είναι μικρό – να μην καταστρέφει τα παιχνίδια του;

Η καταστροφή των παιχνιδιών είναι ένας τρόπος εκτόνωσης της φυσικής επιθετικότητας του παιδιού.

Μέσα από αυτόν, το παιδί σταδιακά αποκτά τον έλεγχο του θυμού ή της επιθετικότητάς του και μαθαίνει να ζυγίζει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της καταστροφής (εφόσον βέβαια, τα παιχνίδια που καταστρέφει δεν αντικαθίστανται από τους γονείς του).

Ακόμη, η καταστροφή των παιχνιδιών αποτελεί ένα ασυνείδητο τρόπο του παιδιού να απαντήσει στα ερωτήματά του για τη γέννηση, τη ζωή ή το θάνατο. Έτσι, το παιδί συχνά θα σκίσει την κοιλιά μιας κούκλας του, μόνο και μόνο για να δει τι έχει μέσα ή θα θάψει ένα παιχνίδι του μέσα στην άμμο.

Είναι πολύ σημαντικό να θυμάστε αυτά τα κρυμμένα μηνύματα, όταν το παιδί σας καταστρέφει τα παιχνίδια του. Έτσι, θα μπορέσετε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας πιο εύκολα.

Παράλληλα, είναι σημαντικό να παρηγορήσετε το παιδί σας, στην περίπτωση που απογοητευτεί από το αποτέλεσμα του παιχνιδιού του.

Σκεφτείτε πως το παιδί σας βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση και εξερεύνηση του κόσμου και έτσι, μερικές φορές αυτός μπορεί να το απογοητεύσει.

Όμως, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση δεν θα σας πρότεινα να αντικαταστήσετε το κατεστραμμένο παιχνίδι. Το παιχνίδι αυτό έχει περισσότερα πλεονεκτήματα από ό,τι μειονεκτήματα για την ανατροφή του παιδιού σας.

Πρώτα από όλα, εντάσσει το παιδί με έμμεσο και ασφαλή τρόπο στη διαδικασία της αποδοχής του μη αναστρέψιμου (το παιχνίδι έχει πια τελειώσει- δεν μπορεί να αλλάξει) και του μη πραγματοποιήσιμου (η θέλησή του να το αντικαταστήσει δεν αρκεί), που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα συναντήσει στη ζωή του.

Ακόμη, το βοηθάει να αποκωδικοποιήσει καλύτερα τους κανόνες, καθώς η ανάμνηση από τη συνέπεια της πράξης του (το παιχνίδι που χάλασε δεν μπορεί να του προσφέρει την ίδια ευχαρίστηση) θα γίνει το κίνητρο του για να προσέχει τα υπόλοιπα παιχνίδια του στο μέλλον.

Επιπλέον, το κατεστραμμένο παιχνίδι αντιπαραβάλλεται με τα υπόλοιπα παιχνίδια του και ασυνείδητα γίνεται ένα όχημα που οδηγεί το παιδί στην αγάπη για τη δημιουργία, την υγεία και την ομορφιά. Γιατί το παιδί συνήθως επιλέγει τα άλλα παιχνίδια, ακόμη κι αν αυτά ξαναμπούν (επειδή το παιδί το χρειάζεται) στον “κύκλο  της καταστροφής”.

Τέλος, όταν η “ζημιά” που το παιχνίδι έχει υποστεί δεν είναι πολύ μεγάλη, γίνεται αυτό ένας τρόπος εξάσκησης του παιδιού στην επανόρθωση και την αποδοχή.

Για παράδειγμα, ένα αρκουδάκι με ένα πόδι σε γύψο ή μια δυσκολία στο περπάτημα, μπορεί να γίνει ένα κατάλληλο μέσο μάθησης για το παιδί.

Σε περίπτωση όμως, που το παιδί σας καταστρέφει συνέχεια τα παιχνίδια του, προσπαθήστε να περιορίσετε την τάση του αυτή. Κάντε το όμως με “έξυπνες” κινήσεις και όχι με λόγια.

Βρείτε αντικείμενα στο σπίτι που δεν χρειάζεστε πια και παίξτε μια συγκεκριμένη ώρα μαζί με το παιδί σας, καταστρέφοντάς τα – τις υπόλοιπες ώρες θα έχετε ως κανόνα πως το παιχνίδι της “καταστροφής” δεν επιτρέπεται.

Παράλληλα, ενθαρρύνετε το παιδί σας, όταν δημιουργεί πράγματα: ζωγραφιές, παζλ, συναρμολογήσεις, ενισχύοντας έτσι τη θετική του πλευρά. Δηλώστε την προτίμηση σας για αυτά τα παιχνίδια και μην αντιδράτε καθόλου στο “παιχνίδι της καταστροφής”.

Τέλος, αν η κατάσταση δεν αλλάζει, σκεφτείτε πως το παιδί σας επιμένει να σας μεταδίδει ένα μήνυμα, το οποίο δεν έχετε μπορέσει να αποκωδικοποιήσετε. 

Το παιδί σας δεν είναι κακό- εκφράζει με αυτόν τον τρόπο μια δυσκολία του, την οποία ήρθε η ώρα να διερευνήσετε καλύτερα. Ένας καλός τρόπος είναι η αναζήτηση ενός ειδικού ψυχικής υγείας. Μην διστάσετε να ζητήσετε τη συνεργασία του.

Πηγή: infokids.gr / eirinika.gr