Σόγια: Αναγκαστικές συγγένειες, που σε ελάχιστες περιπτώσεις απολαμβάνουμε και καταλήγουμε να έχουμε, ανάλογα με τα κέφια του σύμπαντος στο συγκεκριμένο μοντέλο οικογένειας. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για άτομα που δεν θα κάναμε ποτέ παρέα, ούτε καν στις καρέκλες αναμονής ενός παθολόγου (ή ενός πλαστικού για τους πιο προχωρημένους).
Γαμπρός: Είναι το άτομο που στραβώθηκε και επέλεξε η αδελφή μας, ο οποίος έχει ένα εκατομμύριο κουσούρια που εκείνη δεν βλέπει ή ενδεχομένως δεν θέλει να δει, ή στην πραγματικότητα, απολαμβάνει καθώς της ταιριάζει, εν αντιθέσει με μας που ονειρευόμαστε να του κάνουμε φάλαγγα κάθε φορά που πετάει ένα χοντροκομμένο αστείο για τα παραπανίσια κιλά μας στο οικογενειακό τραπέζι, που να μη σώναμε να πηγαίναμε. Εννοείται πως ο γαμπρός για την πεθερά είναι ο πιο άχρηστος, άνευρος, άοσμος, αποτυχημένος τύπος για το ζουμερό βλαστάρι της, το οποίο θα έπρεπε να παντρευτεί τουλάχιστον τον πρίγκιπα Γουίλιαμ που τύλιξε εκείνη η κοκαλόσουπα η Κέιτ και τον χάσαμε.
Νύφη: Για τον καθένα μας αυτός ο ρόλος έχει διαφορετικές συναισθηματικές (και ψυχιατρικές) ερμηνείες. Αν είσαι γονιός και στην κουβαλήσει ο κανακάρης σου, είναι παντελώς ακατάλληλη, μαύρη η ώρα που στραβώθηκε και κατάφερε αυτή και η μάνα της η μάγισσα να τον τυλίξουν και μπλα, μπλα, μπλα..Αν είσαι η αδελφή του κανακάρη, της κάνεις τη φίλη μέχρι να διαπιστώσεις ότι εκτιμά περισσότερο την άποψή της από τις αδελφικές νουθεσίες σου, ενώ αν είσαι αδελφός περιορίζεσαι να αναρωτιέσαι πως είναι στο σεξ ανάλογα με τα κιλά της. Αν είσαι η ίδια νύφη, γκουντ λακ.
Πεθερά: Η μοναδική περίπτωση να συναντήσεις άνθρωπο ευχαριστημένο από τη συγκεκριμένη ασθένεια, σόρι συγγένεια ήθελα να γράψω, είναι το έτερο ήμισυ να το γνωρίσεις ορφανό, ή να φροντίσεις να μείνει χωρίς να σε μπουζουριάσουν. Σε άλλη περίπτωση (ευτυχίας), η πεθερά είναι σε λοβοτομή, ή έχει διακτινιστεί στον πιο μακρινό πλανήτη του ηλιακού συστήματος. Άλλη περίπτωση δεν έχει.
Πεθερός: And the winner Βου ανδρικού ρόλου ……απονέμεται δικαιωματικά στον πεθερό, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι δραματικά απών, σε βαθμίδα ανάλογη των εγκληματικών συμπεριφορών της πεθεράς, προσπαθώντας να φέρει μια ισορροπία που δεν έρχεται σχεδόν ποτέ. Στην καλύτερη περίπτωση θα κάνει αισθητή την δυναμική παρουσία του χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι όταν η πεθερά λείπει, ενώ θα διαβεβαιώνει ισοβίως το ζευγάρι ότι κάποια στιγμή, (σε μια άλλη ζωή), θα πάρει το πάνω χέρι και θα τους απαλλάξει από την επεμβατική γυναίκα του.
Νονός/ Νονά: Είναι αυτός που πληρώνει τη χαρά που ένιωσε όταν αναπαράγονταν ο κολλητός ή η κολλητή και πάνω στον ενθουσιασμό, αποφάσισε να σφραγίσει αυτή τη φιλική σχέση βαφτίζοντας το σκασμένο. Η άλλη περίπτωση έγκειται στην απόφαση μερικών από μας να μη διαιωνίσουμε το ενδιαφέρον (για επιστημονικά πειράματα), είδος μας, οπότε κάποιος πρέπει να μας γηροκομήσει, (Μιχάλη και Πολυξένη σε σας απευθύνομαι). Η τρίτη και χειρότερη περίπτωση είναι όταν ένας μη κοινωνικός άνθρωπος, πέφτει πάνω σε ένα μη κοινωνικό ζευγάρι γνωστών του. Αυτοί δεν βρίσκουν νονό, αυτός δεν βρίσκει φίλους, να η κουμπαριά! Και στις τρεις περιπτώσεις ο νονός …πληρώνει…
Κουνιάδα/ Κουνιάδος: Η κουνιάδα είναι η ενοχλητική αδελφή του αγαπημένου ή της αγαπημένης που συνήθως δημιουργούμε μαζί της την πιο εχθρική σχέση. Είναι αυτή που κουβαλά στο σπίτι και το γάμο μας την άποψη των πεθερικών, του σογιού, της γειτονιάς, του περιπτερά και δυο οδηγών τρόλεϊ για όλα τα λάθη που (είναι σίγουροι) ότι κάνουμε στο γάμο μας. Στο τέλος είναι πάντα αυτή που την πληρώνει στους καυγάδες που στήνουμε με τον/την σύζυγο, συνήθως εν αγνοία της ή ακόμη και μπροστά της. Ο κουνιάδος σπάνια ανακατεύεται, εκτός και αν είναι παντρεμένος, οπότε ανακατεύεται αντ’ αυτού η γυναίκα του.
Συννυφάδες: Δυο γυναίκες που παντρεύτηκαν δυο αδέλφια και η μάχη ξεκινάει μαζί με τη συγγένεια. Το αντίπαλο δέος κάθε συζύγου και η ατελείωτη κόντρα για το ποια εκτιμά πιο πολύ η πεθερά. Αυτή που πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε καλύτερες, ότι μας προσέχει περισσότερο ο άντρας μας, ότι μας κερατώνει λιγότερο, ότι δεν του κάνουμε μελανιές όταν τον δέρνουμε και πάντα κυκλοφορεί καθαρός και ταϊσμένος. Η μάστιγα της αγωνίας της συννυφάδας ότι την ξεπερνάμε, εξαπλώνεται στο άρτιο παρκέ και την πεποίθηση ότι τα δικά μας παιδιά είναι πιο έξυπνα, ακόμη και όταν η μικρή μένει μετεξεταστέα στη σχολή μανικιούρ-πεντικιούρ.
Μπατζανάκηδες: Δυο άντρες που παντρεύτηκαν δυο αδελφές. Διασταυρώνουν τα ξίφη τους πάνω από το μπάρμπεκιου κάνοντας κόντρες με τις κοιλιές τους, ορκίζονται για το ποιος έχει πιο σούζα τη γυναίκα του και κλείνουν ο ένας συνωμοτικά το μάτι στον άλλο κάθε φορά που περνά μια πιτσιρίκα η οποία όπως δηλώνουν τους λιμπίζεται, (αλλά πάνω απ όλα το στεφάνι τους, ακόμη και όταν τρώνε με χαρά παντόφλα από τη γυναίκα τους).
Κουμπάροι σε γάμο: Είναι η συγγένεια που τα παλιά χρόνια συνωμοτούσε το σύμπαν να δεις με άλλο μάτι τον κουμπάρο ή την κουμπάρα. Τότε ήταν πιο αναβαθμισμένος ο θεσμός με αποτέλεσμα να ήταν και η αιτία διαζυγίων, κλωτσοπατινάδων και όλα τα συναφή. Με τα χρόνια οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν στο σεξ και έτσι άρχισαν να ψάχνονται εκτός μη αιμομικτικής, (αλλά παρόλα αυτά συγγένειας) στον στενότερο οικογενειακό κύκλο.
Συμπέθεροι: Η μάχη της τρίτης ηλικίας που συνήθως εξαπλώνεται πέραν του στενού οικογενειακού κάδρου σε οποιονδήποτε τριτοξάδελφο της πεθεράς που αναγκάζεσαι να αποκαλείς «συμπέθερο». Ξεκινά με τα άμεσα συμπεθέρια που επιδίδονται σε μια επίδειξη δυνάμεων τύπου, «ο προστάτης μου δουλεύει σα μικρού παιδιού», ή «αν η Βέφα έδενε το σπληνάντερο όπως εγώ θα είχε ακόμη εκπομπή» και καταλήγει στον ευρύτερο συγγενικό περίγυρο που ούτε καν είχε υποψιαστεί το ζευγάρι ότι θα μπορούσε να συγγενέψει.
Βαφτιστήρι: Είναι αυτό το γλυκούλικο πλάσμα που του έβαζες λάδι δακρύζοντας από συγκίνηση και είκοσι χρόνια μετά σε φωνάζει στο δρόμο δυνατά «Νονά», αναγκάζοντας σε να ορκίζεσαι ότι το βάφτισες στα πέντε σου. Από πλευράς απαιτήσεων δεν έχει και πολλές το καημένο, πέραν του ότι αν κάποια στιγμή γίνεις πλούσιος θα περιμένει το ποσοστό του. Θα λείπω….
Ξαδέλφια: Είναι τα αντιπαθητικά αδέλφια που δεν επέλεξες και περνάς μαζί τους τα καλύτερά σου χρόνια μέχρι την ενηλικίωση, κάνοντας αναγκαστικά παρέα μαζί τους. Διακοπές, γιορτές, οικογενειακά τραπέζια και ό,τι άλλο θες δεν θες αντέχεις, μέχρι να μπορείς πια να μην υποκύπτεις στους οικονομικούς και συναισθηματικούς εκβιασμούς των γονιών σου να τα ανέχεσαι. Συνήθως τα (ξανά) συναντάμε δυο-τρεις φορές το χρόνο σε γάμους, κηδείες και άλλα ευχάριστα.
Φωτό από: www.whywesuffer.com
