– Με χρησιμοποιείς.
– Με εκμεταλλεύεσαι.
– Με κάνεις ό,τι θέλεις.
– Με πέταξες σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Οι άνθρωποι, πολλές φορές, σε συγκρουσιακές καταστάσεις ή σε φάσεις περισυλλογής και αξιολόγησης των σχέσεών τους με τους άλλους, καταλήγουν σε συμπεράσματα όπως τα παραπάνω ή και παρεμφερή. Συχνά, θεωρούν ότι αποτελούν σοβαρές κατηγορίες που εκτοξεύουν και τους δίνουν τη δυνατότητα να φέρουν τους ανθρώπους που τους προκαλούν συναισθηματική βλάβη ή ζημιά σε δύσκολη θέση και επιπλέον να επαναφέρουν τη σχέση τους με τους άλλους ανθρώπους και κυρίως με τον εαυτό τους στο επιθυμητό σημείο.
Κατά τη γνώμη μου, τέτοιου είδους διαπιστώσεις και δη όταν εκστομίζονται στα μούτρα του άλλου, δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά ισχυρές δηλώσεις προσωπικής αδυναμίας. Και το αποτέλεσμά τους είναι ακριβώς το αντίθετο, γιατί αναγνωρίζουν και προσδιορίζουν ευκρινώς και χωρίς περιθώρια συζήτησης και αμφιβολίας τους ρόλους του διαχειριστή και του διαχειριζόμενου, τους ρόλους του θύτη και τους θύματος.
Το πρόβλημα βεβαίως, δεν εντοπίζεται στο γεγονός ότι κάποιος μπορεί να καταλήξει σε αυτού του είδους τα πικρά συμπεράσματα. Αυτά είναι η έκφραση του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο κάποιος άφησε τα περιθώρια με τη συμπεριφορά, τις πράξεις και τις παραλείψεις του στον άλλον να δρα έτσι ώστε να τον εκμεταλλεύεται, τον χρησιμοποιεί, να τον κάνει ό,τι θέλει. Και είναι προφανές και δίκαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση, η πρώτη και πιο σοβαρή κατηγορία πρέπει να απαγγελθεί, όχι βέβαια στους άλλους, αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό.
Έχουμε καθήκον να προστατεύουμε και να θωρακίζουμε τον εαυτό μας από τις επιβουλές, τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές και τις παράλογες επιθυμίες των άλλων. Και θα κριθούμε γι’ αυτό, πολύ σοβαρά και πολύ αυστηρά, μπροστά στον καθρέφτη. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στο να ξεπερνούν τα όρια, πόσο μάλλον όταν δώσεις εσύ την συγκατάθεση να περνούν οι άλλοι συνειδητά και συστηματικά τα δικά σου όρια.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ο τρόπος για να προλάβει, να αντιμετωπίσει και να καταστείλει κάποιος «επιθετικές», περιφρονητικές και απαξιωτικές συμπεριφορές είναι ένας. Φέρσου εγωιστικά! Σταμάτα να λειτουργείς σαν να είσαι δορυφόρος κάποιου άλλου και γίνε εσύ το κέντρο του κόσμου. Κάνε τους άλλους δορυφόρους σου και διαχειρίσου κατά το δοκούν και τo ωφέλιμο τα σήματά τους. Έτσι, είναι αδύνατο να σε κάνουν ό,τι θέλουν. Το αντίθετο. Τους κάνεις εσύ, όχι με την κακή έννοια, την έννοια της εκμετάλλευσης, αλλά με την ουσία της χρηστής προσωπικής ικανοποίησης και ευτυχίας.
Γίνε εσύ το κέντρο του κόσμου γιατί είσαι εσύ το κέντρο του κόσμου σου. Δώσε στον καθένα ξεχωριστά ό,τι εσύ επιθυμείς, όποτε το επιθυμείς, όπως το επιθυμείς, χρόνο, σκέψη, συμβουλές, αγάπη, παρέα. Πάρε από τον καθένα ό,τι σε βολεύει και ό,τι μπορεί να σου δώσει. Από κάποιον ουσιαστική αγάπη και συντροφιά, από κάποιον άλλον πραγματική φιλία και από κάποιον τρίτο μόνο μερικές στιγμές ανάλαφρης ευχαρίστησης, χωρίς να μπαίνεις και πολύ βαθιά. Ο καθένας ό,τι μπορεί, από τον καθένα ό,τι μπορείς.
Αν δεις τα πράγματα και τις σχέσεις έτσι, αν γίνεις το κέντρο του κόσμου, τότε είναι σίγουρο ότι κανένας δεν μπορεί να σε βλάψει σοβαρά γιατί κανένας δεν έχει μεγαλύτερη δύναμη από εσένα. Ακόμα και κάνοντας ανασκόπηση και βλέποντας ξανά κάποιες σχέσεις ή κάποιες συμπεριφορές από το παρελθόν που ενόχλησαν ή και πλήγωσαν, τώρα μπορούν να μπουν σε άλλη διάσταση, πιο λυτρωτική, πιο ωφελιμιστική, πιο καθησυχαστική… «Τουλάχιστον, κρατάω εκείνες τις στιγμές που γελάσαμε πολύ.»
Τις προάλλες με έναν καλό μου φίλο, συναντήσαμε κάτι «φίλους» του από τα παλιά. «Πω, πω, μου λέει, γι’ αυτούς ήμουν χρυσός χορηγός, τους κερνούσα, τους φιλοξενούσα και τώρα με το ζόρι λένε γεια. Δεν πειράζει όμως, εγώ κρατάω για μένα ότι πέρασα καλά.»
Κι εσύ το ίδιο κράτα. Γίνε το κέντρο του κόσμου και πέρνα καλά.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
